Με την παρούσα εργασία θα επιχειρηθεί η δόμηση ενός γεωπολιτικού υποδείγματος που θα αντικατοπτρίζει τις τάσεις ανακατανομής ισχύος με γεωπολιτικό παράγοντα την προληπτική νόμιμη άμυνα όπως αυτή τελικά εφαρμόστηκε από την κυβέρνηση G.W.Bush με τη βοήθεια της μεθοδολογίας της Συστημικής Γεωπολιτικής Ανάλυσης. Η έρευνα επικεντρώνεται χωρικά στην Ευρύτερη Μέση Ανατολή και χρονικά από τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου 2001 μέχρι και το έτος 2005.
Οι επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου 2001 στην επικράτεια των ΗΠΑ αποτέλεσαν αδιαμφισβήτητα ένα κομβικό γεγονός που διατάραξε τις παγκόσμιες ισορροπίες ισχύος. Η εμφάνιση ενός νέου «εχθρού», της ισλαμιστικής τρομοκρατίας, ανέδειξε την ανάγκη για αναδιαμόρφωση των δογμάτων ασφαλείας και εξωτερικής πολιτικής. Οι ΗΠΑ προχώρησαν στην αλλαγή της στρατηγικής τους εντάσσοντας σε αυτή την χρήση της προληπτικής νόμιμης άμυνας, όπου αυτό κριθεί απαραίτητο, απέναντι σε κράτη που χρηματοδοτούσαν την τρομοκρατία και ανέπτυσσαν όπλα μαζικής καταστροφής με σκοπό τη χρήση τους απέναντι στις ΗΠΑ και τους συμμάχους τους.
Η πρώτη προσπάθεια των ΗΠΑ να αποτρέψουν τον κίνδυνο υλοποιήθηκε το 2001 με την επιχείρηση στο Αφγανιστάν για την οποία εξασφάλισε την αποδοχή όλων των υπολοίπων υπερδυνάμεων. Δύο χρόνια μετά, το 2003, ακολούθησε η επέμβαση στο Ιράκ για την οποία ακόμα και σήμερα υπάρχει διαμάχη σχετικά με τη νομιμότητά της, καθώς το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ δεν παρείχε την απαιτούμενη εξουσιοδότηση. Παράλληλα, τα υπόλοιπα κράτη-μέλη του ΣΑ, πλην της Μ. Βρετανίας, δεν πείστηκαν για την νομιμότητα της προληπτικής νόμιμης άμυνας και τήρησαν αρνητική στάση απέναντι στην επέμβαση αυτή.
Με βάση τα δεδομένα αυτά θα γίνει προσπάθεια ανάδειξης των επιχειρημάτων υπέρ και κατά της προληπτικής νόμιμης άμυνας ως εργαλείου για την νομιμοποίηση στρατιωτικών επιχειρήσεων, ενώ θα αναλυθεί και η ένταξή της στην Εθνική Στρατηγική Ασφαλείας των ΗΠΑ που οδήγησε στο μετασχηματισμό του συστήματος της Ευρύτερης Μέσης Ανατολής.
(EL)
This thesis aims to construct a geopolitical model that reflects the trends of power redistribution with preventive self-defence as a geopolitical factor, as implemented by the G.W. Bush administration. The research focuses spatially on the Greater Middle East and temporally from the September 11, 2001 attacks to Σε μια τέτοια περίπτωση, 2005.
The September 11, 2001 attacks on U.S. soil were undoubtedly a pivotal event that disrupted global power balances. The emergence of a new "enemy," Islamist terrorism, highlighted the need to reshape security and foreign policy doctrines. The United States adopted a new strategy that included the use of preventive self-defence, where deemed necessary, against states that funded terrorism and developed weapons of mass destruction with the intent to use them against the United States and its allies.
The first U.S. attempt to avert the threat came in 2001 with the operation in Afghanistan, for which it secured the acceptance of all other superpowers. Two years later, in 2003, the invasion of Iraq followed, which is still debated today in terms of its legality, as the UN Security Council did not provide the required authorization. In parallel, the remaining UN Security Council members, except for Great Britain, were not convinced of the legality of preventive self-defense and took a negative stance on this intervention.
Based on this data, an attempt will be made to highlight the arguments for and against preventive self-defence as a tool for legitimizing military operations, while also analyzing its integration into the U.S. National Security Strategy that led to the transformation of the Greater Middle East system.
(EN)
/aggregator-openarchives/portal/institutions/uoa
