Εισαγωγή: Οι περιφερικοί ενδοαγγειακοί καθετήρες είναι συνήθως χρησιμοποιούμενες ιατρικές συσκευές για τη χορήγηση υγρών, φαρμάκων και προϊόντων αίματος σε κλινικές συνθήκες. Παρά τη χρησιμότητά τους, οι περιφερικοί ενδοαγγειακοί καθετήρες ενέχουν σημαντικό κίνδυνο ανάπτυξης λοιμώξεων.
Σκοπός: Η διερεύνηση της συχνότητας των λοιμώξεων κατά την τοποθέτηση, διατήρηση και αφαίρεση ενδοαγγειακών περιφερικών καθετήρων, καθώς και των τρόπων αντιμετώπισης και πρόληψής τους.
Μεθοδολογία: Πραγματοποιήθηκε αναζήτηση ερευνητικών άρθρων που δημοσιεύθηκαν μεταξύ της τελευταίας δεκαετίας, 2014-2024, χρησιμοποιώντας τις ηλεκτρονικές βάσεις δεδομένων PubMed, Embase και Medline. Τα κριτήρια συμπερίληψης ήταν η δημοσίευση τους στην ελληνική και αγγλική γλώσσα και το δείγμα να αποτελείται από ενήλικες και παιδιά που χρειάστηκαν εισαγωγή, συντήρηση ή αφαίρεση περιφερικών φλεβικών καθετήρων σε οποιαδήποτε φάση της παρεχόμενης φροντίδας υγείας επείγουσα ή μη σε νοσοκομείο ή στην κοινότητα. Τα κριτήρια αποκλεισμού ήταν συστηματικές και βιβλιογραφικές ανασκοπήσεις καθώς και μετα-αναλύσεις, και μελέτες με δείγμα μελέτες που χρειάστηκε εισαγωγή, συντήρηση ή αφαίρεση πέραν των περιφερικών φλεβικών καθετήρων (όπως κεντρικών καθετήρων κ.λπ.).
Αποτελέσματα: Η πλειονότητα των ασθενών που τοποθετούνται περιφερικοί φλεβικοί καθετήρες παρουσιάζουν κάποια επιπλοκή που σχετίζεται με τον καθετήρα. Η συχνότερη επιπλοκή από ενδοαγγειακούς περιφερικούς καθετήρες που διαπιστώνεται στην επιστημονική βιβλιογραφία είναι η φλεβίτιδα. Επιπλέον, οι περιφερικοί ενδοαγγειακοί καθετήρες είναι μια από τις πιο κοινές πηγές νοσοκομειακής λοίμωξης με Staphylococcus aureus, που οδηγεί ακόμη και στον θάνατο. Εντοπίζονται ορισμένες ευκαιρίες για την αντιμετώπιση και την πρόληψη λοιμώξεων από περιφερικούς ενδοαγγειακούς καθετήρες: 1) εκπαιδευτικές στρατηγικές που στοχεύουν στη βελτίωση της συμμόρφωσης στις πρακτικές εισαγωγής και διατήρησης των ενδοαγγειακών περιφερικών καθετήρων και 2) πρακτικές και δέσμες μέτρων που περιλαμβάνουν την αντισηψία του δέρματος που περιέχει χλωρεξιδίνη 2%, τη χρήση γαντιών, την υγιεινή των χεριών, καθώς και τη χρήση καινοτόμων συσκευών.
Συμπεράσματα: Καθώς η υγειονομική περίθαλψη συνεχίζει να εξελίσσεται, η κατανόηση της συχνότητας, της βέλτιστης διαχείρισης και της αποτελεσματικής πρόληψης των λοιμώξεων που σχετίζονται με τους ενδοαγγειακούς περιφερικούς καθετήρες είναι ζωτικής σημασίας για τη βελτίωση των αποτελεσμάτων των ασθενών και τη μείωση των λοιμώξεων που σχετίζονται με την υγειονομική περίθαλψη.
(EL)
Introduction - Background: Peripheral intravascular catheters are commonly used medical devices for delivering fluids, medications, and blood products in clinical settings. Despite their utility, peripheral intravascular catheters pose a significant risk of infections.
Aim: To investigate the frequency of peripheral intravascular catheter-associated infections and the practices applied during their insertion and maintenance. Methodology: Research articles published between the last decade, 2014-2024, were searched using the online databases PubMed, Embase and Medline. The inclusion criteria were their publication in Greek and English and the sample being adults and children who required insertion, maintenance or removal of peripheral endovascular catheters in any acute or community health care setting. Exclusion criteria were systematic and literature reviews, meta-analyses, and studies with a sample of studies that required insertion, maintenance or removal of other than intravascular peripheral catheters (such as central venous catheters, etc.).
Results: The majority of patients who have endovascular peripheral catheters placed develop a catheter-related complication. . The most frequent complication of peripheral endovascular catheters found in the scientific literature is phlebitis. In addition, peripheral endovascular catheters are also one of the most common sources of hospital-acquired Staphylococcus aureus, even leading to mortality. A number of opportunities are identified to address and prevent infections from peripheral endovascular catheters: 1) educational strategies aimed at reducing inconsistency in insertion and retention practices of peripheral endovascular catheters and 2) practices and measures including chlorhexidine-containing skin decontamination; the use of gloves, hand hygiene and the use of innovative devices.
Conclusions: As healthcare continues to evolve, understanding the frequency, optimal management, and effective prevention of peripheral intravascular catheter-associated infections is crucial for improving patient outcomes and reducing healthcare-associated infections.
(EN)
University of Athens
