Δεδομένης της αυξανόμενης αντοχής των εντεροκόκκων προσπαθούμε να διερευνήσουμε
την αποτελεσματικότητα της δαπτομυκίνη σε δύο δοσολογικά σχήματα, με ή χωρίς
ριφαμπικίνη και της βανκομυκίνη σε συνεχή I.V. έγχυση, σε πειραματική
ενδοκαρδίτιδα σε κονίκλους..
Καθετηριάζεται η δεξιά καρωτίδα (ημέρα 0). Επίσης η δεξιά σφαγίτιδα στην ομάδα
της βανκομυκίνης. Την ημέρα 2 ενοφθαλμίζονται (ωτιαία φλέβα) το inoculum 108
CFUs E. faecium (ανθεκτικός αμπικιλλίνη, ριφαμπικίνη, HLR στρεπτομυκίνη,
ευαίσθητος σε βανκομυκίνη και δαπτομυκίνη). Ημέρα 4: τυχαιοποίηση σε 6 ομάδες:
μάρτυρες, μονοθεραπεία με δαπτομυκίνη 6 και 12 mg/kg/24h, δαπτομυκίνη 6 και 12
mg/kg/24h με προσθήκη ριφαμπικίνης 30mg/kg, και βανκομυκίνη σε συνεχή
ενδοφλέβια έγχυση. Ημέρα 9: Ζυγίζονται οι εκβλαστήσεις, ομογενοποιούνται και
καλλιεργούνται ποσοτικά. Σύγκριση του μικροβιακού φορτίου με Mann-Whitney test.
Μικροβιακό φορτίο ανά ομάδα (log10 CFU/gr +/-SD): μάρτυρες: 8.801=+/- 0.492,
μονοθεραπεία δαπτομυκίνης 6mg/kg: 5.397+/- 1.0, 12mg/kg: 5.762+/- 0.850,
συνδυασμός θεραπείας με ριφαμπικίνη (6mg/kg): 4.825+/-1.056, συνδυασμός
θεραπείας με ριφαμπικίνη (12mg/kg): 4.544+/-1.230, συνεχής ενδοφλέβια έγχυση
βανκομυκίνης: 4.833+/- 0.335.
Και τα 5 χρησιμοποιηθέντα θεραπευτικά σχήματα απέδειξαν βακτηριοκτόνο δράση στο
συγκεκριμένο πειραματικό μοντέλο με το συγκεκριμένο στέλεχος. Δεν απεδείχθη
όφελος από τη μεγάλη δόση δαπτομυκίνης. Η προσθήκη ριφαμπικίνης ωφελεί αλλά όχι
σε βαθμό στατιστικά σημαντικό. Η συνεχής έγχυση βανκομυκίνης αποδείχθηκε
ισοδύναμη με τις άλλες θεραπείες.
(EL)
In the era of increasing resistance of Enterococcus we need alternative
treatments. We studied efficacy of daptomycin in two dosing regimens, with or
without rifampicin and of vancomycin in continuous infusion in experimental
endocarditis in rabbits due to E. faecium.
Right carotid artery is catheterized (day 0). Right jugular vein also, in the
vancomycin group. On day 2, 108 CFUs of E.faecium (resistant to ampicillin,
rifampicin, HLR to streptomycin and sensitive to daptomycin and vancomycin),
are inoculated. On day 4, randomization in 6 groups: controls, daptomycin group
(human dose 6mg/kg/24h), daptomycin group (12mg/kg/24h), daptomycin
(6mg/kg/24h) plus rifampicin 30mg/kg I.V. o.d., daptomycin (12mg/kg/24h) plus
rifampicin 30mg/kg I.V. o.d. and vancomycin in continuous infusion. On day 9,
vegetations are harvested, weighted and homogenized. Results of quantitative
cultures are compared with each other by Mann-Whitney test.
Microbial burden per group (log10 CFU/gr +/-SD): controls: 8.801=+/-0.492,
daptomycin (6mg/kg/24h): 5.397+/-1.0,: daptomycin (12mg/kg/24h): 5.762+/-0.850,
daptomycin (6mg/kg/24h) plus rifampicin: 4.825+/-1.056, daptomycin
(12mg/kg/24h) plus rifampicin: 4.544+/-1.230, vancomycin : 4.833+/-0.335.
All regimens proved to be bactericidal. Daptomycin dose of 12mg/kg/24h proved
not to be superior to 6mg/kg/24h. Adding rifampicin seems to be of benefit, but
not in a statistically significant manner. Vancomycin continuous infusion
proved equivalent to other regimens.
(EN)
/aggregator-openarchives/portal/institutions/uoa
