Το νεοελληνικό θέατρο ανά περιόδους έχει αναδείξει πολυσήμαντα έργα, που συχνά από μέσα τους αναδύονται ήθη και έθιμα της εποχής, πρόσωπα και καταστάσεις από σημαίνουσες ιστορικές στιγμές, παραδόσεις που τείνουν να λησμονηθούν, αλλά και ηθογραφία των προσώπων, που συχνά χρίζεται διαχρονική. Η επταετία 1967-1974 ήταν μια δύσκολη ιστορικά χρονική περίοδος για την Ελλάδα, καθώς επικράτησε με πραξικόπημα η δικτατορία του Παπαδόπουλου. Υπήρχε έντονη λογοκρισία στο χώρο της τέχνης και κυρίως στη λογοτεχνία και στο θέατρο. Ο θίασος Καρέζη - Καζάκου με τη συμβολή του συγγραφέα Ιάκωβου Καμπανέλλη μας κληροδότησαν με ''Το μεγάλο μας τσίρκο'', ένα έργο και μια παράσταση με μεγάλο αριθμό θεατών, με μεγάλες συγκινήσεις για τους συμμετέχοντες και με μια ροή γεγονότων, που «κύλησαν σαν το ποτάμι, που δε γυρίζει πίσω», «σαν το φουρτουνιασμένο κύμα, που τους πήγε όπου είχε αποφασίσει». Θα παρουσιαστεί μια σύντομη αναφορά στους δύο θιασάρχες, το συγγραφέα και την πορεία του θιάσου τους, στο ιστορικό πλαίσιο της εποχής και τη λογοκρισία, καθώς και πληροφορίες για ''Το μεγάλο μας τσίρκο'', τη δομή και τους συντελεστές του. Στη συνέχεια θα διερευνηθεί το κείμενο και τα τραγούδια με τα στοιχεία, που συλλέχθηκαν για να συντείνουν στην ανάδυση της μνήμης του κοινού. Θα ακολουθήσει το παραστασιακό γεγονός μέσα από τις προσωπικές σημειώσεις του Κώστα Καζάκου, όπου οι προσωπικές του μνήμες μαζί με τον απόηχο των περιοδειών σε επαρχία και εξωτερικό δημιουργούν τις συνθήκες ανάδυσης μιας συλλογικής μνήμης με παρελθόν, παρόν και μέλλον. Θα παρατεθούν κριτικές της εποχής, που αναγνωρίζουν τη διασύνδεση του έργου με το πολιτικό παρόν της εποχής. Το πεδίο που εξετάζει τη συλλογική μνήμη και γενικά τη μνήμη, έχει απασχολήσει τους ακαδημαϊκούς κι είναι σχετικά νέο πεδίο έρευνας με σημεία αναφοράς και μελέτης, που αξίζει να διερευνηθούν στο συγκεκριμένο έργο του Καμπανέλλη.
(EL)
The modern Greek theater by periods has highlighted significant works, which often emerge from them, the customs and customs of the time, persons and situations from significant historical moments, traditions that tend to be forgotten, but also an ethnography of persons that is often anointed timeless. The seven years 1967-1974 were a historically difficult period for Greece, as the Papadopoulos dictatorship prevailed in a coup. There was intense censorship in the field of art and especially in literature and the theater. The Karezi-Kazakou troupe with the contribution of the writer Iakovos Kambanellis bequeathed us with ''Our big circus'', a theatrical play and a show with a large number of spectators, with great emotions for the participants and with a flow of events that “flowed like a river, that does not turn back”, “like the stormy wave, which took them where it had determined.” A brief report on the two troupe leaders, the author and the course of their troupe, the historical context of the time and censorship, as well as information on ''Our big circus'', its structure and performers will be presented. The text and the songs with the elements, which are collected to contribute to the emergence of the audience's memory, will then be explored. It will follow the performance event through the personal notes of Kostas Kazakos, where his personal memories together with the echo of the tours in the province and abroad create the conditions for the emergence of a collective memory with past, present and future. Criticisms of the time will be cited, which recognize the interconnection of the work with the political present of the time. The field that examines collective memory and memory in general has occupied academics and is a relatively new field of research with points of reference and study, which are worth exploring in the specific work of Kambanellis.
(EN)
/aggregator-openarchives/portal/institutions/uoa
