Η παρούσα πτυχιακή εργασία αφορά στο ιστορικό υπόβαθρο το οποίο πλαισίωνε τις σχέσεις της Ελλάδας με την Τουρκία. Πιο συγκεκριμένα, επικεντρώνεται στην περίοδο 1974 έως σήμερα. Πρόκειται για μια μελέτη που ενασχολείται με τον όρο της «Διαχείριση Κρίσης», όπως αναλύεται και χρησιμοποιείται στην σύγχρονη διεθνή πολιτική σκηνή.
Αναλυτικότερα στην συγκεκριμένη εργασία αριθμούνται τέσσερα κεφάλαια, μέσα από τα οποία επιχειρείται όχι μόνον η θεωρητική αναδιατύπωση των βασικών εννοιών της διαχείρισης κρίσεων αλλά ταυτόχρονα επιχειρείται ένας πρωτοφανής συνδυασμός με την μελέτη περίπτωσης των ελληνοτουρκικών κρίσεων από το 1974 έως σήμερα.
Στο πρώτο κεφάλαιο επιχειρείται μια παρουσίαση της έννοιας της κρίσης, των χαρακτηριστικών που την διέπουν, τις φάσεις στις οποίες εξελίσσονται και την διαχείριση αυτών, έτσι ώστε να οικοδομηθούν τα θεωρητικά θεμέλια για την ανάλυση των μετέπειτα γεγονότων των ελληνοτουρκικών σχέσεων.
Το δεύτερο κεφάλαιο επικεντρώνεται στην έρευνα των ελληνοτουρκικών κρίσεων αρχής γενομένης από το 1974. Παρόλο το γεγονός ότι στις ελληνοτουρκικές σχέσεις έχουν παρατηρηθεί τουλάχιστον τριπλάσιες κρίσεις, στην παρούσα μελέτη θα αναλυθούν τέσσερις, των οποίων η επιλογή έγινε βάση της σπουδαιότητας και της δυναμικής τους εξέλιξης. Συγκεκριμένα, θα εξεταστούν οι κρίσεις του 1976, του 1987, του 1996 και η τελευταία του 2020. Στο εν λόγω κεφάλαιο επιχειρείται μια ιστορική ανασκόπηση των γεγονότων με απώτερο σκοπό την διαφώτιση των κύριων παραγόντων και βασικών αιτιών των κρίσεων μεταξύ της Ελλάδας και της Τουρκίας.
Στο τρίτο κεφάλαιο επιχειρείται μια θεωρητικοποίηση των τεσσάρων κρίσεων, μέσα από τις κύριες προσεγγίσεις της διαχείρισης κρίσεων, παραγοντοποίησης ορισμένων φαινομένων αλλά και ταυτόχρονης αναγνώρισης της σπουδαιότητας τους όσον αφορά τόσο την θεωρητική τους αντίληψη όσο και την πρακτική τους εφαρμογή.
Τέλος στο τέταρτο κεφάλαιο θα εξαχθούν χρήσιμα συμπεράσματα μέσα από την κριτική ανάλυση των ελληνοτουρκικών κρίσεων από το χρονικό ορόσημο του 1974 έως και σήμερα.
(EL)
The present thesis deals with the historical background that framed Greece’s relations with Turkey. More specifically there are four chapters, through which not only the theoretical recast of the basic concepts of Crisis Management is attempted but at the same time an unprecedented combination is attempted with the case study of the Greek-Turkish crises from 1974 until today.
The first chapter attempts to present the concept of crisis, the characteristics that govern it, the phases of which they are composed and their management, in order to build the theoretical foundations for the analysis of the subsequent events of Greek-Turkish relations.
The second chapter focuses on the research of the Greek-Turkish crises starting from 1974. Despite the fact that at least three times as many crises have been observed in Greek-Turkish relations, the present study will analyze four, the selection of which was based on their importance and dynamic development. Specifically, the crises of 1976, 1987, 1996 and the last one of 2020 will be examined. In this chapter, a historical review of the events is attempted with the ultimate aim of shedding light on the main factors and main causes of the crises between Greece and Turkey.
The third chapter attempts a theorizing of the four crises, through the main approaches of crisis management, factorization of certain phenomena and at the same time recognition of their importance in terms of both their theoretical perception and their practical application.
Finally, in the fourth chapter, useful conclusions will be drawn through the critical analysis of the Greek-Turkish crises from the time milestone of 1974 until today.
(EN)
Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
