Η παρούσα διπλωματική εργασία στοχεύει στη μελέτη της επίδρασης μεγάλων ηφαιστειακών εκρήξεων στην ατμοσφαιρική κυκλοφορία της ευρύτερης περιοχής της Ανατολικής Μεσογείου (ΑΜ) κατά το θέρος. Για τον σκοπό αυτό αναλύουμε δεδομένα από προσομοιώσεις με κλιματικά μοντέλα από το Twentieth Centrury Reanalysis Project. Πιο συγκεκριμένα έχουμε επιλέξει να μελετήσουμε τις επιπτώσεις μιας εκ των πιο επιδραστικών ηφαιστειακών εκρήξεων, αυτή του ηφαιστείου Novarupta-Katmai (Νότια Αλάσκα) στο έτος 1912. Η ανάλυση περιλαμβάνει τον υπολογισμό αποκλίσεων από την κλιματολογία για μια σειρά επιλεγμένων μεταβλητών κατά το διάστημα που ακολουθεί την ηφαιστειακή έκρηξη.
Η μελέτη γίνεται στην επιφάνεια και στα ισοβαρικά επίπεδα 850hPa, 500hPa, 200hPa, όπου εξετάζονται μηνιαίοι και εβδομαδιαίοι χάρτες για τη περίοδο του καλοκαιριού του 1912 και του 1913, χρονιές με την ισχυρότερη επίδραση της μεγάλης ηφαιστειακής έκρηξης. Κατά τις χρονιές αυτές σημειώθηκε ελάχιστο στη συχνότητα εμφάνισης των θερινών Ετησίων στην ΑΜ για ολόκληρο τον 20ο αιώνα. Στην ίδια περίοδο, το σύστημα υψηλών πιέσεων στην Ευρώπη και χαμηλών πιέσεων στη Μέση Ανατολή, τα οποία συνήθως προκαλούν μια ισχυρή βαροβαθμίδα στον χώρο της ΑΜ, εμφανίστηκαν σημαντικά εξασθενημένα. Σημαντική ψύξη στα χαμηλά και μεσαία ατμοσφαιρικά επίπεδα καταγράφηκε στην περιοχή, ιδίως το 1913 όπου η ηφαιστειακή επίδραση εντατικοποιήθηκε. Στην ανώτερη Τροπόσφαιρα και κατώτερη Στρατόσφαιρα παρατηρήθηκε θέρμανση.
(EL)
This thesis aims to study the effect of large volcanic eruptions on the atmospheric circulation over the Eastern Mediterranean (EM) region during boreal summer. To this aim, we analyze data from climate model simulations from the Twentieth Century Reanalysis Project. Particularly, we have chosen to study the effects of one of the most influential volcanic eruptions, that of the Novarupta-Katmai volcano (South Alaska – 1912). The analysis involves the calculation of deviations from climatology for several selected atmospheric variables in a post volcanic eruption period.
The variables are studied at surface and isobaric levels of 850hPa, 500hPa, 200hPa, where monthly and weekly charts are examined for the summer period of 1912 and 1913, years with the strongest impact of the great volcanic eruption. During these summers, the minimum in the frequency of the Etesians was recorded for the entire 20th century. The high-pressure system over Europe and low-pressure system over the Middle East, which usually combine to provide a strong pressure gradient over the EM, appeared significantly weakened. Significant cooling over the EM was observed at low and mid-tropospheric levels, especially for 1913 when the volcanic impact intensified. In contrast, warming was observed in the upper troposphere and lower stratosphere.
(EN)
/aggregator-openarchives/portal/institutions/uoa
