ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Ο Carlo Goldoni, είναι χαρακτηριστικό τέκνο της Βενετίας του 18ου αιώνα το οποίο επιθυμεί να δώσει μία ρεαλιστική απεικόνιση της κοινωνίας της εποχής του, η οποία συμπίπτει με την τελευταία περίοδο κύρους και γοήτρου της Γαληνοτάτης Δημοκρατίας. Έτσι, παρότι ξεκινά τη θεατρική του παραγωγή με σενάρια που συνθέτει για την άλλοτε πολύ επιτυχημένη ιταλική λαϊκή κωμωδία, την Commedia dell’Arte, σύντομα αντιλαμβάνεται ότι αυτό το επί μακρόν λαοφιλές θεατρικό είδος έχει αρχίσει να παρακμάζει. Πεπεισμένος ότι το θεατρόφιλο κοινό της εποχής του “άξιζε κάτι το καλύτερο”, αποφασίζει να μεταρρυθμίσει την παραδοσιακή ιταλική κωμωδία, όμως με τρόπο σταδιακό,ώστε να μην εγείρει έντονες αντιδράσεις. Μία ιδιαίτερα σημαντική “στιγμή” του μεταρρυθμιστικού εγχειρήματος του Goldoni αποτελεί η συγγραφή του drama comico per musica, Il conte Caramella (1749) στο οποίο ο Βενετός κωμωδιογράφος επιφέρει πολλαπλές αλλαγές οι οποίες οδηγούν το συγκεκριμένο του έργο πολύ πιο κοντά στο σημείο που ο ίδιος ονειρεύεται να φτάσει τη λαϊκή κωμωδία. Πραγματώνει με επιτυχία τέτοιου είδους αλλαγές, στο έργο που η παρούσα μελέτη πραγματεύεται, χάριν στην αξιοποίηση αφενός της υιοθέτησης στο Il conte Caramella αξιών και πανανθρώπινων ιδανικών αντλούμενων από την Οδύσσεια του Ομήρου (με την οποία είχε έρθει σε επαφή ως μέλος των λογοτεχνικών Ακαδημιών της εποχής του)και αφετέρου με τη διατήρηση στους χαρακτήρες των “ηρώων” του στοιχείων αντλούμενων από χαρακτηριστικούς και τόσο αγαπητούς στο κοινό τύπους της Commedia dell’Arte.Η Ελισσάβετ Γκοστοπούλου, στη μοναδική έως σήμερα μετάφραση του έργου στην ελληνική γλώσσα, μέσω της οποίας οι θεατρόφιλοι στη χώρα μας είχαν την ευκαιρία να γνωρίσουν το υπό μελέτη πρωτότυπο έργο του Βενετού συγγραφέα, μην έχοντας μελετήσει τις αλλαγές που ο Goldoni έχει επιφέρει στο έργο του αυτό, εκλαΐκευσε σε υπερβολικό βαθμό το περιεχόμενο στο σύνολό του και υποβίβασε τους χαρακτήρες του σε επίπεδο καρικατούρας, ενδύοντάς τους γλωσσικά και, κατ’ επέκταση συμπεριφορικά, με χαρακτηριστικά εκλαϊκευμένα.
(EL)
ABSTRACT
Carlo Goldoni, is a typical child of 18th century Venice who wishes to give a realistic portrayal of the society of his time, which coincides with the last period of prestige and prestige of the Republic of Gaul. Thus, although he begins his theatrical production with scripts composed for the once very successful italian popular comedy, the Commedia dell' Arte, he soon realises that this long popular theatrical genre is in decline. Convinced that the theatre going public of his time 'deserved better', he decided to reform traditional italian comedy, but in a gradual manner so as not to provoke a strong reaction. A particularly important "moment" in Goldoni's reform project is the writing of his drama comico per musica, Il conte Caramella (1749), in which the Venetian comedian makes multiple changes that bring this particular work much closer to the point he dreams of bringing popular comedy to. He successfully makes such changes, in the work that the present study deals with, thanks to the exploitation, on the one hand, of the adoption in Il conte Caramella of values and universal ideals drawn from Homer's Odyssey (with which he had come into contact as a member of the literary Academies of his time) and, on the other hand, by preserving in the characters of his "heroes" elements drawn from typical and so popularly loved types of the Commedia dell' Arte. Elissavet Gostopoulou, in the only translation of the play in Greek to date, through which theatre-goers in our country have had the opportunity to get to know the original work of the Venetian author under study, not having studied the changes that Goldoni has brought about in this play, he popularized to an excessive degree the content as a whole and reduced his characters to the level of caricatures, dressing them linguistically and, by extension, behaviorally, with popularized characteristics.
(EN)
/aggregator-openarchives/portal/institutions/uoa
