Στην παρούσα έρευνα μελετήθηκαν συνολικά 29 εδαφικά δείγματα και 12 δείγματα σκόνης δρόμου από την ευρύτερη περιοχή της πόλης του Βόλου. Τα δείγματα αυτά, αναλύθηκαν με σκοπό τον έλεγχο της κινητικότητας των ιχνοστοιχείων μόλυβδου, ψευδαργύρου, χαλκού και μαγγανίου, δυνητικά τοξικά ιχνοστοιχεία που ενδέχεται να είναι επικίνδυνα για το περιβάλλον και τον άνθρωπο. Ο έλεγχος της περιβαλλοντικής διαθεσιμότητας, έγινε μέσω της χρήσης εκχυλίσεων ενός σταδίου, με 0.43Μ HNO3 (χημικά ενεργό κλάσμα) και 0.5Μ HCl (δυνητικά βιοδιαθέσιμο) σε εδάφη της περιοχής του αστικού ιστού, της περιοχής περιμετρικά του εργοστασίου τσιμέντου και της χαλυβουργίας του Βελεστίνου, καθώς και σε σκόνες δρόμου των τριών αυτών περιοχών. Διαπιστώθηκε ότι ο μόλυβδος είναι το πιο περιβαλλοντικά διαθέσιμο μέταλλο για κάθε υλικό και στις τρεις περιοχές. Συγκεκριμένα η διαθεσιμότητα των εδαφών σε ψευδάργυρο, χαλκό και μαγγάνιο, είναι υψηλότερη στα εδάφη του αστικού ιστού σε σχέση με τα εδάφη περιμετρικά των βιομηχανιών της τσιμεντοβιομηχανίας και χαλυβουργίας (Zn: Αστικός ιστός > Βελεστίνο > Τσιμεντοβιομηχανία, Cu: Αστικός ιστός > Βελεστίνο, Τσιμεντοβιομηχανία, Mn: Αστικός Ιστός, Τσιμεντοβιομηχανία > Βελεστίνο). Όσον αφορά τη διαθεσιμότητα των δυνητικά τοξικών ZnHNO3, ZnHCl, PbHNO3 και CuHNO3 είναι υψηλότερη στο υλικό της σκόνης δρόμου, ενώ των MnHNO3, MnHCl, PbHCl και CuHCl είναι υψηλότερη στο εδαφικό υλικό. Στην περίπτωση, του εδάφους η παράμετρος του CaCO3 (%) συσχετίζεται με τη διαθεσιμότητα (mg/kg) του μαγγανίου περιορίζοντας την κινητικότητα του, ομοίως και η περιεκτικότητα αργίλου (%) περιορίζει την κινητικότητά του ψευδαργύρου και του χαλκού. Αντιθέτως, το περιεχόμενο SOM (%) των εδαφών ενισχύει την κινητικότητα των μετάλλων μόλυβδου και ψευδαργύρου και αντίστοιχα η περιεκτικότητα αργίλου (%) ενισχύει την κινητικότητα του μαγγανίου. Στην περίπτωση της σκόνης δρόμου, καμία φυσικοχημική ιδιότητα δεν επηρεάζει την διαθεσιμότητα των μετάλλων. Τέλος, το ολικό περιεχόμενο των μετάλλων ενδιαφέροντος και των δύο υλικών, επηρεάζει την κινητικότητα των τοξικών ιχνοστοιχείων.
(EL)
In this current study, 29 soil and 12 road dust samples were studied from the industrial vicinity of Volos, Greece. The collected samples were analyzed in order to assess the mobility of Pb, Zn, Cu and Mn; potentially toxic elements which may pose a threat to the environment and human health. Using single extraction procedures of 0.43Μ HNO3 (reactive fraction) and 0.5Μ HCl (potentially bioavailable) on urban soils, soils surrounding cement factory, soils surrounding steel factory (Velestino) and road dusts, it was possible to estimate the environmental availability of these elements. Pb was found to be the most available metal in both environmental compartments and three districts. Specifically, the availability of Zn, Cu and Mn was higher in urban soils than in industrial soils surrounding the steel and cement factory (Zn: Urban soils > Velestino soils > Cement soils, Cu: Urban > Velestino soils, Cement soils and Mn: Urban soils, Cement soils > Velestino soils). Concerning the availability of ZnHNO3, ZnHCl, PbHNO3 and CuHNO3 is higher in road dusts, while the availability of MnHNO3, MnHCl, PbHCl and CuHCl is higher in soils. In the case of the soil samples, the variable of Clay (%) content is correlated with the availability (mg/kg) of Zn and Cu and respectively the variable of CaCO3 (%) content is correlated with the availability of Mn, restricting their mobility. On the contrary, SOM (%) content enhances the mobility of Pb and Zn, while Clay (%) content enhances the mobility of Mn. On the other hand, in the case of road dusts, the physiochemical properties are not correlated with the available trace elements. The mobility, is positively affected by the total concentration of the metals of interest in soils and road dusts.
(EN)
/aggregator-openarchives/portal/institutions/uoa
