Η ομεπραζόλη (omeprazole) ή 5-μεθοξυ-2-[[(4-μεθοξυ-3, 5-διμεθυλ-2- πυριδινυλ) μεθυλ] σουλφινυλ]-1Η-βενζιμιδαζόλη αποτελεί αναστολέα των αντλιών ανταλλαγής καλίου-υδρογόνου. Συγκεκριμένα, το μόριο αυτό συνδέεται μη αναστρέψιμα με τις αντλίες, εμποδίζοντας την ανταλλαγή των ιόντων μεταξύ των κυττάρων και του εξωτερικού περιβάλλοντος του στομάχου και οδηγούν στην μείωση της έκκρισης γαστρικού οξέος. Ως εκ τούτου, η ομεπραζόλη χρησιμοποιείται ευρέως για την πρόληψη και θεραπεία διαφόρων παθήσεων του γαστρεντερικού σωλήνα, οι οποίες οφείλονται στην αυξημένη έκκριση γαστρικών υγρών, όπως το πεπτικό έλκος, η διαβρωτική οισοφαγίτιδα και το σύνδρομο Zollinger-Ellison. Παρ’ όλα αυτά, η ομεπραζόλη, όπως και οι υπόλοιποι αναστολείς αντλιών πρωτονίων, αποικοδομείται ταχέως στο ισχυρά όξινο περιβάλλον του ανώτερου γαστρεντερικού σωλήνα, γι’ αυτό και η αποδέσμευσή της από τον φαρμακευτικό φορέα και η εισαγωγή της στην κυκλοφορία του αίματος πρέπει να συμβούν στα αρχικά τμήματα του λεπτού εντέρου, όπου το pH είναι σχεδόν ουδέτερο (περίπου 6.8).
Στην παρούσα ερευνητική εργασία, 7 διαφορετικά φαρμακευτικά σκευάσματα βραδείας αποδέσμευσης παρασκευάστηκαν χρησιμοποιώντας ομεπραζόλη και συνδυασμό των εκδόχων μονοϋδρική λακτόζη, αλγινικό οξύ, Avicel® PH-101, Avicel® PH-102, PVP K-30 και στεατικό μαγνήσιο. Κατόπιν, τα χαρακτηριστικά της αποδέσμευσης της δραστικής ουσίας από κάθε φαρμακοτεχνική μορφή προσδιορίστηκαν σε συσκευή διάλυσης, με τη μέθοδο του περιστρεφόμενου καλαθιού (basket) και επακόλουθη μέτρηση της απορρόφησης των δειγμάτων σε φασματοφωτόμετρο UV-Vis, σύμφωνα με την μέθοδο της Αμερικάνικης Φαρμακοποιίας (USP, 2007, Apparatus I). Οι έλεγχοι έγιναν σε δύο διαφορετικές τιμές pH και απορρόφησης (pH=4.5 με λmax4.5=301 nm και pH=6.8 με λmax6.8=295 nm) για κάθε τύπο δισκίου και τα αποτελέσματα συγκρίθηκαν μεταξύ τους και με εκείνα του εμπορικά διαθέσιμου σκευάσματος ομεπραζόλης Losec® 20 mg στις ίδιες συνθήκες και σχολιάστηκαν.
Συνοπτικά, τα αποτελέσματα έδειξαν ότι η πλειονότητα των συνδυασμών εκδόχων (συνταγές 1, 2, 4, 5 και 6) εμφάνισαν παρόμοια ικανότητα αποδέσμευσης της ομεπραζόλης, η οποία όμως ήταν ελαφρώς βραδύτερη από εκείνη του εμπορικού προϊόντος Losec®. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσίασαν οι συνταγές 3 και 7. Τα δισκία της συνταγής 3 περιείχαν ποσότητα αλγινικού οξέος και έδειξαν πολύ βραδεία αποδέσμευση της ομεπραζόλης, με μόλις περίπου 50% του έγκλειστου φαρμάκου να έχει αποδεσμευτεί στα 210 min από την έναρξη του πειράματος (έναντι περίπου 80% στις συνταγές 1, 2, 4, 5 και 6). Αντιθέτως, τα δισκία της συνταγής 7 δημιουργήθηκαν με απλή ανάμειξη ομεπραζόλης, λακτόζης, Avicel® PH-101, PVP K-30 και στεατικού μαγνησίου και εμφάνισαν ταχεία αποδέσμευση του φαρμάκου, η οποία ήταν παρόμοια με εκείνη του πρωτοτύπου εμπορικά διαθέσιμου Losec®.
(EL)
Omeprazole or 5-methoxy-2-[[(4-methoxy-3,5-dimethylpyridin-2-pyridinyl)methyl]sulfonyl]-1H-benzimidazole belongs to the group of gastric proton pump inhibitors. Specifically, omeprazole attaches irreversibly to gastric H+/K+ ATPases, inhibiting the exchange of these two ions and thus leading to a decrease in gastric acid secretion. Therefore, omeprazole is widely used for the prevention and treatment of various gastric diseases, related to increased secretion of gastric acid, such as peptic ulcers, erosive esophagitis and Zollinger-Ellison syndrome. However, omeprazole, like the rest of the proton pump inhibitors, is extremely acid labile, so its release and absorption must
occur in the proximal parts of the small intestine, where the pH is almost neutral (ca. 6.8).
In the present work, seven different delayed release pharmaceutical formulations were prepared using omeprazole and a combination of the excipients lactose monohydrate, alginic acid, Avicel® PH-101, Avicel® PH-102, PVP K-30 and magnesium stearate. Afterwards, the release of the active substance from each formulation was determined using a dissolution apparatus with the rotating basket method (USP, 2007, Apparatus I) and the absorption of the samples in a UV-Vis spectrophotometer. Tests were performed at two different pH and absorbance values (pH=4.5 with λmax4.5=301 nm and pH=6.8 with λmax6.8=295 nm) for each type of tablet and the results were compared with each other's and with those of the commercially available Losec® 20 mg under the same conditions.
In summary, the results showed that the majority of the formulations (1, 2, 4, 5 and 6) showed similar omeprazole release capacity, which was however slightly slower than that of Losec®. Formulations 3 and 7 were of particular interest. The tablets of formulation 3 contained an amount of alginic acid and showed a very slow release of omeprazole, with only about 50% of the entrapped drug released at 210 min from the start of the experiment (compared to about 80% in recipes 1, 2, 4, 5 and 6). In contrast, formulation 7 tablets were created by simply mixing omeprazole, lactose, Avicel® PH-101, PVP K-30, and magnesium stearate and exhibited rapid drug release, which was like that of Losec®.
(EN)
Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
