Εισαγωγή: Τα τελευταία χρόνια με την πανδημία του Covid – 19 αυξήθηκε η ανάγκη χρήσης της εξωσωματικής οξυγόνωσης. Κατά συνέπεια, έγινε εκτενέστερη μελέτη και παρατήρηση των παραμέτρων της θεραπείας, όπως οι ενδείξεις και συνθήκες εφαρμογής, οι επιπλοκές και οι παράγοντες κινδύνου.
Σκοπός: Η εκπόνηση της παρούσας συστηματικής ανασκόπησης έγινε με σκοπό τη διερεύνηση των παραγόντων κινδύνου που πυροδοτούν αιμορραγικά φαινόμενα κατά τη διάρκεια της θεραπείας με εξωσωματική μεμβράνη οξυγόνωσης.
Υλικό και μέθοδος: Η ανασκόπηση πραγματοποιήθηκε έπειτα από έρευνα στις ηλεκτρονικές βάσεις δεδομένων pubmed, google scholar και medline. Οι λέξεις κλειδιά που χρησιμοποιήθηκαν ήταν “bleeding”, “risk factors”, “ECLS”, “ECMO”. Από την αναζήτηση προέκυψαν 10 μελέτες στο διάστημα 2015 έως 2023 και μία μελέτη το 1999, οι οποίες ανήκαν στις εξής κατηγορίες: μελέτες ασθενών - μαρτύρων, μελέτες παρατήρησης, μελέτες κοόρτης, προοπτικές μελέτες, μελέτες παλινδρόμησης. Όλοι οι συμμετέχοντες ήταν άνω των 17 ετών και όλες οι μελέτες πραγματοποιήθηκαν σε Μονάδες Εντατικής Θεραπείας ή εξειδικευμένα κέντρα εφαρμογής θεραπειών ECMO. Τα αποτελέσματα των ερευνών προέκυψαν ύστερα από στατιστική ανάλυση των μελετώμενων μεταβλητών με τη χρήση των κατάλληλων λογιστικών μεθόδων.
Αποτελέσματα: Οι συχνότερα συναντώμενοι παράγοντες κινδύνου στους οποίους οφείλεται η εκδήλωση των αιμορραγικών φαινομένων βρέθηκαν ότι είναι τα χαμηλά επίπεδα αιμοπεταλίων, τα χαμηλά επίπεδα ινοδωγόνου, ο παρατεταμένος χρόνος ενεργοποίησης μερικής θρομβοπλαστίνης και η παρατεταμένη παραμονή στη μεμβράνη εξωτερικής οξυγόνωσης. Ακόμη, αν και λιγότερο συχνοί, με μεγάλη στατιστική σημαντικότητα παράγοντες βρέθηκαν η επιθετική λήψη αντιπηκτικής αγωγής, το υψηλό INR και ACT, η έλλειψη των παραγόντων ΧΙΙΙ, Χ και V, η αυξημένη χολερυθρίνη και κρεατινίνη, ο παρατεταμένος χρόνος νοσηλείας στη ΜΕΘ, ο σακχαρώδης διαβήτης, η μυκητιακή πνευμονία, η αύξηση του pH, ο οξεία νεφρική ανεπάρκεια, το γυναικείο φύλο, η εμμένουσα υποξαιμία για > 24 ώρες και το επίκτητο σύνδρομο έλλειψης του παράγοντα Von Willebrand. Τα σημεία εμφάνισης αιμορραγικών επιπλοκών ποικίλλουν και ανάλογα με την ανατομική τους θέση δύνανται να επηρεάσουν και την έκβαση των ασθενών. Τα συνηθέστερα συναντώμενα είναι ο γαστρεντερικός σωλήνας, το σημείο καθετηριασμού, τα χειρουργικά τραύματα, η ενδοκράνια αιμορραγία, η αιματουρία, το δέρμα και ο στοματο/ ρινοφαρυγγικός χώρος.
Συμπεράσματα: Η εκδήλωση αιμορραγιών αποτελεί μία από τις συχνότερες και σοβαρότερες επιπλοκές κατά τη θεραπεία ECMO με μεγάλα ποσοστά θνησιμότητας. Για το λόγο αυτό, είναι απαραίτητη η περαιτέρω διερεύνηση του φαινομένου έτσι ώστε να βρεθούν καλύτεροι τρόποι πρόληψης και αντιμετώπισής του, κάνοντας έτσι τη θεραπεία ακόμα πιο αποτελεσματική.
(EL)
Introduction: During the last years, due to the pandemic of Covid – 19 more and more patients were in need to receive ECMO therapy. Because of this reason, ECMO became popular for scientists to investigate further its parameters, such us indications, complications and risk factors of that specific system.
Purpose: The purpose of this systematic review is to investigate the risk factors that are responsible for bleeding events during ECMO therapy.
Material and Method: The review was conducted following research on the electronic databases PubMed, Google Scholar, and Medline. The keywords used were "bleeding," "risk factors," "ECLS," and "ECMO." From the search, 10 studies were identified between the years 2015 and 2023, along with one study from 1999. These studies fell into the following categories: patient testimonies, observational studies, cohort studies, prospective studies, and retrospective studies. All participants were above 17 years old, and all studies were conducted in Intensive Care Units or specialized ECMO treatment centers. The results of the research emerged after a statistical analysis of the studied variables using appropriate logistic methods.
Results: The most frequently encountered risk factors contributing to the occurrence of hemorrhagic events were found to be low platelet levels, low fibrinogen levels, prolonged activated partial thromboplastin time (aPTT), and prolonged extracorporeal membrane oxygenation (ECMO) duration. Additionally, although less common, factors with significant statistical importance included aggressive anticoagulation therapy, high international normalized ratio (INR) and activated clotting time (ACT), deficiency of factors XIII, X, and V, elevated bilirubin and creatinine, prolonged ICU stay, diabetes mellitus, fungal pneumonia, increased pH, acute renal failure, female gender, persistent hypoxemia for > 24 hours, and acquired von Willebrand syndrome.
The manifestations of bleeding complications vary, and depending on their anatomical location, they can influence patient outcomes. The most common sites affected are the gastrointestinal tract, catheter insertion points, surgical traumas, intracranial bleeding, hematuria, skin, and the oro/nasopharyngeal space.
Conclusions: Ηemorrhage occurrence represents one of the most frequent and serious complications during ECMO therapy, with high mortality rates. For this reason, further investigation of the phenomenon is essential to identify better prevention and management strategies, thereby making the treatment even more effective.
(EN)
/aggregator-openarchives/portal/institutions/uoa
