The following research focuses on defining and recording urban void spaces, destroyed or erased from the urban fabric. It is a
study of the void, not of the built environment, of the city, as a critical
mass to be reinterpreted. It concerns the meanings created by the
absence of objects - architecture and new identities defined in the urban space. In order to fully understand the urban voids, their capacity
as unspecified and open spaces have developed, as well as their spatial politics, which gives them the opportunity to bring diversity. After identifying the character of the urban void, then, its role as a factor of
change in the relation between city and architecture is recorded.
The urban void is not only a product of architectural design
but also of unpredictable transformations of the city. Therefore, the
voids were distinguished in five sections, a. voids as design products
of positive actions in the city, b. voids as construction sites, c. voids
as disused and abandoned elements as passive processes in the city;
d. voids as urban trauma, which are produced by the phenomenon of
Urbicide and e. voids as demolition residues from natural disasters
Apart from the different forms of the urban voids, the transformations that give a new form to these spaces were analyzed and
distinguished in three categories, a. voids as designed architectural
forms, b. voids as results of installation and c. redesigned voids. The
research of urban voids focused on identified them as urban entities
that have complex and different meanings and which the architectural design is called to redefine and integrate them into the experience
of the city.
(EL)
Η παρούσα εργασία εστιάζεται στην ερμηνεία και την καταγραφή
του αστικού κενού χώρου, που καταστράφηκε ή διαγράφηκε από τον
πολεοδομικό ιστό. Πρόκειται για μια μελέτη του κενού, και όχι του
δομημένου χώρου της πόλης, ως κρίσιμης μάζας προς επανερμηνεία.
Αφορά τα νοήματα που δημιουργεί η απουσία των αντικειμένων -
αρχιτεκτονημάτων και τις νέες ταυτότητες που ορίζουν στον αστικό χώρο.
Για την πλήρη κατανόηση των αστικών κενών αναπτύχθηκε η ιδιότητα
τους ως χώρων ατελών και ανοιχτών, αλλά και η χωρική πολιτική τους,
η οποία τους προσδίδει την δυνατότητα να ενέχουν την διαφορετικότητα.
Αφού προσδιορίζεται ο χαρακτήρας του αστικού κενού, καταγράφεται
ο ρόλος του ως παράγοντας μεταβολής της σχέσης της πόλης και της
αρχιτεκτονικής.
Το αστικό κενό δεν αποτελεί προϊόν μόνον του σχεδιασμού, αλλά
και μη προβλέψιμων μετασχηματισμών της πόλης. Συνεπώς, τα κενά
διακρίθηκαν σε πέντε ενότητες, α. τα κενά ως προϊόντα σχεδιασμού
θετικών δράσεων στην πόλη, β. τα κενά ως εν εξελίξει εργοτάξια,
γ. τα κενά ως προϊόντα απαξίωσης και εγκατάλειψης νοούμενων ως
παθητικών διαδικασιών στην πόλη, δ. τα κενά ως αστικά τραύματα,
τα οποία αποτελούν παράγωγα της αστυκτονίας και ε. τα κενά ως
υπολείμματα κατεδάφισης από φυσικές καταστροφές.
Πέραν, όμως, των διαφορετικών εκδοχών των αστικών κενών,
διερευνήθηκαν και οι μετασχηματισμοί που προσδίδουν μια νέα
μορφή στους χώρους αυτούς και διακρίθηκαν σε τρεις κατηγορίες, α.
τα κενά ως σχεδιασμένα προϊόντα αρχιτεκτονικής πράξης, β. τα κενά
ως αποτελέσματα εγκατάστασης και γ. τα επανασχεδιαζόμενα κενά.
Η μελέτη των αστικών κενών αφορά την ανάγνωση τους ως αστικών
οντοτήτων που ενέχουν πολύπλοκα και διαφορετικά νοήματα και που
η αρχιτεκτονική πράξη καλείται να προσδιορίσει και να εντάξει στην
εμπειρία της πόλης.
(EL)
Πανεπιστήμιο Πατρών
