Museums are considered a place of promotion of art and culture. They constitute a living organism, which constantly changes its form, functions and roles in order to keep up with the new facts that are present in every different period of time. Consequently, the rapid advancement of technology has affected also the part of culture. New technologies and the way they are used play a crucial role, both in creating new cultural goods, as well as in organizing, promoting and preserving older historical creations.
In the present dissertation we will study the concept and applications of interactivity in museums. More explicitly, the first chapter deals with the concept of interaction, as well as the ways of its application in various museums in Greece and abroad. The second chapter is dedicated to the case study of the Costas Kotsanas Museum, with extensive references to the history and vision of its founders, as well as to the thematic, exhibits and educational programs.
The third chapter presents statistical data regarding the number of visitors, as well as comparison and analysis of the statistical data. Finally, the fourth chapter includes an interview by the director of the Museum Ms. Mitsomponou Mina and ends with a more general assessment and critique of the concept of interaction in modern museums.
Τα μουσεία θεωρούνται τόπος προώθησης της τέχνης και του πολιτισμού. Αποτελούν έναν ζωντανό οργανισμό, ο οποίος αλλάξει μορφή, λειτουργίες και ρόλους προκειμένου να συμβαδίζει με τα δεδομένα της εκάστοτε περιόδου. Συνεπώς, η ραγδαία πρόοδος της τεχνολογίας δεν άφησε ανεπηρέαστο ούτε τον χώρο του πολιτισμού. Οι νέες τεχνολογίες και ο τρόπος που χρησιμοποιούνται διαδραματίζουν καθοριστικό ρόλο, τόσο στη δημιουργία νέων πολιτιστικών αγαθών, όσο και στην οργάνωση, προβολή και φύλαξη παλαιοτέρων ιστορικών δημιουργημάτων.
Στην παρούσα πτυχιακή εργασία θα μελετήσουμε την έννοια και τις εφαρμογές της διαδραστικότητας στα μουσεία. Περισσότερο αναλυτικά, στο πρώτο κεφάλαιο γίνεται αναφορά στην έννοια της διάδρασης, καθώς και στους τρόπους εφαρμογής της σε διάφορα μουσεία σε Ελλάδα και εξωτερικό. Το δεύτερο κεφάλαιο αφιερώνεται στη μελέτη περίπτωσης του Μουσείου Κώστα Κοτσανά, με εκτενείς αναφορές στη ιστορία και το όραμα των ιδρυτών του, καθώς και στις θεματικές, τα εκθέματα και τα εκπαιδευτικά προγράμματα που διαθέτει. Στο τρίτο κεφάλαιο παρουσιάζονται στατιστικά στοιχεία που αφορούν στην επισκεψιμότητα του Μουσείου, καθώς και σύγκριση και ανάλυση των στατιστικών δεδομένων. Τέλος, το τέταρτο κεφάλαιο περιλαμβάνει συνέντευξη από τη Διευθύντρια του Μουσείου Κοτσανά κα. Μητσομπόνου Μίνας και τελειώνει με μία γενικότερη αποτίμηση και κριτική της έννοιας της διάδρασης στα σύγχρονα μουσεία.
Πανεπιστήμιο Πατρών
