Εισαγωγή: Η χρόνια καρδιακή ανεπάρκεια (ΧΚΑ) είναι ένα πολύπλοκο σύνδρομο που χαρακτηρίζεται από μειωμένη ικανότητα του μυοκαρδίου να στείλει επαρκή ποσότητα αίματος στα διάφορα σημεία του σώματος. Αποτελεί κλινικό σύνδρομο με μειωμένη ανοχή στην άσκηση, έντονη δύσπνοια και αυξημένη θνησιμότητα. Η άσκηση διαδραματίζει σημαντικό ρόλο για την πορεία της νόσου για τους ασθενείς.
Στόχος: Ο στόχος της παρούσας έρευνας ήταν να αξιολογήσει την προσθήκη αναπνευστικής άσκησης στο συνδυαστικό πρόγραμμα αποκατάστασης (αερόβια και μυϊκή ενδυνάμωση) και επομένως την καλύτερη πορεία της νόσου.
Μέθοδος: 26 συνολικά ασθενείς (23♂/3♀) με ΧΚΑ σε σταθεροποιημένη κλινική κατάσταση και φαρμακευτική αγωγή πήραν μέρος στην έρευνα. 13 άτομα αποτελούσαν την ομάδα ελέγχου και 13 άτομα την ομάδα παρέμβασης, με τα χαρακτηριστικά τους να είναι τα ακόλουθα: μέση ηλικία: 60,8±9,1 έτη, ύψος: 174,1±9,3 m, βάρος: 88,1±20,6 kg, MIP: 81,8 ±23,3 cmH20, MIPpred: 89,1 ±25,1% και VO2peak: 17,8 ±3,8 ml/kg/min. Η μακροπρόθεσμη επίδραση της IMT (36 συνεδρίες) αξιολογήθηκε σε 26 ασθενείς (κατάφεραν να ολοκληρώσουν το πρόγραμμα αποκατάστασης) οι οποίοι τυχαιοποιήθηκαν κατά επίπεδα με βάση την MIP και την VO2peak είτε στην ομάδα παρέμβασης: IMT/αερόβια/μυϊκή ενδυνάμωση (n=13), είτε στην ομάδα ελέγχου: placebo-IMT/αερόβια/μυϊκή ενδυνάμωση (n=13). Αξιολογήθηκαν δείκτες της καρδιοαναπνευστικής κόπωσης (ΚΑΔΚ) της πνευμονικής/αναπνευστικής λειτουργίας πριν και μετά το πρόγραμμα.
Αποτελέσματα: Βρέθηκε στατιστική σημαντική διαφορά μεταξύ των ομάδων με την ομάδα παρέμβασης να έχει θετικότερες προσαρμογές, όσο αφορά την MIP (μέγιστη εισπνευστική πίεση), την MIPpred (προβλεπόμενη εισπνευστική πίεση) και την HRR_1 (ανάκαμψη καρδιακής συχνότητας στο 1ο λεπτό), με p=0,009, p<0,001και p<0,001, αντίστοιχα. Επίσης, παρουσίασε τάση βελτίωσης η κλίση του αναπνευστικού ισοδύναμου VE/VCO2slope με p=0,092. Η VO2peak και οι υπόλοιπες μεταβλητές δεν παρουσίασαν στατιστική σημαντική διαφορά ανάμεσα στις ομάδες.
Συμπεράσματα: Η προσθήκη αναπνευστικής άσκησης φάνηκε να επηρεάζει στατιστικά σημαντικά την MIP, την MIPpred και την HRR_1. Οι υπόλοιποι δείκτες της ΚΑΔΚ δεν φάνηκαν να παρουσιάζουν κάποια στατιστική σημαντική διαφορά μεταξύ των δυο ομάδων.
(EL)
Introduction: Chronic heart failure (CHF) is a complex syndrome characterized by a reduced ability of the myocardium to send a sufficient amount of blood to the different parts of the body. It is a clinical syndrome with reduced exercise tolerance, severe dyspnea and increased mortality. Exercise plays an important role in the course of the disease for patients.
Purpose: The purpose of the present research was to evaluate the addition of breathing exercise to the combined rehabilitation program (aerobic and muscle strengthening) and therefore the better course of the disease.
Method: a total of 26 patients (23♂/3♀) with CHF in stable clinical condition and medication took part in the research. 13 people made up the control group and 13 people the intervention group, with their characteristics being the following: mean age: 60.8±9.1 years, height: 174.1±9.3 m, weight: 88.1 ±20.6 kg, MIP: 81.8 ±23.3 cmH20, MIPpred: 89.1 ±25.1% and VO2peak: 17.8 ±3.8 ml/kg/min. Τhe long-term effect of IMT (36 sessions) was evaluated in 26 patients (successful to complete the rehabilitation program) who were randomized by levels based on MIP and VO2peak to either the intervention group: IMT/aerobic/muscle strengthening (n=13 ), or in the control group: placebo-IMT/aerobic/muscle strengthening (n=13).Cardiorespiratory fatigue (CPET) indicators of pulmonary/respiratory function were assessed before and after the program.
Results: A statistical significant difference was found between the groups with the intervention group having more positive adaptations, regarding MIP (maximum inspiratory pressure), MIPpred (predicted inspiratory pressure) and HRR_1 (heart rate recovery at 1 minute), with p= 0.009, p<0.001 and p<0.001, respectively. Also, the slope of the respiratory equivalent VE/VCO2slope showed an improvement trend with p=0.092. VO2peak and the other variables did not show a statistically significant difference between the groups.
Conclusions: The addition of respiratory exercise appeared to have a statistically significant effect on MIP, MIPpred and HRR_1. The other of the CPET indicators did not seem to present any statistically significant difference between the two groups.
(EN)
Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
