Attention Deficit Hyperactivity Disorder (ADHD), has been defined by the American Psychiatric Association as a neuro-developmental disorder characterized by a significant deficit of attention and/or hyperactivity, and although it occurs from the earliest stages of a child's life, its effects are significant into adulthood.
The many dimensions of the disorder, with implications at cognitive, academic and social levels, are the subject of the present research. Greater emphasis is placed on the opinions that adolescents, either diagnosed with ADHD or not, may have formed about the disorder and how it affects their interpersonal relationships. The survey was conducted in the form of a questionnaire and referred to high school students in Patras (May 2023), both with and without an ADHD diagnosis.
The analysis of the research results led to a number of conclusions and answered hypotheses concerning the image society has formed of ADHD, as well as the experiences of adolescents with ADHD, both academically and socially in the school context. The generalized picture of the results reflects an understanding regarding the disorder by the adolescent population of Typical Development, and the development of interpersonal relationships does not appear to be particularly impeded. However, there is a phenomenon of negative bias towards certain descriptions of the personality and behaviour of adolescents with ADHD by their peers. At the same time, perceptions were explored regarding the role of speech and language therapy and teachers in addressing the learning difficulties of students with ADHD, which were considered to be of paramount importance.
Η Διάσπαση Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητας (Δ.Ε.Π.Υ.), έχει οριστεί από την Αμερικανική Ψυχιατρική Ένωση ως μια νευρο-αναπτυξιακή διαταραχή, που χαρακτηρίζεται από σημαντικό έλλειμμα προσοχής ή/και υπερκινητικότητας, και αν και εμφανίζεται από τα πρώτα στάδια της ζωής του παιδιού, οι επιπτώσεις της είναι σημαντικές και στην ενήλικη ζωή.
Οι πολλές διαστάσεις της διαταραχής, με επιπτώσεις σε γνωστικό, ακαδημαϊκό και κοινωνικό επίπεδο, αποτελούν και το αντικείμενο της παρούσας έρευνας. Μεγαλύτερη έμφαση δίνεται στις απόψεις που μπορεί να έχουν σχηματίσει οι έφηβοι είτε τυπικής ανάπτυξης είτε με διάγνωση ΔΕΠ/Υ σχετικά με την διαταραχή και πως αυτή επηρεάζει τις διαπροσωπικές τους σχέσεις. Η έρευνα πραγματοποιήθηκε με την μορφή ερωτηματολογίου και αναφερόταν σε μαθητές Γυμνασίου και Λυκείου της Πάτρας (Μάιος 2023)., τόσο με διάγνωση ΔΕΠΥ, όσο και χωρίς.
Από την ανάλυση των ερευνητικών αποτελεσμάτων οδηγηθήκαμε σε ένα πλήθος συμπερασμάτων και απαντήθηκαν υποθέσεις που αφορούσαν την εικόνα που έχει σχηματίσει η κοινωνία για τη ΔΕΠΥ, καθώς και τις εμπειρίες των εφήβων με ΔΕΠΥ, σε ακαδημαϊκό και κοινωνικό επίπεδο στο σχολικό πλαίσιο. Η γενικευμένη εικόνα των αποτελεσμάτων αντικατοπτρίζει μια κατανόηση ως προς την διαταραχή από τον εφηβικό πληθυσμό Τυπικής Ανάπτυξης, ενώ η ανάπτυξη διαπροσωπικών σχέσεων φαίνεται να μην παρεμποδίζεται ιδιαίτερα. Ωστόσο, παρατηρείται το φαινόμενο της αρνητικής προκατάληψης απέναντι σε ορισμένες περιγραφές της προσωπικότητας και της συμπεριφοράς των εφήβων με ΔΕΠΥ από τους συνομηλίκους τους. Παράλληλα, διερευνήθηκαν οι αντιλήψεις ως προς τον ρόλο της λογοθεραπείας και των εκπαιδευτικών στη αντιμετώπιση των μαθησιακών δυσκολιών των μαθητών με ΔΕΠΥ, οι οποίες έκριναν πως είναι εξέχουσας σημασίας.
Πανεπιστήμιο Πατρών
