Bacon sets at the core of his scientific program an inductive method, which he considers differing from the widespread practices of science up to his time, which he calls "true induction" and which he believes that it completes the programmatic purposes of science, such as he envisions it. Because of the special character of Bacon’s method that many scholars recognize or the breakthrough that Bacon is seen to have made in scientific method of his time, they collectively call it the "Baconian method' or more commonly 'Baconian induction'. However, important interpreters of Bacon and philosophers of science have held the opinion that his scientific method is driven to an internal dead end and that it has no relevance with the modern concept of induction and science. The aim of this paper is through a thorough analysis and interpretation of Bacon's text to show that the study of his scientific method raises issues that remain relevant in the contemporary discussion of philosophy of science. The paper follows the following structure: First the main lines of the modern interpretation of the Baconian induction are presented. Followingly, it focuses on those features of the science in the time of Bacon, which he criticizes, so as through their contrast to show which characteristics Bacon aims for his method. Then, the paper proceeds to the interpretative analysis of the characteristics, which Bacon attributes to the to "true induction". In this way, the paper concludes by identifying characteristics of Bacon's method, that are still of relevance to the philosophy of science today.
Ο Μπέικον θέτει ως πυρήνα του επιστημονικού του προγράμματος μια επαγωγική μέθοδο, που θεωρεί ότι διαφέρει από τις διαδεδομένες πρακτικές της επιστήμης μέχρι την εποχή του, την οποία ονομάζει «αληθή επαγωγή» και η οποία πιστεύει πως πραγματώνει τους προγραμματικούς σκοπούς της επιστήμης, όπως εκείνος την οραματίζεται. Λόγω του ιδιαίτερου χαρακτήρα που πολλοί μελετητές της αναγνωρίζουν ή της τομής που θεωρούν ότι πραγματοποίησε ο Μπέικον στην επιστημονική μέθοδο της εποχής του, την ονομάζουν συλλήβδην «βακωνική μέθοδο» ή πιο κοινά «βακωνική επαγωγή». Ωστόσο, σημαντικοί ερμηνευτές του Μπέικον και φιλόσοφοι της επιστήμης έχουν θεωρήσει, πως η επιστημονική μέθοδος του οδηγείται σε εσωτερικό αδιέξοδο και επίσης ότι δεν έχει καμία σχέση με τη σύγχρονη έννοια της επαγωγής και της επιστήμης στο σύνολο της. Ο στόχος της παρούσας εργασίας είναι μέσα από μια διεξοδική ανάλυση και ερμηνεία του κειμένου του Μπέικον να αναδειχθεί, ότι η μελέτη της επιστημονικής μεθόδου του, θίγει ζητήματα που παραμένουν επίκαιρα και στη σύγχρονη συζήτηση της φιλοσοφίας της επιστήμης. Η εργασία ακολουθεί την εξής δομή: Αρχικά, παρουσιάζονται οι βασικές γραμμές της σύγχρονης πρόσληψης της βακωνικής επαγωγής. Εν συνεχεία, εστιάζει στα χαρακτηριστικά εκείνα της επιστήμης της εποχής του Μπέικον, στα οποία ασκεί κριτική, ώστε μέσα από την αντιδιαστολή τους, να αναγνωρίσει τι αναζητεί ο Μπέικον για τη μέθοδο του. Έπειτα, η εργασία προχωρά στην ερμηνευτική ανάλυση των χαρακτηριστικών, που ο ίδιος αποδίδει στην «αληθή επαγωγή». Με αυτόν τον τρόπο, καταλήγει στην αναγνώριση χαρακτηριστικών της μεθόδου του Μπέικον, που εξακολουθούν να απασχολούν τη φιλοσοφία της επιστήμης στις μέρες μας.
Πανεπιστήμιο Πατρών
