Στην παρούσα εργασία εξετάζεται η σχέση ανάμεσα στη μνήμη, το τραύμα και το σώμα(βιολογικό και «κειμενικό») στο Ημερολόγιο 1836-2011 του Θανάση Βαλτινού. Στο πρώτο τμήμα εξετάζονται τα μορφολογικά χαρακτηριστικά του συγκεκριμένου έργου με τα οποία ο Βαλτινός υπερβαίνει τους περιορισμούς ενός παραδοσιακού ημερολογίου. Το Ημερολόγιο δεν έχει ομοιογένεια, είναι ένα μεταμοντέρνο έργο που επιλέγει την πολλαπλότητα ή την ανομοιότητα. Αποτελείται από καταγραφές περισσοτέρων του ενός ατόμων που καλύπτουν το ευρύ διάστημα από το 1836 έως το 2011 και παρουσιάζονται με μη χρονολογική σειρά. Με «πρόσχημα» την Ιστορία ο πλασματικός ημερολογιογράφος δηλαδή μετατρέπεται σε ένα δι-υποκειμενικό, συλλογικό Εγώ, με αποτέλεσμα μια αποσπασματική αλλά ταυτόχρονα πολύεδρη εικόνα της στο «κειμενικό σώμα». Τον Βαλτινό τον ενδιαφέρουν τα επιμέρους πεπρωμένα και όχι η μεγάλη και γραμμική αφήγηση των ιστορικών γεγονότων με αποτέλεσμα το έργο ως κειμενικότητα (textuality) να είναι ανοικτό και ευμετάβλητο.Η τακτική παράθεση αποσπασμάτων και καταγραφών με διαφορετικό γλωσσικό χαρακτήρα εξασφαλίζουν στο κείμενο τη «διαλογικότητα» και την «πολυφωνία», όπως τις έχει ορίσει ο Μιχαήλ Μπαχτίν. Στο δεύτερο τμήμα εξετάζεταιη αλληλεπίδραση της μνήμης και του τραύματος στο Ημερολόγιο και κατά πόσον οι καταγραφές -το συλλογικό Εγώ (Ιστορία) - λειτουργούν θεραπευτικά και βοηθούν την persona του ημερολογιογράφου να ξεπεράσει τα τραύματά του. Διερευνάται, επίσης, ο ρόλος του σώματος (βιολογικό σώμα και σεξουαλικότητα) και της χρήσης του σε συνάφεια με το σώμα του Ημερολογίου ως κειμενικότητα (textuality).Η μνήμη του τραύματος οργανώνεται αυτόνομα και εκφράζεται με σωματικούς τρόπους (αρρώστεια, γηρατειά). Μέσα από την ενθύμηση (εφιάλτες και αναδρομές, όνειρα και ματαιώσεις) και μέσα από την πράξη της γραφής, σώμα βιολογικό και σώμα "κειμενικό" αλληλεπιδρούν.
(EL)
The aim of this dissertation is to examine the relationship between memory, trauma and the body (biological and "textual") in Thanasis Valtinos' book “Ημερολόγιο1836-2011”(Diary1836-2011). The first section of the dissertation focuses on the morphological characteristics of this work, with which Valtinos transcends the limitations of a traditional diary. The Ημερολόγιο1836-2011 has no homogeneity; it is a postmodern work that opts for plurality or diversity. It consists of entries by more than one person covering the broad period from 1836 to 2011, presented in non-chronological order. With History as a "pretext", the fictitious diarist is thus transformed into an intersubjective, collective Ego, resulting in a fragmentary but at the same time polyhedral image of it in the "textual body". Valtinos is interested in the individual fates of anonymous people and not in the grand and linear narrative of historical events, with the result that the work, as a textuality, is open and variable. The irregular citation of excerpts and entries of different linguistic character provides the text with 'dialogism' and 'polyphony', as Michael Bakhtin has defined them. The second section examines the interaction of memory and trauma in theΗμερολόγιο and whether the entries - the collective Ego (History) - function therapeutically and help the diarist's persona to heal and overcome its traumas. The role of the body (biological body and sexuality) and its use in relation to the body of the Ημερολόγιο as textuality is also analysed. Thememory of trauma is organized autonomously and expressed in bodily ways (illness, old age). Through remembrance (nightmares and recollections, dreams and frustrations) and through the act of writing, the biological body and the "textual" body interact with each other.
(EN)
Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
