Σκοπός: Παρά την εντατική εκπαίδευση που λαμβάνει χώρα στα πλαίσια των
σεμιναρίων Εξειδικευμένης Υποστήριξης της Ζωής που οργανώνονται, η συνολική
επιβίωση από τις καρδιακές ανακοπές παραμένει χαμηλή. Σκοπός αυτής της έρευνας
που διενεργήθηκε ήταν να εξετάσει τις δυνατότητες των επαγγελματιών υγείας να
διατηρήσουν τις δεξιότητες και τις θεωρητικές γνώσεις περί αναζωογόνησης μετά
την αρχική τους εκπαίδευση και την πιστοποίησή τους ως ανανήπτες.
Μέθοδοι: Επιλέχτηκαν 194 υποψήφιοι, ανανήπτες, από 8 διαφορετικά σεμινάρια
Εξειδικευμένης Υποστήριξης της Ζωής. Στην αρχή έκαστου σεμιναρίου οι υποψήφιοι
έδωσαν μια αρχική γραπτή εξέταση πολλαπλών επιλογών ίσης δυσκολίας και ανάλογου
περιεχομένου με την τελική εξέταση, στην οποία εξετάζονταν στο τέλος του
σεμιναρίου. 6 μήνες μετά εκλήθησαν να συμπληρώσουν μία γραπτή εξέταση
επαναξιολόγησης αντίστοιχη με τις προαναφερθείσες στα πλαίσια της
επαναξιολόγησης των γνώσεών τους. Επιπροσθέτως όλοι οι υποψήφιοι εξετάστηκαν
πάνω σε ένα σενάριο καρδιακής ανακοπής (εξέταση πρακτικών δεξιοτήτων) τόσο στο
τέλος του σεμιναρίου όσο και στην επαναξιολόγηση, 6 μήνες μετά.
Αποτελέσματα: Η απόδοση στην αρχική εξέταση ήταν στατιστικώς σημαντικά
χαμηλότερη από αυτήν στην τελική εξέταση (p<0,001) και στην εξέταση
επαναξιολόγησης (p<0,001), ενώ η απόδοση στην τελευταία ήταν στατιστικώς
σημαντικά υψηλότερη από αυτήν στην αρχική εξέταση (p<0,001) αλλά στατιστικώς
σημαντικά χαμηλότερη από ότι στην τελική εξέταση (p<0,001). Όλοι οι
συμμετέχοντες ολοκλήρωσαν επιτυχώς το σενάριο καρδιακής ανακοπής στο τέλος του
σεμιναρίου, ενώ στην επαναξιολόγηση 6 μήνες μετά, μόνο 101 (52%) είχαν
ικανοποιητικές επιδόσεις (p<0,001). Οι επιδόσεις στις γραπτές δοκιμασίες
συσχετίστηκαν θετικά με την διατήρηση των γνώσεων και των δεξιοτήτων.
Συμπεράσματα: Οι γνώσεις και οι κλινικές δεξιότητες της αναζωογόνησης φθίνουν
μέσα σε 12 μήνες. Παρ' όλα αυτά οι υψηλές επιδόσεις στις γραπτές δοκιμασίες
είχαν ως αποτέλεσμα σημαντική διατήρηση γνώσεων και δεξιοτήτων 6 μήνες μετά την
εκπαίδευση - πιστοποίηση των συμμετεχόντων ως ανανήπτες
(EL)
Introduction: Despite the intense training during Advanced Cardiac Life Support
(ACLS) courses, survival from cardiac arrest remains poor. The aim this
research effort was to test healthcare personnel’s abilities to retain ACLS
theoretical knowledge and skills after initial training.
Methods: A total of 194 ACLS candidates were selected from eight consecutive
ACLS courses. At the beginning of each course, candidates completed a multiple
choice question pre-test which was equivalent to the final test completed at
the end of the course, as well as to the reassessment test (post-test) that was
completed 6 months later. In addition, all candidates were evaluated in cardiac
arrest scenarios both at the end of the course and at reassessment.
Results: Performance in pre-test was statistically significantly lower than
that in final test (p<0.001) and post-test (p<0.001), while performance in
post-test was statistically significantly higher than that in pre-test
(p<0.001), but statistically significantly lower than that in final test
(p<0.001). At the end of the course, 194 (100%) participants successfully
completed the megacode testing, while at reassessment, only 101 (52%) had a
satisfactory performance (p<0.001). Performance in written evaluation was
positively correlated with knowledge and skill retention, while knowledge
retention was positively correlated with skill retention.
Conclusion: Resuscitation knowledge and skills decay within 12 months. However,
high performance in written evaluation during the courses results in increased
knowledge and skill retention at six months after initial training. Future
efforts should aim at optimization of imparting and acquisition of knowledge
during ACLS courses.
(EN)
/aggregator-openarchives/portal/institutions/uoa
