Αυτή η διπλωματική εργασία εμβαθύνει στο βασίλειο της Υποβρύχιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς (UCH), ενός συχνά παραμελημένου θησαυρού της ανθρώπινης ιστορίας που κρύβεται κάτω από τους ωκεανούς και τις λίμνες του κόσμου. Η Υποβρύχια Πολιτιστική Κληρονομιά περιλαμβάνει μια πλούσια ταπετσαρία από βυθισμένα αντικείμενα και κατασκευές, προσφέροντας βαθιές γνώσεις για την κοινή ανθρώπινη ιστορία μας, από αρχαία ναυάγια έως βυθισμένες πόλεις. Παρά την ιστορική και αρχαιολογική της σημασία, η Υποβρύχια Πολιτιστική Κληρονομιά στερείται εδώ και πολύ καιρό την αναγνώριση και την προστασία που παρέχεται στους επίγειους ομολόγους της. Αυτή η εργασία διερευνά τη σημασία της Υποβρύχιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς, την επιτακτική ανάγκη διατήρησής της και το διεθνές νομικό πλαίσιο που είναι αφιερωμένο στην προστασία της. Το ταξίδι για τη διαφύλαξη της Υποβρύχιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς έχει χαρακτηριστεί από προκλήσεις και μετασχηματισμούς, με γνώμονα τις τεχνολογικές εξελίξεις και τις εξελισσόμενες ναυτικές παραδόσεις. Ένα κομβικό γεγονός συνέβη το 2001, με την υπογραφή της Σύμβασης της UNESCO για την Προστασία της Υποβρύχιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς, που σηματοδοτεί την παγκόσμια αναγνώριση της ανάγκης προστασίας και διατήρησης της βυθισμένης κληρονομιάς μας. Αυτή η Σύμβαση είχε ως στόχο να γεφυρώσει τα κενά στα υφιστάμενα διεθνή πλαίσια, ιδιαίτερα στη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας (UNCLOS), θεσπίζοντας ένα ολοκληρωμένο πλαίσιο για τη διαφύλαξη της υποβρύχιας πολιτιστικής κληρονομιάς.
Το πρώτο μέρος αυτής της διατριβής εισάγει την Υποβρύχια Πολιτιστική Κληρονομιά, υπογραμμίζει την αξία της και επισημαίνει τις απειλές που αντιμετωπίζει. Εξετάζει εάν η Υποβρύχια Πολιτιστική Κληρονομιά μπορεί να θεωρηθεί κοινή κληρονομιά της ανθρωπότητας και διερευνά την πολυπλοκότητα της εμπορικής της εκμετάλλευσης. Το δεύτερο μέρος εμβαθύνει στο νομικό πλαίσιο που διέπει την προστασία της υποβρύχιας πολιτιστικής κληρονομιάς, εξετάζοντας τους κανονισμούς της UNCLOS και τον μετασχηματιστικό αντίκτυπο της Σύμβασης της UNESCO του 2001. Διερευνάται η προστασία σε περιφερειακό επίπεδο, με επίκεντρο τη Μεσόγειο Θάλασσα, με ειδική εξέταση της θέσης της Ελλάδας ως έθνους πλούσιου σε θαλάσσια κληρονομιά.
Συμπερασματικά, ο τομέας της Υποβρύχιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς παρουσιάζει σύνθετες προκλήσεις, συμπεριλαμβανομένων των διενέξεων δικαιοδοσίας, των νόμων διάσωσης και των εμπορικών συμφερόντων. Η διεθνής κοινότητα αναγνωρίζει τη σημασία της διατήρησης της Υποβρύχιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς, που οδηγεί στη θέσπιση νομικών πλαισίων όπως η Σύμβαση της UNESCO του 2001. Οι ανησυχίες της Ελλάδας υπογραμμίζουν την ανάγκη για σαφήνεια και τους ρόλους των παράκτιων κρατών στη διατήρηση της Υποθαλάσσιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς στις θαλάσσιες ζώνες. Το μέλλον της προστασίας της υποβρύχιας πολιτιστικής κληρονομιάς θα συνεχίσει να αποτελεί αντικείμενο διεθνούς συζήτησης και διαπραγμάτευσης, με πυρήνα την ισορροπία μεταξύ των συμφερόντων των παράκτιων κρατών και των διεθνών προσπαθειών διατήρησης.
(EL)
This dissertation delves into the realm of Underwater Cultural Heritage (UCH), an often-overlooked treasure trove of human history hidden beneath the world's oceans and lakes. Underwater Cultural Heritage encompasses a rich tapestry of submerged artifacts and structures, offering profound insights into our shared human history, from ancient shipwrecks to submerged cities. Despite its historical and archaeological significance, Underwater Cultural Heritage has long lacked the recognition and protection afforded to its terrestrial counterparts. This work explores the importance of Underwater Cultural Heritage, the imperative to preserve it, and the international legal framework dedicated to its protection. The journey to safeguard Underwater Cultural Heritage has been marked by challenges and transformations, driven by technological advancements, and evolving maritime traditions. A pivotal moment occurred in 2001 with the signing of the UNESCO Convention for the Protection of the Underwater Cultural Heritage, signifying global recognition of the need to protect and preserve our submerged heritage. This Convention aimed to bridge gaps in existing international frameworks, particularly the United Nations Convention on the Law of the Sea (UNCLOS), by establishing a comprehensive framework for Underwater Cultural Heritage safeguarding.
The first part of this dissertation introduces Underwater Cultural Heritage, underscores its value, and highlights the threats it faces. It addresses whether Underwater Cultural Heritage can be considered a common heritage of humanity and explores the complexities of its commercial exploitation. The second part delves into the legal framework governing Underwater Cultural Heritage protection, examining UNCLOS regulations and the transformative impact of the 2001 UNESCO Convention. Regional-level protection, focusing on the Mediterranean Sea, is explored, with a specific examination of Greece's position as a nation rich in maritime heritage.
In conclusion, the field of Underwater Cultural Heritage presents complex challenges, including jurisdictional conflicts, salvage laws, and commercial interests. The international community recognizes the importance of preserving Underwater Cultural Heritage, leading to the establishment of legal frameworks like the 2001 UNESCO Convention. Greece's concerns highlight the need for clarity and the roles of coastal states in preserving Underwater Cultural Heritage in maritime zones. The future of Underwater Cultural Heritage protection will continue to be a subject of international debate and negotiation, with the balance between coastal states' interests and international preservation efforts at its core.
(EN)
/aggregator-openarchives/portal/institutions/uoa
