Τις τελευταίες δεκαετίες οι οικονομικές και κοινωνικές ανακατατάξεις σε παγκόσμιο επίπεδο και οι πολεμικές συρράξεις προκάλεσαν ραγδαία αύξηση της μεταναστευτικής κινητικότητας και κατέστησαν την Ελλάδα πόλο έλξης μεταναστών και προσφύγων. Η ενίσχυση του πολιτισμικού πλουραλισμού της χώρας δεν άργησε να κάνει την εμφάνιση της στις σχολικές τάξεις, με τον αριθμό των μεταναστών μαθητών συνεχώς να αυξάνεται. Η έλευση μεταναστών στις χώρες υποδοχής δεν ενδέχεται να διακοπεί, επομένως η εύρεση λύσης, ώστε να αμβλυνθούν οι εκπαιδευτικές ανισότητες, αποτελεί μονόδρομος. Οι νέες συνθήκες και η ανάγκη για παροχή ίσων ευκαιριών σε όλους τους μαθητές, που εντάσσονται στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα, μας καλούν να διαπραγματευτούμε τη συμβολή της πολιτικής εκπαίδευσης σε συνδυασμό με τη διαπολιτισμική εκπαίδευση, στη δημιουργία τάξεων χωρίς αποκλεισμούς. Η παρούσα διατριβή παρέχει μια ολοκληρωμένη βιβλιογραφική ανασκόπηση και ένα θεωρητικό πλαίσιο που θέτει τα θεμέλια για την κατανόηση των αρχών της πολιτικής και της διαπολιτισμικής εκπαίδευσης και της διασταύρωσής τους με την ενταξιακή εκπαίδευση. Μέσω της ανάλυσης της τρέχουσας κατάστασης των ενταξιακών τάξεων σε παγκόσμιο επίπεδο, η έρευνα εντοπίζει τις βέλτιστες πρακτικές, τις προκλήσεις και τα κενά στην επίτευξη της συμμετοχικότητας. Η διατριβή εμβαθύνει περαιτέρω στα βασικά στοιχεία της πολιτικής και διαπολιτισμικής εκπαίδευσης, εξετάζοντας τον αντίκτυπό τους στις τάξεις χωρίς αποκλεισμούς και στην προώθηση της διαφορετικότητας. Παρουσιάζονται στρατηγικές εφαρμογής για την ενσωμάτωση αυτών των εκπαιδευτικών προσεγγίσεων, με έμφαση στην ανάπτυξη προγραμμάτων σπουδών, την επαγγελματική ανάπτυξη των εκπαιδευτικών και τη διδασκαλία που ανταποκρίνεται σε πολιτισμικό επίπεδο. Με τη χρήση ποσοτικού ερευνητικού σχεδιασμού, η μελέτη διερευνά τις απόψεις των εκπαιδευτικών Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης σχετικά με τα προαναφερόμενα. Τα ευρήματα υπογραμμίζουν τη σημασία της πολιτικής και της διαπολιτισμικής εκπαίδευσης στην προώθηση εκπαιδευτικών περιβαλλόντων χωρίς αποκλεισμούς, προσφέροντας ιδέες για αποτελεσματικές πρακτικές και τομείς για μελλοντική έρευνα.
(EL)
In recent decades, global economic and social upheavals and military conflicts have caused a rapid increase in migratory mobility and made Greece a pole of attraction for migrants and refugees. The strengthening of the country's cultural pluralism did not take long to make its appearance in school classrooms, with the number of immigrant students constantly increasing. The influx of migrants into host countries is unlikely to be terminated, so finding a solution to alleviate educational inequalities is a one-way street. The new circumstances and the need to provide equal opportunities for all students who enter the Greek education system call for us to negotiate the contribution of civic education in combination with intercultural education to the creation of inclusive classrooms. This thesis provides a comprehensive literature review and a theoretical framework that lays the foundation for understanding the principles of civic and intercultural education and their intersection with inclusive education. Through an analysis of the current state of inclusive classrooms globally, the research identifies best practices, challenges and gaps in achieving inclusivity. The thesis delves further into the key elements of civic and intercultural education, examining their impact on inclusive classrooms and the promotion of diversity. Implementation strategies for integrating these educational approaches are presented, with an emphasis on curriculum development, teacher professional development and culturally responsive teaching. Using a quantitative research design, the study explores the views of secondary school teachers on the aforementioned. The findings highlight the importance of civic and intercultural education in promoting inclusive educational environments, offering insights into effective practices and areas for future research.
(EN)
Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
