Στην ποίηση του Λόρδου Μπάιρον με θέμα την Ελλάδα, η Ελλάδα
παρουσιάζεται μέσα από τον συνδυασμό των εννοιών του Ρομαντισμού και του Οριενταλισμού. Σε ποιήματα όπως ”The Curse of Minerva” (Η Κατάρα της Αθηνάς),” “The Isles of Greece” (Τα νησιά της Ελλάδας) και “January 22nd, Missolonghi” (22 Ιανουαρίου, Μεσολόγγι), ο Μπάιρον ούτε εξιδανικεύει ούτε υπερτονίζει τα αρνητικά σημεία της Ελλάδας. Αντίθετα, παίρνοντας έμπνευση από τις από τις προσωπικές του εμπειρίες από τα ταξίδια, ο ποιητής αναγνωρίζει την συνεισφορά του ελληνικής αρχαιότητας στον ευρωπαϊκό πολιτισμό, όμως την ίδια στιγμή δεν μπορεί να αγνοήσει την ιστορική της πραγματικότητα. Μέχρι τις αρχές του 19ου αιώνα η Ελλάδα είχε μετατραπεί σε μια παρηκμασμένη χώρα η οποία κάτω από την Οθωμανική κυριαρχία, είχε χάσει την ταυτότητά της. Σε ποιήματα όπως The Giaour (Ο Γκιαούρης), The Bride of Abydos (Η Νύφη της Αβύδου) και The Age of Bronze (Η εποχή του χαλκού), το ενδιαφέρον του ποιητή δεν επικεντρώνεται τόσο πολύ στην Ελλάδα ως χώρα αλλά στην Ελλάδα ως τόπο ιδεών, αξιών και συναισθημάτων τα οποία η Βρετανία χρειαζόταν απεγνωσμένα για να χτίσει σε γερές βάσεις το μέλλον της και μέσω των οποίων ο άνθρωπος ως άτομο μπορούσε να επαναπροσδιορίσει τον εαυτό του.
Ο Μπάιρον παρουσιάζει την Ελλάδα τόσο από την οπτική της Δύσης όσο και από την οπτική της Ανατολής. Από την μια πλευρά, την παρουσιάζει ως κάτι διαφορετικό και άγνωστο—ένα μυστήριο και ανεξερεύνητο μέρος για τους Ευρωπαίους ταξιδιώτες—και από την άλλη, λόγω της φυσικής της ομορφιάς, ένα οικείο μέρος για τον Ρομαντικό ποιητή, το οποίο του παρέχει τους τρόπους να ανακαλύψει τον εαυτό του και να ξεφύγει, έστω με την φαντασία του, από την σύγχρονη βιομηχανική κοινωνία. Παρά τον εξωτικό του χαρακτήρα, το περιβάλλον της Ανατολής ενισχύει τα αισθήματα της νοσταλγίας και της μελαγχολίας στην σκέψη του ποιητή, αποκαλύπτοντας τον πνευματικό δεσμό μεταξύ φύσης και ανθρώπου, ενώ την ίδια στιγμή καταφέρνει να ενσωματώσει πληθώρα φιλοσοφικών εννοιών.
Με την χρήση υποδουλωμένων γυναικών ως προσωποποίηση της Ελλάδας, ο ποιητής προβάλλει την πολιτική της αδυναμία, καθώς προεικονίζει τον αποικισμό της Ανατολικής περιοχής (Orient) μέσω της εξουσίας στο γυναικείο σώμα. Την ίδια στιγμή, η παρουσία της Ανατολικής περιοχής ως γυναικείο φύλο διευκολύνει την μετάβαση από την ανεκπλήρωτη ρομαντική αγάπη του ποιητή στον αγώνα του για πολιτικά ιδεώδη, συγκεκριμένο για εκείνο της ελευθερίας ενάντια στην τυραννία. Ο Μπάιρον χρησιμοποιεί επίσης την Ανατολική περιοχή ως μέσο για να εκφράσει τις πολιτικές του απόψεις πάνω σε τρέχοντα ζητήματα όπως αυτό της ελληνικής Ανεξαρτησίας και την εξωτερική πολιτική της Βρετανίας στην περιοχή. Η εισαγωγή της πολιτικής διανόησης στην Ρομαντική ποίηση αποτυπώνει τις ανησυχίες του ποιητή σχετικά με εθνικά ζητήματα καθώς του δίνει την δυνατότητα να δώσει ξεκάθαρες απαντήσεις σε αυτά τα θέματα έτσι ώστε τελικά να βρει την πνευματική λύτρωση που αποζητά.
(EL)
In Lord Byron’s Grecian verse, Greece is presented through a combination of Romanticism and Orientalism. In such poems as the “The Curse of Minerva,” “The Isles of Greece,” and “January 22nd, Missolonghi,” Byron neither idealizes nor emphasizes Greece’s negative aspects. Instead, inspired by his personal experiences from his travels, the poet acknowledges the contribution of Greek antiquity to European culture, but at the same time cannot ignore its historical reality. By the early 19th century Greece had been reduced to a decadent country which, under Ottoman occupation, had lost its identity. In poems such as The Giaour, The Bride of Abydos, and The Age of Bronze, the poet’s interest is focused not so much on Greece as a country, but on Greece as the locus of ideas, values, and sentiments which Britain sorely needed to reconstruct its future and through which the individual was enabled to rediscover his own inner self.
Byron presents an image of Greece from both a Western and an Eastern perspective. On the one hand, it appears as an Other—a mysterious and undiscovered place to European travelers—and on the other, due to its natural beauty, a familiar place for the Romantic poet, providing him with the means to find himself and escape, even in his imagination, from modern industrial society. Besides its exotic character, the Eastern environment enhances the feelings of nostalgia and melancholy in the poet’s mind, revealing the spiritual unity between Nature and Man, while also embodying various philosophical concepts.
The use of enslaved female characters to personify Greece highlights its political weakness, while prefiguring the colonization of the Orient in the colonization of the female body. At the same time, the feminization of the Orient facilitates the transition from the poet’s unfulfilled Romantic love to his struggle for political ideals, specifically that of freedom against tyranny. Byron also uses the Orient as a vehicle to express his political opinions on current debates such as the question of Greekindependence and Britain’s foreign policy in the region. The introduction of political thinking in Romantic poetry gives voice to the poet’s concerns over national issues while enabling him to offer clear answers to these issues so as to finally find the spiritual salvation he needs.
(EN)
