Τα Κούκλια-Παλαίπαφος αποτελούν διαχρονική θέση της νοτιοδυτικής Κύπρου. Στην παρούσα εργασία θα πραγματοποιηθεί ψηφιακή χαρτογράφηση των αρχαιολογικών θέσεων και αναλύσεις του εδάφους, ενώ θα γίνει προσπάθεια προσέγγισης της λειτουργίας της από την ίδρυσή της στην δεύτερη π.Χ. χιλιετία ως και το τέλος της Ρωμαϊκής περιόδου. Κύριος στόχος της μελέτης είναι να αναγνωρίσει παράγοντες που οδήγησαν στην ίδρυση και ανάπτυξή της και μοτίβα που χαρακτηρίζουν την εκάστοτε χρονο-πολιτισμική περίοδο σε σχέση με το περιβάλλον της θέσης. Η χρονολογική ευρύτητα της μελέτης, επέτρεψε να αναδειχθούν, οι συνέχειες ή οι μεταβολές που παρατηρούνται στη δομή, την οργάνωσή και την έκταση της θέσης,
(α) από την ίδρυσή της μέχρι και την ανάδειξή της σε διαχειριστικό κέντρο της περιφέρειάς της στην Ύστερη Εποχή του Χαλκού
(β) στη διάρκεια της λειτουργίας της ως ιστορική πόλις-κράτος της Πάφου μέχρι και την κατάλυση των ανεξάρτητων κυπριακών πολιτειών από το Πτολεμαίο Α’ στο τέλος του 4ου αι. π.Χ.
(γ) τέλος ως θρησκευτικού κέντρου κατά τα ελληνιστικά και ρωμαϊκά χρόνια όταν εξαιτίας της ίδρυσης της Νέας Πάφου μετονομάζεται σε Παλαίπαφο.
Για την υλοποίηση της εργασίας, και με στόχο την καλύτερη αντίληψη του χώρου και της οργάνωσης του αστικού και ταφικού περιβάλλοντος, πραγματοποιήθηκαν αναλύσεις στο QGIS, βάσει του ψηφιακού μοντέλου εδάφους.
(EL)
Kouklia Palaepaphos is one of the most long-lived sites in Southwestern Cyprus, which is occupied even in the present. This Thesis will provide digital maps, created after the terrain analyses applied to the study area, to highlight the role of the site since its foundation horizon in the 2nd millennium B.C. to the Roman Period. More specifically, analyses will provide information about the environmental factors that led to the foundation of the site and then will reveal the similarities and differences in the settlement organization during,
A) Its foundational horizon until its promotion to the main administrative center of the wider area during the Late Bronze Age.
B) Its use as a historical city-state, named Paphos during the 7th to 4th century B.C., when all Cypriot kingdoms were defeated by Ptolemy I and joined the larger Ptolemaic Kingdom.
C) the times when it was used as a religious center in Hellenistic and Roman periods. During this period, and because of the establishment of Nea Paphos, it took the name Palaepaphos (Old Paphos).
For the accomplishment of this study and to understand better the spatial organization both of the settlement and burial grounds, GIS analyses were essential. Especially those referring to Flow Accumulation, Slopes, Aspects, Heights, and Visibility.
(EN)
/aggregator-openarchives/portal/institutions/uoa
