The highest percentages of accidents occur within the household environment. However, the concept of household safety is not adequately outlined, and there are no appropriate information structures. The purpose of this study is to investigate household safety in vulnerable individuals in the community, specifically in recipients of the “TEBΑ” program. A primary, quantitative, descriptive research was conducted using a self-report questionnaire consisting of closed-ended questions divided into 5 sections (demographic information, participants' health characteristics, household characteristics, home safety according to the researchers with a score from 0-10, home safety according to the participants with a score from 0-10).
The population of the study consisted of all residents in Greece. Data analysis was performed using IBM SPSS 21.0. A total of 122 individuals participated, mainly women (69.7%), with a mean age of 57 years. Many participants reported living alone (37.7%) or with one other person (62.3%). Furthermore, 53.3% resided in Patras. Regarding their health characteristics, 37.7% reported their health as good, 33.6% as moderate, while smaller percentages reported it as poor, very good, or excellent. In 27% of the households, access was difficult. In 84.5% of the households, the kitchen was considered safe, while in 70.2% of the households, heating was considered safe. In 60.7% of the households, the living environment was considered safe. In conclusion, based on the researchers' assessments, there was a moderate level of safety in the households under study, which were, in terms of access, difficult to reach. The access to the entrance, kitchen safety, and heating safety were rated higher by the participants compared to the researchers' assessment.
Future research is recommended on a larger and more representative sample, the size of which will be determined by the population size.
Τα μεγαλύτερα ποσοστά των ατυχημάτων, συντελούνται εντός του οικιακού περιβάλλοντος. Ωστόσο, η έννοια της ασφάλειας του οικιακού περιβάλλοντος δεν σκιαγραφείται επαρκώς, ούτε υπάρχουν κατάλληλες δομές ενημέρωσης. Σκοπός της παρούσας μελέτης είναι να διερευνηθεί η ασφάλεια του οικιακού περιβάλλοντος σε ευπαθή άτομα στην κοινότητα και συγκεκριμένα σε απόρους του προγράμματος ΤΕΒΑ. Διεξήχθη μία πρωτογενής, ποσοτική, περιγραφική έρευνα, χρησιμοποιώντας ερωτηματολόγιο αυτοαναφοράς αποτελούμενο από κλειστού τύπου ερωτήσεις και χωρισμένο σε 5 ενότητες (δημογραφικά στοιχεία, χαρακτηριστικά υγείας συμμετεχόντων, χαρακτηριστικά οικίας, ασφάλεια κατοικίας σύμφωνα με των ερευνητή με σκορ από 0-10, ασφάλεια κατοικίας σύμφωνα με τους συμμετέχοντες με σκορ από 0-10).
Πληθυσμό της έρευνας αποτελεί το σύνολο των κατοίκων στην Ελλάδα. Η ανάλυση των δεδομένων πραγματοποιήθηκε με το IBM SPSS 21.0. Συμμετείχαν 122 άτομα, κυρίως γυναίκες (69,7%), με μέση ηλικία τα 57 έτη. Οι συμμετέχοντες στην πλειοψηφία δήλωσαν ότι ζουν μόνοι τους (37,7%) ή με ένα ακόμη άτομο (62,3%). Ακόμη, το 53,3% διέμεναν στην Πάτρα. Ως προς τα χαρακτηριστικά της υγείας τους, το 37,7% δήλωσαν ότι η υγεία τους είναι καλή, το 33,6% ότι είναι μέτρια, ενώ σε μικρότερα ποσοστά ότι είναι κακή, πολύ καλή ή άριστη. Στο 27% των κατοικιών η πρόσβαση ήταν δύσκολη. Στο 84,5% των κατοικιών η κουζίνα κρίθηκε ασφαλής, ενώ στο 70,2% των κατοικιών η θέρμανση κρίθηκε ασφαλής. Στο 60,7% των κατοικιών ο περιβάλλον χώρος κρίθηκε ασφαλής. Συμπερασματικά, βάσει των εκτιμήσεων των ερευνητών, υπήρξε μέτριο επίπεδο ασφαλείας στις υπό μελέτη οικίες, οι οποίες ήταν από πλευράς εισόδου δύσκολα προσβάσιμες. Η πρόσβαση της εισόδου, η ασφάλεια της κουζίνας και η ασφάλεια των θερμαντικών μέσων κρίθηκε μεγαλύτερη από τους συμμετέχοντες σε σχέση με την εκτίμηση των ερευνητών. Προτείνεται μελλοντική έρευνα σε μεγαλύτερο και πιο αντιπροσωπευτικό δείγμα, το μέγεθος του οποίου θα προκύπτει από το μέγεθος του πληθυσμού.
Πανεπιστήμιο Πατρών
