Εισαγωγή
Ένα από τα συχνότερα αίτια ανεπαρκούς διαχείρισης των εκκρίσεων των μη
διασωληνωμένων ασθενών είναι ο αναποτελεσματικός βήχας. Όλες αυτές οι
περιπτώσεις θα πρέπει να βοηθηθούν με την τεχνική της ενδοτραχειακής
αναρρόφησης, είτε στοματοφαρυγγικής είτε ρινοτραχειακής (ΡΤΑ). Η δεύτερη, η
οποία αποτελεί το αντικείμενο αυτής της εργασίας, είναι τεχνική που
συνοδεύεται από αρκετές δυσκολίες, δεδομένου ότι η προώθηση του καθετήρα στην
τραχεία είναι μια τυφλή διαδικασία. Η αρχική υπόθεση ήταν ότι ο καθετήρας
Tiemann, λόγω σχήματος, πιθανώς προσανατολίζεται καλύτερα, κατά αντιστοιχία με
τον οδηγό στειλεό καθοδήγησης του τραχειοσωλήνα [bougie] και ως εκ τούτου
δυνητικώς διευκολύνει τη ρινοτραχειακή αναρρόφηση, καθιστώντας τη ταχύτερη,
αποτελεσματικότερη και λιγότερο δυσάρεστη για τον ασθενή.
Υλικό-Μέθοδος
Για την μελέτη αυτή πραγματοποιήθηκαν 40 ρινοτραχειακές αναρροφήσεις σε 20
ασθενείς της ΜΕΘ, μέσης ηλικίας 75 ετών με μέσο χρόνο παραμονής στη μονάδα 19
ημέρες. Η συλλογή των δεδομένων για την εκπόνηση της μελέτης αυτής διήρκησε
συνολικά 5 μήνες. Σε κάθε ασθενή πραγματοποιήθηκαν δύο ΡΤΑ με σκοπό η ομάδα
ασθενών μαρτύρων να είναι ίδια με την ομάδα μελέτης (Crossover Study) και η
αξιολόγηση έγινε ανά ζεύγη. Η μία ΡΤΑ ήταν με τον έναν καθετήρα, και η άλλη ΡΤΑ
με τον άλλον (Nelaton ή Tiemann). Η τυχαιοποίηση έγινε ως προς το ποιος
καθετήρας χρησιμοποιήθηκε πρώτος. Αξιολογήθηκαν οι προσπάθειες εισαγωγής με τη
μία ή με την άλλη μέθοδο, καθώς και ο χρόνος που χρειάστηκε σε κάθε περίπτωση.
Τέλος, κρίθηκε σημαντικό να συγκριθούν οι δύο τεχνικές μεταξύ τους ως προς το
αν επιβαρύνουν περισσότερο τον οργανισμό σε ό,τι αφορά κυρίως την οξυγόνωση,
την καρδιακή συχνότητα, την αναπνευστική συχνότητα και τη συστολική και
διαστολική πίεση.
Αποτελέσματα
Ο καθετήρας Tiemannυπερτερεί του Nelatonλόγω του ότι χρειάζεται λιγότερες
προσπάθειες για την εισαγωγή του στον φάρυγγα από την ρινική κοιλότητα.. Οι
τιμές αντίστοιχα είναι 1(1) για τον Tiemannκαι 2,5(8) για τον Nelaton(p=0,001).
Η υπεροχή του Tiemann φαίνεται και στις προσπάθειες εισόδου του καθετήρα στην
τραχεία. Έτσι ο καθετήρας Tiemannχρειάζεται 2(9)προσπάθειες για την εισαγωγή
του ενώ ο Nelaton 9(9)(p=0,002). Σε ότι αφορά τους χρόνους για την είσοδο στις
παραπάνω κοιλότητες είναι 3(11)secγια την πρόσβαση στον ρινοφάρυγγα με τον
καθετήρα Tiemannσε σύγκριση με τον Nelatonπου χρειάστηκαν 5,3(18) sec(p=0,019).
Για την πρόσβαση στην τραχεία για τον Tiemannαπαιτήθηκαν 6(27) σε σύγκριση με
τον Nelatonπου χρειάστηκαν 20(25)sec (p=0,001).
Τέλος δεν φαίνεται να είναι η τεχνική Tiemann περισσότερο επιβαρυντική στον
οργανισμό σύμφωνα με τις μεταβολές στις ενδείξεις των ζωτικών, όπως επίσης ούτε
περισσότερο τραυματική, όπως αυτό κρίθηκε από την παρουσία ή όχι αίματος στο
σώμα του καθετήρα.
Συμπεράσματα
Η χρήση του καθετήρα Tiemann είναι εφικτή και απόλυτα ασφαλής. Δεν φαίνεται να
τραυματίζει περισσότερο από τον καθετήρα Nelaton, ούτε να επιβαρύνει τον ασθενή
περισσότερο. Ο χρόνος που χρειάζεται για την εφαρμογή ΡΤΑ με τον καθετήρα
Tiemannείναι κατά πολύ μικρότερος (14 sec) σε σχέση με τον χρόνο που απαιτείται
με τον καθετήρα Nelaton, παράμετρος σημαντική στις περιπτώσεις στις οποίες η
εξοικονόμηση χρόνου είναι σωτήρια. Τέλος, η εισαγωγή στην τραχεία είναι 1,5
φορές ευκολότερη με τον Tiemann από ότι με τον Nelaton και αυτό σημαίνει ότι η
ρινοτραχειακή αναρρόφηση είναι ευκολότερη με αυτόν τον τρόπο.
(EL)
Background and Objectives: Nasotracheal suctioning (NTS) is accomplished by the
insertion of a suction catheter in the trachea through the nasopharynx. It is a
useful procedure in critically ill patients whose ability to cough and mobilize
secretions is impaired. We hypothesized that the use of a suction catheter with
an angular tip would facilitate entrance to the trachea, similarly to the
mechanism an angled-tip “bougie” catheter facilitates difficult endotracheal
intubation. Our primary outcome was success rate and ease of tracheal insertion
of Tiemann compared to Nelaton catheter. Our secondary outcome was patient
discomfort.
METHODS: Non-intubated patients hospitalized in two adult Intensive Care Units
(ICU) underwent NTS with a 14Fr Tiemann and a 14Fr Nelaton catheter on the same
day. Catheters were inserted at random order.
RESULTS: Twenty patients (ten men) with a mean age of 75.45 years were
enrolled. Tiemann's success rate of tracheal access was 19/52 (36.5%, 95%
confidence interval [CI] 23.6–51.0%) and Nelaton's success rate was 12/130
(9.2%; 95% CI 4.8–15.5%). Tiemann catheter was 5.6 times more likely to achieve
tracheal insertion (odds ratio 5.66; 95% CI 2.49-12.84; p<0.0001). Successful
attempts for passing nasopharynx (NP) and reaching trachea (Tr) were
significantly fewer for Tiemann over Nelaton [for NP median (range) 1(1) vs
2.5(8) p=0.001 and for Tr 2(9) vs 9(9) p=0.002]. Similarly, time required for
successful insertion in NP and Tr was significantly shorter for Tiemann
compared to Nelaton [for NP median (range) 3(11)s vs 5.3(18)s p=0.019 and for
Tr 6(27)s vs 20(25)s p=0.001]. Catheters shared the same traumatic rate (30%).
CONCLUSIONS: In our ICU settings, Tiemann catheter was more likely to achieve
tracheal access, required fewer attempts and shorter process time for
nasotracheal suctioning compared to Nelaton catheter, while it was equally
safe.
(EN)
Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
