Στην παρούσα εργασία θα γίνει προσπάθεια να σκιαγραφηθούν οι προϋποθέσεις μιας ψυχοθεραπείας φαινομενολογικής κατεύθυνσης με οδηγό τη σκέψη του Μωρίς Μερλώ-Ποντύ. Στο Πρώτο Μέρος, μετά από σύντομη καταγραφή της διαφοράς ανάμεσα στις διάφορες μορφές ψυχοθεραπείας προς το παραδοσιακό μοντέλο της ψυχιατρικής, περιγράφονται τα βασικά σημεία της νεωτερικής σκέψης καθώς και της φρουδικής ψυχανάλυσης ως αντιπροσωπευτικό δείγμα της νεωτερικής σκέψης. Στο Δεύτερο Μέρος, η εργασία επικεντρώνεται σε βασικά σημεία της φαινομενολογίας όπως αυτή διατυπώθηκε από τον Χούσερλ και στην ανάδειξη κομβικών πτυχών της σκέψης του Μερλώ-Ποντύ που, ενώ εμπνέεται από τον Χούσερλ, διαφοροποιείται από εκείνον μέσα από μια δημιουργική επανερμήνευση. Στο Τρίτο Μέρος, αναπτύσσεται η δυνατότητα μιας ψυχοθεραπείας που βαδίζοντας σε ένα δρόμο πέρα από τον υποκειμενισμό και τον αντικειμενισμό που χαρακτηρίζουν τη νεωτερική σκέψη, δεν εγκλωβίζεται σε θεωρητικές κατασκευές και τεχνικές διαχείρησης, αλλά διανοίγεται σε μια συνομιλία που κατευθύνεται προς το πρόταγμα του Μερλώ-Ποντύ, «να ξαναμάθουμε να βλέπουμε τον κόσμο». Σε αυτά τα πλαίσια τίθεται το ερώτημα για τη δυνατότητα μιας φαινομενολογικής καταανόησης του ασυνειδήτου σε αντιδιαστολή με την αντίστοιχη φροϋδική κατασκευή.
(EL)
In the present work, an attempt will be made to outline the conditions of a psychotherapy with a phenomenological orientation guided by the thought of Maurice Merleau-Ponty. In the First Part, after a brief overview of the difference between various forms of psychotherapy compared to the traditional model of psychiatry, the key points of modern thought and Freudian psychoanalysis are described as representative samples of modern thinking. In the Second Part, the focus of the work is on essential points of phenomenology as formulated by Husserl and on pivotal aspects of Merleau-Ponty's thought, which, while inspired by Husserl, differentiates itself through a creative reinterpretation. In the Third Part, the possibility of a psychotherapy is developed that, beyond subjectivism and objectivism characterizing modern thought, does not become trapped in theoretical constructions and technical management but opens up to a conversation directed towards Merleau-Ponty's proposition to "learn to see the world again." In this context, the question is raised regarding the possibility of a phenomenological understanding of the unconscious in contrast to the corresponding Freudian construction.
(EN)
/aggregator-openarchives/portal/institutions/uoa
