Τα κόμικς είναι ένα μέσο με μακρά ιστορία, η οποία είναι άμεσα συνδεδεμένη με τον Τύπο. Μετά την διαμόρφωση της τέχνης των κόμικς, αυτοί οι δύο κόσμοι ενώθηκαν, δίνοντας μας ρεπορτάζ όχι στην παραδοσιακή μορφή κειμένου εφημερίδας ή αργότερα στην μορφή βίντεο σε τηλεοπτικό δελτίο ειδήσεων, αλλά σε μορφή κόμικς, προσαρμοσμένα στις αφηγηματικές τεχνικές του μέσου. Η παρούσα εργασία θα επιχειρήσει να μελετήσει αυτόν τον συνδυασμό, περιγράφοντας πρώτα συνοπτικά την ιστορία των κόμικς και πως αυτή συνδυάστηκε με την εμφάνιση της τυπογραφίας και πως ο Τύπος διαμόρφωσε την τέχνη των κόμικς στα πλαίσια των επιχειρηματικών δραστηριοτήτων των εκδοτών του. Επίσης θα ασχοληθεί με την ιστορία των κόμικς με πιο δημοσιογραφικό περιεχόμενο και της γελοιογραφίας και πως κατέληξε να δημιουργηθεί το είδος των αμιγώς δημοσιογραφικών κόμικς. Έπειτα θα εξεταστεί η σχέση της Νέας Δημοσιογραφίας της δεκαετίας του ’70 με τα κόμικς, και πως οι μέθοδοι της πρώτης εφαρμόζονται στα δεύτερα, αλλά θα αποτυπωθεί και η σχέση της αντικειμενικότητας με ένα καθαρά καλλιτεχνικό μέσο, το οποίο επιτρέπει την προσωπική και υποκειμενική έκφραση του καλλιτέχνη. Για το ερευνητικό κομμάτι της εργασίας, επιλέχθηκε ως μέθοδος έρευνας η ανάλυση περιεχομένου μέσω της σημειωτικής. Στα πλαίσια της έρευνας, επιλέχθηκαν δύο έργα, το Palestine και το The Photographer, που παρέχουν δύο διαφορετικές οπτικές στην προσέγγιση της μεταφοράς ενός ρεπορτάζ σε μορφή κόμικς. Σκοπός της έρευνας είναι η εξέταση αυτών των δύο έργων, για να διαπιστωθεί αν περιέχουν βασικές δημοσιογραφικές αρχές. Μέσω της ανάλυσης των δύο έργων, εντοπίζεται η πλειονότητα ενός συγκεκριμένου συνόλου αρχών, όπως αναλύεται στην βιβλιογραφία που επιλέχθηκε για την παρούσα εργασία. Ταυτόχρονα υπογραμμίζονται και τα στοιχεία των εξεταζόμενων έργων, που εμποδίζουν τις εναπομείνασες αρχές από το να παρατηρηθούν στα συγκεκριμένα έργα, αλλά και ευρύτερα στα υπόλοιπα δημοσιογραφικά κόμικς με ανάλογα στοιχεία.
(EL)
Comics is a medium with a long history, which is directly linked to the press. Since the formation of the art of comics, these two worlds have merged, giving us reporting not in the traditional newspaper text format or later in the video format of a television newscast, but in comic book form, adapted to the narrative techniques of the medium. This paper will attempt to study this combination by first briefly describing the history of comics and how it was combined with the emergence of printing and how the press shaped the art of comics in the context of the business activities of its publishers. It will also deal with the history of comics with more journalistic content and cartooning and how the genre of purely journalistic comics came to be. It will then examine the relationship between the New Journalism of the 1970s and comics, and how the methods of the former are applied to the latter, but will also reflect on the relationship between objectivity and a purely artistic medium that allows for personal and subjective expression by the artist. For the research part of the paper, content analysis through semiotics was selected as the research method. As part of the research, two works were selected, Palestine and The Photographer, which provide two different perspectives on the approach to translating a reportage into a comic book format. The purpose of this research is to examine these two works to see if they contain basic journalistic principles. Through the analysis of the two works, the majority of a specific set of principles is identified, as discussed in the literature selected for this paper. At the same time, the elements of the works under consideration are highlighted, which prevent the remaining principles from being observed in these works, and more broadly in other journalistic comics with similar elements.
(EN)
Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
