Η αιδοιοκολπίτιδα είναι η συνηθέστερη γυναικολογική πάθηση σε κορίτσια προεφηβικής και εφηβικής ηλικίας. Συνήθως εκδηλώνεται με συμπτώματα στην περιοχή των γεννητικών οργάνων, όπως κολπικές εκκρίσεις, κνησμός, άλγος, ερυθρότητα, δυσάρεστη οσμή, οίδημα ή αιμορραγία. Η αυξημένη προδιάθεση των νεαρών κοριτσιών για εμφάνιση αιδοιοκολπίτιδας οφείλεται στην ανατομία, στην φυσιολογία του γεννητικού συστήματος πριν την εφηβεία και σε συμπεριφορικούς παράγοντες. Η αιδοιοκολπίτιδα μπορεί να είναι μη ειδική ή ειδική. Οι περισσότερες περιπτώσεις σε νεαρά κορίτσια προεφηβικής ηλικίας θεωρούνται μη ειδικές, η θεραπεία περιλαμβάνει συμβουλευτική σε ασθενείς και γονείς στα θέματα υγιεινής. Όταν πρόκειται για μικροβιακή αιδοιοκολπίτιδα τα συνηθέστερα παθογόνα είναι Streptococcus pyogenes, Haemophilus influenza, S.agalactiae, Staph. aureus, Escherichia coli, Enterococcus faecalis. Λόγω της έλλειψης οιστρογόνων, η κολπική καντιντίαση είναι σπάνια σε κορίτσια προεφηβικής ηλικίας. Με την έναρξη της εφηβείας και των σεξουαλικών επαφών η bacterial vaginosis είναι συχνότερη και οι σεξουαλικώς μεταδιδόμενοι μικροοργανισμοί, όπως Trichomonas vaginalis, Chlamydia trachomatis και Neisseria gonnorhea μπορούν να προκαλέσουν αιδοιοκολπίτιδα. Τα ξένα σώματα είναι η κυριότερη αιτία υποτροπιάζουσας αιδοιοκολπίτιδας, η κλινική υποψία θα πρέπει να είναι υψηλή. Η διαγνωστική προσέγγιση βασίζεται σε ένα ενδελεχές ιστορικό, φυσική εξέταση και όποτε κρίνεται απαραίτητο λήψη κολπικών εκκριμάτων για μικροσκόπηση, Gram χρώση, καλλιέργεια. Η θεραπεία θα πρέπει να είναι εξατομικευμένη και να προσαρμόζεται στα αποτελέσματα του αντιβιογράμματος. Ο κλινικός ιατρός θα πρέπει να έχει την πιθανότητα σεξουαλικής κακοποίησης μέσα στο διαφοροδιαγνωστικό του πλάνο μαζί με άλλες παθήσεις όπως ουρολοίμωξη, σκληρυντικό λειχήνα, ψωρίαση, ατοπική δερματίτιδα, συστηματικά νοσήματα και κακοήθειες.
(EL)
Vulvovaginitis is the most common gynecological problem in prepubertal and adolescent girls. It is usually manifested by vaginal discharge, itching, pain, redness and bleeding. The increased predisposition of young girls to vulvovaginitis is due to anatomy, the physiology of the reproductive system before puberty and behavioral factors. Vulvovaginitis may be non-specific or specific. Most cases of vulvovaginitis are of non-specific aetiology. However, in some patients the symptoms are caused by infections with specific bacterial pathogens such as Streptococcus pyogenes, Haemophilus influenza, S.agalactiae, Staph. aureus, Escherichia coli, Enterococcus faecalis. Due to the lack of estrogen, vaginal candidiasis is rare in prepubertal girls. With the onset of puberty and sexual contacts, bacterial vaginosis is more common and sexually transmitted microorganisms such as Trichomonas vaginalis, Chlamydia trachomatis and Neisseria gonnorhea can be the cause of vulvovaginitis. Foreign bodies are the main cause of recurrent vulvovaginitis, clinical suspicion should be high. The diagnostic approach is based on a thorough history, physical examination and, whenever necessary, taking vaginal secretions for microscopy, Gram staining, culture. Treatment should be individualized and adapted to the results of the antibiogram. The clinician should have the possibility of sexual abuse in their differential diagnosis along with other conditions such as urinary tract infections, lichen sclerosus, psoriasis, atopic dermatitis, systemic diseases and malignancies.
(EN)
/aggregator-openarchives/portal/institutions/uoa
