Διατροφική συμπεριφορά και πρώιμες αγγειακές βλάβες σε ασθενείς με Σακχαρώδη Διαβήτη ¨Επίδραση της συχνότητας γευμάτων σε δείκτες πίεσης και δείκτες πρώιμης αγγειακής βλάβης/δυσλειτουργίας σε ασθενείς με Σακχαρώδη Διαβήτη¨
δείτε την πρωτότυπη σελίδα τεκμηρίου στον ιστότοπο του αποθετηρίου του φορέα για περισσότερες πληροφορίες και για να δείτε όλα τα ψηφιακά αρχεία του τεκμηρίου*
Διατροφική συμπεριφορά και πρώιμες αγγειακές βλάβες σε ασθενείς με Σακχαρώδη Διαβήτη ¨Επίδραση της συχνότητας γευμάτων σε δείκτες πίεσης και δείκτες πρώιμης αγγειακής βλάβης/δυσλειτουργίας σε ασθενείς με Σακχαρώδη Διαβήτη¨
Εισαγωγή: Η διατροφή αποτελεί ένα σημαντικό τροποποιήσιμο παράγοντα πρόληψης των καρδιαγγειακών νοσημάτων. Η αυξημένη συχνότητα γευμάτων φαίνεται να επιδρά θετικά τόσο στη ρύθμιση του Σακχαρώδη Διαβήτη(ΣΔ) όσο και στον καρδιαγγειακό κίνδυνο. Περιορισμένα ερευνητικά δεδομένα υποδεικνύουν ότι η αυξημένη συχνότητα γευμάτων συσχετίζεται αρνητικά με δείκτες πρώιμης αγγειακής βλάβης ενώ έχει αποδειχθεί ότι διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στην πορεία του ΣΔ. Παρότι οι ασθενείς με ΣΔ εμφανίζουν περίπου διπλάσιο καρδιαγγειακό κίνδυνο, η σχέση της συχνότητας γευμάτων με δείκτες πρώιμης αθηρωμάτωσης δεν φαίνεται να έχει εξεταστεί έως σήμερα στον πληθυσμό αυτό.
Σκοπός: Η παρούσα μελέτη εξετάζει την πιθανή συσχέτιση της συχνότητας γευμάτων με δείκτες πίεσης και δείκτες πρώιμης αγγειακής βλάβης-δυσλειτουργίας σε ασθενείς με ΣΔ.
Μεθοδολογία: Η συγκεκριμένη μελέτη αποτελεί μέρος συγχρονικής μελέτης του εργαστηρίου καρδιαγγειακής έρευνας της Α’ Προπαιδευτικής Παθολογικής Κλινικής του Γενικού Νοσοκομείου Αθηνών «Λαϊκό». Ο πληθυσμός αποτελείται από 517 άτομα που είτε έχουν εγκατεστημένη καρδιαγγειακή νόσο ή εμφανίζουν καρδιαγγειακούς παράγοντες κινδύνου. Από αυτά, 67 πάσχουν από Σ.Δ τύπου 1 και 113 από ΣΔ τύπου 2. Πραγματοποιήθηκαν ανθρωπομετρικές μετρήσεις, πλήρης αγγειακός έλεγχος και διατροφική αξιολόγηση μέσω διπλών τηλεφωνικών ανακλήσεων εικοσιτετραώρου. Η συχνότητα γευμάτων του κάθε ασθενή υπολογίστηκε από το μέσο όρο των γευμάτων που προέκυψε από τις δύο ανακλήσεις. Πραγματοποιήθηκε στατιστική ανάλυση με το στατιστικό λογισμικό SPSS v.21.0.
Αποτελέσματα: Παρατηρήθηκε στους διαβητικούς τύπου 1 στατιστικά σημαντική αρνητική συσχέτιση της συχνότητας γευμάτων με τους δείκτες ΑΙ και PWV, η οποία παρέμεινε στατιστικά σημαντική μετά τη διόρθωση για πιθανούς συγχυτικούς παράγοντες. Στους μη διαβητικούς, παρατηρήθηκε στατιστικά σημαντική αρνητική συσχέτιση της συχνότητας γευμάτων με το πάχος έσω-μέσου χιτώνα των κοινών καρωτίδων και την εμφάνιση αθηρωματικών πλακών, αλλά μόνο το αποτέλεσμα που αφορούσε το ¨πάχος έσω-μέσου χιτώνα της αριστερής κοινής καρωτίδας¨ παρέμεινε στατιστικά σημαντικό μετά από προσαρμογή για διάφορους συγχυτικούς παράγοντες.
Συμπεράσματα: Η αυξημένη συχνότητα γευμάτων πιθανόν επιδρά ευεργετικά στην αγγειακή λειτουργία διαβητικών τύπου 1 αλλά και μη διαβητικών ατόμων. Περαιτέρω μελέτες απαιτούνται για την επιβεβαίωση των συγκεκριμένων ευρημάτων.
(EL)
Background: Diet constitutes a significant modifiable preventive factor for cardiovascular disease. Increased meal frequency appears to positively influence diabetes mellitus (DM) control and cardiovascular risk. Limited research indicates that increased meal frequency is negatively correlated with subclinical atherosclerosis indexes and may have significant impact on the course/progression of DM. Although diabetic patients have approximately twice the risk of cardiovascular disease, the association of meal frequency with subclinical atherosclerosis indexes does not appear to have been examined in this population.
Objective: The present study examines the possible association of meal frequency with pressure markers and subclinical atherosclerosis indexes in patients with DM.
Methods: This research is part of a cross-sectional study conducted at the Cardiovascular Research Laboratory of the First Department of Propaedeutic and Internal Medicine, “Laiko” General Hospital. The population includes 517 individuals who have either established cardiovascular disease or cardiovascular risk factors. Of these, 67 suffer from type 1 diabetes (T1DM) and 113 from type 2 diabetes (T2DM). Anthropometric measurements, vascular screening, and nutritional assessment were performed through two 24-hour telephone recalls. The average number of daily meals was calculated and used to estimate the frequency of meal consumption for each patient. Statistical analysis was performed with SPSS v.21.0.
Results: There was a statistically significant negative correlation of increased meal frequency with AI and PWV in T1DM, which remained significant after adjustment for potential confounders. In non-diabetics, a significant negative correlation of increased meal frequency was observed with the intima-media thickness of the common carotid artery and the appearance of atherosclerotic plaques; only the effect on the intima-media thickness of the left common carotid artery remained significant after adjustment for various confounding factors.
Conclusions: Increased meal frequency is likely to have a beneficial effect on the vascular function of type 1 diabetics and non-diabetics. Further studies are needed to confirm these finding.
(EN)
*Η εύρυθμη και αδιάλειπτη λειτουργία των διαδικτυακών διευθύνσεων των συλλογών (ψηφιακό αρχείο, καρτέλα τεκμηρίου στο αποθετήριο) είναι αποκλειστική ευθύνη των αντίστοιχων Φορέων περιεχομένου.
Βοηθείστε μας να κάνουμε καλύτερο το OpenArchives.gr.
Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
