Η Φωτογραφία δεν αποτελεί μια απλή καταγραφή της πραγματικότητας, αλλά την προσωπική ερμηνεία του εκάστοτε φωτογράφου για τον ορατό κόσμο. Η φωτογράφος Julia Margaret Cameron (1815-1879) αποτελεί μοναδική περίπτωση γυναίκας καλλιτέχνιδος που σηματοδότησε με το έργο της τα εικαστικά δρώμενα στην Αγγλία κατά το δεύτερο μισό του 19ου αιώνα. Στην μόλις δεκατετράχρονη καριέρα της, κατάφερε να αφομοιώσει γρήγορα τα έως τότε κεκτημένα της Φωτογραφίας και να εισαγάγει την δική της αισθητική. Δημιούργησε έναν τεράστιο όγκο καλλιτεχνικού έργου, που περιλαμβάνει περισσότερες από 1200 φωτογραφίες. Στο έργο της, ο άνθρωπος παρουσιάζεται ως μια ολοκληρωμένη οντότητα με σάρκα και αισθήσεις. Η έννοια της θηλυκότητας αποθεώνεται μέσα από τις φωτογραφίες της, σε μια εποχή που ο ρόλος της γυναίκας στην βικτωριανή κοινωνία είναι πολύ περιορισμένος. Όλα τα ανθρώπινα συναισθήματα έχουν θέση στις φωτογραφίες της∙ η μελαγχολία, η απόγνωση, η αγάπη, η τρυφερότητα, όλα αποδίδονται με μεγάλη επιτυχία στα πρόσωπα που φωτογραφίζει. Επιπρόσθετα, η Cameron προσέχει τόσο πολύ τις λεπτομέρειες – τεχνικές και αισθητικές - της φωτογράφισης, που κάθε φωτογραφία της αποτελεί, τελικά, ένα αυτόνομο σκηνοθετημένο μονόπρακτο. Θα μπορούσαμε, λοιπόν, να πούμε ότι με τη δουλειά της συμβάλλει ουσιαστικά ούτως ώστε να καταγραφεί στη συνείδηση του κόσμου η Φωτογραφία ως Τέχνη.
Τα πορτρέτα αποτελούν το μεγαλύτερο μέρος της δουλειάς της και το πιο αντιπροσωπευτικό του ύφους της. Ο τρόπος που επηρεάστηκε η φωτογράφος από τη Ζωγραφική για τη δημιουργία τους αποτελεί το κύριο θέμα της παρούσας μελέτης. Αρχικά, παραθέτουμε βασικά στοιχεία γύρω απ’ την ζωή της φωτογράφου και την εποχή της. Ερευνούμε το πνευματικό και κοινωνικό κλίμα της εποχής καθώς και τις καλλιτεχνικές επιρροές και τον κοινωνικό περίγυρό της. Στη συνέχεια, εστιάζουμε στην καλλιτεχνική της δημιουργία η οποία χωρίζεται σε τρεις περιόδους∙ στις απαρχές της φωτογραφικής πορείας της, στην ώριμη φάση τής καριέρας της στην Αγγλία και στην τελευταία περίοδο της ζωής της στην Κεΰλάνη.
Περνώντας στο κύριο μέρος, εξετάζουμε τη σχέση της Ζωγραφικής με την Φωτογραφία, αφού οι εκλεκτικές συγγένειες που διέπουν την Ζωγραφική και την Φωτογραφία - με πρώτο και κυριότερο την οπτική δισδιάστατη αναπαράσταση - είχαν ως αποτέλεσμα η δεύτερη να μιμηθεί το ύφος της πρώτης. Εμβαθύνουμε στην προσωπογραφία ως αυτόνομο εικαστικό είδος και, στη συνέχεια, ερευνούμε την επίδραση της ζωγραφικής στο έργο της Cameron.
Κορμό της μελέτης αυτής αποτελούν έξι φωτογραφίες της Julia Cameron, οι οποίες τίθενται σε αντιπαραβολή με τα ζωγραφικά έργα - ή εικαστικά μοτίβα - από τα οποία η φωτογράφος επηρεάστηκε τόσο θεματικά όσο και αισθητικά. Η σύνδεση αυτή μας επιτρέπει αφενός να εξετάσουμε τους λόγους που η φωτογραφία στηρίχθηκε - και ακόμη στηρίζεται - στις εικαστικές τέχνες και αφετέρου να αντιληφθούμε τη διαχρονική αξία της προσωπογραφίας ως εικαστικό είδος με ανθρωπολογικό και κοινωνικό ενδιαφέρον.
(EL)
Photography is not just a record of reality, but the photographer's own interpretation of the visible world. The photographer Julia Margaret Cameron (1815-1879) is the only case of a female artist who marked her artwork in England during the second half of the 19th century. In her just fourteen-year career she managed to rapidly assimilate the so-called achievements of Photography and introduce her own aesthetic characteristics. She created an enormous volume of artistic work, including more than 1.200 photos.
In her work, humans are presented as a complete entity. Her photographs reveal the concept of femininity at a time when the woman's position within the Victorian society was very limited. All human emotions have a place in Cameron's photos; melancholy, despair, love, tenderness are all greatly attributed to her photographs. She worked so much in detail regarding the photographic techniques and aesthetics, that each of her photographs was by itself an autonomously directed one-act play.
Most of her work is composed of portraits. The main subject of this study is the way the photographer was influenced by Painting, both in terms of subject and synthesis. At first, we examine the biographical details of the photographer’s life, focusing on the intellectual and social environment of the era. Her artistic creation is divided into three periods; the beginning of her photographic career, the mature phase of her career in England and the last period of her life in Ceylon.
The main part of the study is focused on the relationship and the eclectic affinities between Painting and Photography, which have resulted to a strong imitating behavior of Photography towards Painting. We, then, examine closer the portraiture as an independent genre of visual arts and the effect of painting portraits on Cameron's work.
The main body of this paper is the study of six photographs in comparison to the paintings or the visual motifs from which the photographer was influenced aesthetically and thematically. This connection allows us on the one hand to look at the reasons why photography was based on the visual arts and on the other hand to perceive the timeless value of the portrait as a visual genre of anthropological and social interest.
(EN)
/aggregator-openarchives/portal/institutions/uoa
