Immanuel Kant investigates the radix of evil in “Religion within the boundaries of mere Reason”. This essay is about the issue of the interpretation of Kantian radical evil. At first, we present the modern approach about its explanatory force, the force’s width, and the genre of the Kantian analysis. We examine the articles parallelly with the Kantian corpus and we result that radical evil explains adequately the evil as a notion and as appearance, whereas it is a transcedental concept which extend to empirical world. Then, returning to a thorough analysis of the Kantian corpus, we propose a transcendental interpretation of propensity to evil, by making good use of the predisposition to Good, in combination with the alistotelian philosophical tool dynami/energia. In the end, we represent Macbeth of Shakespeare as a literary metaphor of Kantian evil.
(EL)
Ο Ιμμάνουελ Καντ διερευνά τη ρίζα του κακού στο έργο του « Η Θρησκεία εντός των ορίων του Λόγου και μόνο». Η παρούσα εργασία αφορά τον προβληματισμό γύρω από την ερμηνεία του καντιανού ριζικού κακού. Αρχικά, παρουσιάζουμε τη σύγχρονη προσέγγιση αναφορικά με την εξηγητική του δύναμη, το εύρος αυτής της δύναμης, αλλά και το είδος της καντιανής ανάλυσης. Μετά την ανάλυση της αρθρογραφίας, υπό το φως του πρωτότυπου καντιανού κειμένου, καταλήγουμε στο ότι το ριζικό κακό εξηγεί επαρκώς το κακό σαν έννοια αλλά και σαν φαινόμενο μέσα στον κόσμο, ενώ αφορά μια ανάλυση υπερβατολογικού χαρακτήρα με προεκτάσεις στον εμπειρικό κόσμο. Σε δεύτερη φάση, επιστρέφοντας σε μια διεξοδική ανάλυση του καντιανού κειμένου, προτείνουμε μια διαφορετική υπερβατολογική ερμηνεία της ροπής προς το κακό, αξιοποιώντας την καντιανή ανάλυση της προδιάθεσης για το αγαθό, σε συνδυασμό με το αριστοτελικής προέλευσης φιλοσοφικό εργαλείο δυνάμει-ενεργεία. Επιλογικά, παρουσιάζεται ο σαιξπηρικός Macbeth, σαν μια λογοτεχνική μεταφορά του καντιανού κακού.
(EL)
Πανεπιστήμιο Πατρών
