Η έννοια του άπειρου χρόνου στην από του στόματος απορρόφηση φαρμάκων, που έχει ρίζες στην πρώιμη φαρμακοκινητική, διατυπώθηκε αρχικά από τον H. Dost το 1953, βασιζόμενος στη εξίσωση του H. Bateman (1908) για τη διάσπαση των πυρηνικών ισοτόπων. Αυτή η παραδοχή, που προϋποθέτει κινητική πρώτης τάξης, αποδείχθηκε φυσιολογικά αβάσιμη με την πάροδο των δεκαετιών, επηρεάζοντας σημαντικά την εξέλιξη της φαρμακοκινητικής, της βιοδιαθεσιμότητας και των δεικτών βιοϊσοδυναμίας. Η έννοια του πεπερασμένου χρόνου απορρόφησης ("Finite Absorption Time", F.A.T.) αναδύθηκε ως διορθωτικό παράδειγμα, οδηγώντας στην ανάπτυξη των φυσιολογικά βασισμένων μοντέλων φαρμακοκινητικής πεπερασμένου χρόνου ("Physiologically Based Finite Time Pharmacokinetic", PBFTPK). Η παρούσα διπλωματική εργασία εμβαθύνει στα θεωρητικά θεμέλια της έννοιας του F.A.T., διερευνώντας την εφαρμογή της σε διάφορα φάρμακα βιαπαλλαγής της Τάξης Ι του Βιοφαρμακευτικού Συστήματος Ταξινόμησης ("Biopharemaceutics Classification System", BCS). Εξετάζοντας και ταξινομώντας τα φάρμακα με βάση τις τιμές F.A.T., η μελέτη αυτή ρίχνει φως στις πιθανές εφαρμογές της στην έρευνα για την απορρόφηση φαρμάκων και στις κανονιστικές κατευθυντήριες γραμμές. Τα ευρήματα υπογραμμίζουν τη σημασία της έννοιας F.A.T. στην αξιολόγηση των ρυθμών εισαγωγής φαρμάκων, στους υπολογισμούς του μέσου στοχαστικού χρόνου απορρόφησης, στις πληθυσμιακές αναλύσεις, στις in vitro-in vivo συσχετίσεις ("in vitro-in vivo correlations", IVIVC) και στις κατευθυντήριες γραμμές της βιοϊσοδυναμίας.
Επιπλέον, αυτή παρούσα αργασία προσπαθεί να επεκτείνει την κατανόηση του δυναμικού χαρακτήρα της διάλυσης των φαρμάκων μέσω της ανάπτυξης ενός Συστήματος Χρονικής Βιοφαρμακευτικής Ταξινόμησης ("Temporal-Biopharmaceutics Classification System", T-BCS). Το T-BCS συνδέει τον Πεπερασμένο Χρόνο Διάλυσης (F.D.T.) και τον Μέσο Χρόνο Διάλυσης (M.D.T.) για φάρμακα Τάξης I/III και τον Μέσο Χρόνο Διάλυσης για Κορεσμό (M.D.T.s.) για φάρμακα Τάξης II/IV. Μέσω γραφικής εκτίμησης ή προσαρμογής σε τροποποιημένα ήδη γνωστά μοντέλα διάλυσης σε πειραματικά δεδομένα, σε συνδυασμό με τον λόγο Δόσης προς Διαλυτότητα (q) κανονικοποιημένο από τον πραγματικό όγκο του μέσου διάλυσης (900 mL), αυτό το πλαίσιο παρέχει πληροφορίες σχετικά με τη συμπεριφορά των φαρμάκων σε διαφορετικά θέματα διάλυσης. Αυτή η ολοκληρωμένη προσέγγιση όχι μόνο ενισχύει την κατανόηση της κινητικής απορρόφησης φαρμάκων, αλλά προσφέρει επίσης ένα συστηματικό πλαίσιο για την ταξινόμηση των φαρμάκων με βάση τη δυναμική δι
(EL)
The concept of infinite time in oral drug absorption, rooted in early pharmacokinetics, was initially formulated by H. Dost in 1953, drawing on H. Bateman's 1908 function for nuclear isotope decay. This premise, assuming first-order kinetics, proved to be physiologically unsound over the decades, significantly impacting the evolution of oral pharmacokinetics, bioavailability, and bioequivalence metrics. The Finite Absorption Time (F.A.T.) concept emerged as a corrective paradigm, leading to the development of Physiologically Based Finite Time Pharmacokinetic (PBFTPK) models. This thesis delves into the theoretical underpinnings of the F.A.T. concept, exploring its application to several BCS Class I biowaiver drugs. By examining and classifying drugs based on F.A.T. values, this study sheds light on its potential applications in drug absorption research and regulatory guidelines. The findings underscore the F.A.T. concept's relevance in assessing drug input rates, stochastic mean absorption time calculations, population analyses, in vitro-in vivo correlations, and bioequivalence guidelines.
Furthermore, this research endeavors to extend the understanding of drug dissolution dynamics through the development of a Temporal Biopharmaceutic Classification System (T-BCS). The T-BCS links the Finite Dissolution Time (F.D.T.) and Mean Dissolution Time (M.D.T.) for Class I/III drugs and Mean Dissolution Time for saturation (M.D.T.s.) for Class II/IV drugs. Through graphical estimation or fitting dissolution models to experimental data, coupled with the dose-to-solubility ratio (q) normalized by the actual volume of dissolution medium (900 mL), this framework provides insights into drug behavior across different dissolution themes. This integrated approach not only enhances our understanding of drug absorption kinetics but also offers a systematic framework for classifying drugs based on dissolution dynamics, thus contributing to the refinement of drug development and regulatory practices.
(EN)
/aggregator-openarchives/portal/institutions/uoa
