Στόχος της διπλωματικής εργασίας είναι να εξεταστεί η δραματουργία πέντε σύγχρονων Ελληνίδων θεατρικών συγγραφέων σε σχέση με τις δεσπόζουσες ιδεολογίες και αντιλήψεις για τη θέση της γυναίκας ως δραματουργού, αλλά και ως δραματικού προσώπου. Επιλέχτηκαν τρία θεατρικά έργα από το θεατρικό corpus των Λεία Βιτάλη, Χρύσα Σπηλιώτη, Έλενα Πέγκα, Νίνα Ράπη και τέσσερα από της Βίλης Σωτηροπούλου. Επιχειρείται να ανοίξει ένας διάλογος σχετικά με ερωτήματα που αφορούν στην πρόσληψη του περιεχομένου των έργων μέσα από τη φεμινιστική κριτική και την ανάλυση των ιδεολογικών τους προταγμάτων, ως φορέων μιας κοινωνικής δράσης και αλλαγής των θεμελιωδών κοινών τόπων του πατριαρχικού συστήματος εξουσίας.
Ερευνάται η συνάφεια της κειμενικής οπτικής τους με τη γυναικεία γραφή, αν και αμφισβητείται η ύπαρξη ενός τέτοιου τρόπου γραφής από αρκετές σύγχρονες θεωρίες. Από τη συζήτηση αυτή προκύπτουν πολλαπλά ερωτήματα, όπως: Υπάρχει συνειδητότητα, από την πλευρά των συγκεκριμένων συγγραφέων, μιας προσωπικής, γυναικείας θεώρησης του κόσμου; Πρόκειται για μια ιδιαίτερη, προσωπική γραφή που μπορεί να προσδιοριστεί; Η κοινωνικοϊδεολογική τους τοποθέτηση τάσσεται υπέρ μιας εκφραστικής, αντιδραστικής ή μιας ρυθμιστικής, κανονιστικής λειτουργίας; Ως γυναίκες συγγραφείς, πώς προσεγγίσουν τις έννοιες της διαφορετικότητας, της ισοτιμίας, των έμφυλων ταυτοτήτων;
Επιπροσθέτως, διερευνάται η έννοια του μοντέρνου και του μεταμοντέρνου για βαθύτερη κατανόηση του ύφους γραφής των συγγραφέων. Παράλληλα, ένα κυρίαρχο ερώτημα που πραγματεύεται η παρούσα μελέτη είναι, αν υφίσταται φεμινιστικό θέατρο στα ελληνικά θεατρικά δρώμενα και για αυτό μελετώνται τα ειδοποιά στοιχεία του φεμινιστικού και μεταφεμινιστικού θεάτρου.
(EL)
The aim of the thesis is to examine the dramatic work of five contemporary Greek women playwrights in relation to the dominant ideologies and perceptions of the position of women as dramatists and as dramatic characters. Three plays were selected from the theatrical corpus of Leia Vitali, Chrysa Spilioti, Elena Pega, Nina Rapi and four from Vili Sotiropoulou. An attempt is made to open a dialogue on questions concerning the reception of the content of the plays through feminist critique and the analysis of their ideological propositions, as agents of social action and change of the fundamental commonplaces of the patriarchal system.
The relevance of their textual perspective to women's writing is explored, although the existence of such a mode of writing is questioned by several contemporary theories. Multiple questions arise from this discussion, including: Is there a consciousness, on the part of these writers, of a personal, feminine vision of the world? Is there a personal writing that can be identified? Does their socio-ideological positioning favour an expressive, reactive or a regulative, normative function? As women writers, how do they approach notions of difference, equality, gender identities?
In addition, the concept of modern and postmodern is explored for a deeper understanding of the authors' writing style. At the same time, a dominant question addressed in this study is whether feminist theatre exists in the Greek theatre scene and for this reason, the characteristics of feminist and post-feminist theatre are studied.
(EN)
Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
