Οι αγροτικές επιχειρήσεις είναι ανοικτά συστήματα που λειτουργούν υπό συνθήκες σοβαρών αναταραχών, κινδύνου και αβεβαιότητας, επιδιώκοντας να εξισορροπήσουν τη σταθερότητα και τη συνοχή με την ευελιξία και την αλλαγή, στην επιδίωξη υψηλότερων επιπέδων αποτελεσματικότητας και επιχειρησιακής αριστείας. Η καινοτομία είναι η κύρια πηγή οικονομικής ανάπτυξης, αλλά ο Σουμπετεριανός επιχειρηματίας είναι ο πραγματικός θεμελιώδης καταλύτης της διαδικασίας της καινοτομίας. Οι επιχειρήσεις πρέπει να επαναδιαμορφώνουν τακτικά το επιχειρησιακό τους μοντέλο προκειμένου να παραμένουν ανταγωνιστικές. Ο κύριος στόχος αυτής της διπλωματικής εργασίας είναι η υποβοήθηση των αγρό-επιχειρηματιών στο να αποκωδικοποιήσουν όλες τις πιθανές ροές που ο κύκλος μεταφοράς της γνώσης ενεργοποιεί, η υποβοήθησή τους στο να κατανοήοσυν τον τρόπο παραγωγής της καινοτομίας καθώς και όλων των πιθανών τρόπων που το αποτέλεσμα της μπορεί να μετουσιωθεί σε νέο know - how στο ίδιο ή σε άλλο εταιρικό υποσύστημα.
Σήμερα γνωρίζουμε ελάχιστα σχετικά με τα επιχειρησιακά μοντέλο λειτουργίας των αγροεπιχειρήσεων. Ένα μεγάλο μέρος της αναπτυσσόμενης βιβλιογραφίας είναι εννοιολογικό. Οι εμπειρικές ενδείξεις σχετικά με το μοντέλο αγροτικών επιχειρήσεων είναι περιορισμένες, κυρίως λόγω πολύ μικρών περιπτωσιολογικών μελετών. Οι οργανισμοί υπάρχουν, επιβιώνουν και ευημερούν με βάση μια πρότασης αξίας. Οι Abdelkhafi et. al. (2013) όρισαν το επιχειρησιακό μοντέλο ως την περιγραφή του τρόπου με τον οποίο μια επιχείρηση επικοινωνεί, δημιουργεί, παραδίδει και συλλαμβάνει αξία από μια πρόταση αξίας. Το αγρο-επιχειρηματικό μοντέλο πρέπει να μετασχηματιστεί ενσωματώνοντας κοινωνικές και περιβαλλοντικές προτεραιότητες προκειμένου να γίνει βιώσιμο. Το μοντέλο καινοτομίας της πενταπλής έλικας αποτελεί μια ολιστική προσέγγιση η οποία γεφυρώνει την κοινωνική οικολογία με την παραγωγή γνώσης και την καινοτομία. Η πενταπλή έλικα καινοτομίας απεικονίζει τη συλλογική αλληλεπίδραση και ανταλλαγή γνώσεων μέσω των ακόλουθων πέντε υποσυστημάτων: Εκπαιδευτικό Σύστημα, Οικονομικό Σύστημα (Βιομηχανίες), Πολιτικό Σύστημα, Κοινωνία των Πολιτών και Φυσικό Περιβάλλον.
(EL)
Agribusinesses are open systems operating under conditions of substantial turbulence, risk and uncertainty, and seeking to balance stability and coherence with flexibility and change in pursuit of higher levels of efficacy and routine excellence. Innovation is the main source of economic development, but the Schumpeterian entrepreneur is the real fundamental catalyst of the innovation process. Firms needs to reshape their Business Model continuously in order to be competitive. The main aim of this Thesis is to help agri-business entrepreneurs decode all the paths that knowledge circulation enables, to help them understand how innovation flows and how the innovation output – outcome -impact can be resupplied as know – how to the same or another firm subsystem. We currently know rather little on agri-business model. A big part of the growing literature is conceptual. Empirical evidence on Agri-Business Model is limited resulting mainly from very few case studies. Organizations exist, survive and prosper on the basis of a sound value proposition. Abdelkhafi et al (2013) defines Business Model as a description of how a company communicates, creates, delivers and captures value out of a value proposition. We agree that the Agri-Business Model must be transformed incorporating social and environmental priorities to become sustainable. The Quintuple Innovation Helix Ecosystem is an holistic approach that bridges social ecology with knowledge production and innovation. The Quintuple helix visualizes the collective interaction and exchange of knowledge in a state by means of the following five subsystems: Educational System, Economic System (industries), Political System, Civil Society and the Natural Environment.
(EN)
Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
