Η αναμόρφωση της λειτουργίας της Δημόσιας Διοίκησης «επί το επιτελικότερον» αναδεικνύεται διαχρονικά σε βασική πτυχή του διοικητικού εκσυγχρονισμού. Η παρούσα εργασία εκθέτει τις κυριότερες μεταρρυθμίσεις προς την κατεύθυνση ενίσχυσης της επιτελικής λειτουργίας στο πεδίο της ελληνικής Δημόσιας Διοίκησης, σε επίπεδο δομών και ανθρωπίνου δυναμικού. Ειδικότερα, στο πρώτο Κεφάλαιο παρουσιάζεται η έννοια της επιτελικότητας και η στενή διασύνδεση της επιτελικής λειτουργίας και διακυβέρνησης. Στο δεύτερο Κεφάλαιο αναλύεται η έννοια του επιτελικού κράτους εντός του ελληνικού πολιτικοδιοικητικού συστήματος, ενώ γίνεται συνοπτική αναφορά σε καίριες τοποθετήσεις ακαδημαϊκών και εμπειρογνωμόνων για τις δομικές αδυναμίες και παθογένειες της ελληνικής διοικητικής μηχανής. Το τρίτο Κεφάλαιο παρουσιάζει τις βασικές μεταρρυθμιστικές προσπάθειες που έχουν γίνει σε επίπεδο επιτελικών δομών από την δεκαετία του ’40 έως και τον πρόσφατο Νόμο για το Επιτελικό Κράτος (Ν. 4622/19), ενώ στο τέταρτο Κεφάλαιο εξετάζεται ο ρόλος των επιτελικών στελεχών στην ελληνική Δημόσια Διοίκηση, η πριν τον Ν. 4622/19 διαδικασία παραγωγής τους, καθώς και η νέα διαδικασία, που αφορά την σύσταση του νέου κλάδου Επιτελικών Στελεχών. Συμπερασματικά, η παρούσα εργασία καταλήγει στην διαπίστωση της αναγκαιότητας εμπέδωσης, στο Κράτος, δομών και λειτουργιών επιτελικής φύσεως, που θα απολαμβάνουν αδιάρρηκτης υποστήριξης από το πολιτικό σύστημα.
(EL)
Over the years, having the public administration operation evolve in a direction of enhanced effectiveness has been a key aspect of administrative modernization efforts. This paper presents the main reforms implemented, with regard to administrative structures and human resources, towards boosting the executive function of the Hellenic public administration. Specifically, the first Chapter refers to the executive function and its close connection to the field of governance. The second Chapter analyzes the executive state concept within the Greek political-administrative system, while also reviewing the main expert reports on the structural weaknesses and pathologies of the Hellenic administrative system. The third Chapter presents the main reform efforts concerning executive structures from the 1940s up to recent Law on the Executive State (Law no 4622/19), while the fourth Chapter elaborates on the role of executive staff in the Greek public administration and their training process, both prior to Law no 4622/19, and now, through the establishment of a new staff category. Finally, the paper reaches the conclusion that the consolidation of executive state structures and functions enjoying the steadfast support of the political system is significant in terms of enhancing the efficiency of public policies and institutions.
(EN)
/aggregator-openarchives/portal/institutions/uoa
