Η ανάλυση επικεντρώνεται στο φαινόμενο της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης σε συνάρτηση με τον καπιταλισμό κα τη δημοκρατία. Αρχικά, εξηγείται πώς κατά τη διάρκεια των σταδίων της ευρωπαϊκής ενοποίησης ευνοήθηκαν ουσιαστικά οι βιομηχανικές χώρες εξασφαλίζοντας παράλληλα τα συμφέροντα του ευρωπαϊκού κεφαλαίου το οποίο είχε αποκοπεί από τη διεθνή σκηνή και δεν μπορούσε να ανταγωνιστεί το αμερικανικό κεφάλαιο. Αρωγοί στο εγχείρημα αυτό αποτέλεσαν οι εκπρόσωποι των κρατών σε συνδυασμό με τους εκπροσώπους του ευρωπαϊκού κεφαλαίου που διαμόρφωναν την ευρωπαϊκή πολιτική ατζέντα. Η κατάσταση αυτή απεικονίζεται αρχικά στο σχέδιο της Ευρωπαϊκής Κοινότητας Άνθρακα και Χάλυβα και στη συνέχεια στη Συνθήκη της Ρώμης, στην Ενιαία Ευρωπαϊκή Πράξη, στη Συνθήκη του Μάαστριχτ και τελικώς στη δημιουργία της Οικονομικής Νομισματικής Ένωσης. Ακόμα, και σε περίοδο στασιμότητας είχαν ως κριτήριο να ενισχυθεί το ευρωπαϊκό κεφάλαιο με την είσοδο κυρίως του Ηνωμένου Βασιλείου. Επί προσθέτως μελετώνται τα πολιτικά και πολιτισμικά χαρακτηριστικά του ευρωπαϊκού οικοδομήματος το οποίο λειτουργεί σαν μία αυτοκρατορία τόσο ως προς τις σχέσεις που αναπτύσσονται στο εσωτερικό του από τα κράτη μέλη όσο και στις σχέσεις που διαμορφώνονται έξω από αυτό. Οι σχέσεις αυτές διακρίνονται από τον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής, ο οποίος έχει κυριαρχήσει με αποτέλεσμα οι χώρες του πυρήνα όπως η Γερμανία να αναπτύσσονται εις βάρος των χωρών της περιφέρειας όπως ο ευρωπαϊκός νότος δρώντας παράλληλα αποτρεπτικά ως προς την ανάπτυξη των τελευταίων. Η πραγματικότητα αυτή αποτυπώνεται την περίοδο της οικονομικής κρίσης του 2008, η οποία λειτούργησε ως μία δημιουργική καταστροφή και παράλληλα ως εκλογίκευση του συστήματος. Τέλος, επισημαίνεται η ένταση που υπάρχει μεταξύ της δημοκρατίας και του καπιταλισμού σε ένα οικοδόμημα που διακρινόταν εξαρχής για το δημοκρατικό έλλειμμα του τόσο σε θεσμικό-διαδικαστικό επίπεδο όσο και σε κοινωνικό-ψυχολογικό αφού είναι προσανατολισμένο στην εξυπηρέτηση της αγοράς και όχι του δημοσίου συμφέροντος.
(EL)
The analysis is focused on the phenomenon of the European Integration in function with the capitalism and democracy. It can initially be explained that during the stages of the European Integration, industrialized countries were essentially benefited, ensuring at the same time the interests of the European capital, which was detached from the international stage and could not compete with the American assets. The helpers of this attempt were constituted by the states representatives in combination with the representatives of the European capital who were forming the European political agenda. This situation is initially depicted in the plan of the European Coal and Steel Community, following the Treaty of Rome, the Single European Act, the Treaty of Maastricht and finally in the creation of the Monetary Union. Still in a period of stagnation they had as criteria to empower the European capital with mainly the entry of the United Kingdom. Furthermore studying the political and cultural characteristics of the European structure which operates as an empire, not only in a relation that internally develops from member states but also from the relations formed outside of it. These relations are distinguished by the capitalistic way of production, which has dominated, resulting the core countries like Germany to develop at the expense of the peripheral countries such as those in the South of Europe, while acting at the same time determinately in the development of the European south. This reality is reflected in the period of the financial crisis of 2008, which was operated as a creative destruction and at the same time as a rationalization of the system. At last, the tension is highlighted that exists between the democracy and capitalism in a structure that was initially distinguished for its democratic lacking, as much in a institutional- procedural level as in a socio-psychological , since it's oriented to secure the market and not the public interests.
(EN)
/aggregator-openarchives/portal/institutions/uoa
