Ο Κουβαράς των Μεσογείων Αττικής είναι το τελευταίο «χωριό» της Νότιο Ανατολικής Αττικής, που φυσικά έχει αστικοποιηθεί όσον αφορά τις συνθήκες διαβίωσης, τον τρόπο ζωής των κατοίκων, την πρόσβαση στις τηλεπικοινωνίες και τα μέσα μεταφοράς, αλλά χωροταξικά και κοινωνικά διατηρεί έντονα τα χαρακτηριστικά επαρχιακού χωριού. Ο πληθυσμός του, γηγενείς αρβανίτες εγκατεστημένοι στην περιοχή από τον 14ο αι. όπως και στα υπόλοιπα Μεσόγεια, διατηρεί σε μεγάλο βαθμό στοιχεία εσωστρέφειας μιας κλειστής κοινωνίας. Τα λίγα επώνυμα που καταγράφονται και η μεγάλη συχνότητα τους, ουσιαστικά μας δείχνουν πως πρόκειται για απογόνους παλαιών μεγάλων οικογενειών που ήταν δομημένες σε φάρες.
Παρά το ότι ο πληθυσμός έχει κοινή καταγωγή, ήθη, έθιμα, πολιτισμικές και κοινωνικές αναφορές, γλώσσα κτλ. παρατηρούμε ότι η αστικοποίησή του, η υιοθέτηση νέων προτύπων ζωής, η εγκατάλειψη των αρβανίτικων προχώρησαν πιο αργά στον Κουβαρά σε σχέση με τα υπόλοιπα Μεσόγεια που αστικοποιήθηκαν πιο γρήγορα.
Τα δεδομένα που μελετήθηκαν και αφορούν τις αλλαγές στην κοινότητα από τις αρχές του 20ού αι. μέχρι το 2024, ανήκουν κυρίως στον άυλο πολιτισμό των Κουβαριωτών. Αφορούν την παλιά γλώσσα, τα αρβανίτικα δηλαδή και το πώς και πότε εγκαταλείφθηκαν, το οργανολόγιο και τις αλλαγές του, τις ηχογραφήσεις και καταγραφές ντόπιων μουσικών, το φωτογραφικό υλικό και τις πληροφορίες από είκοσι επτά συνεντεύξεις.
Ο Κουβαράς ακόμα και σήμερα συνεχίζει να αποτελεί ένα διαφορετικό τοπόσημο των Μεσογείων γεωγραφικά, κοινωνικά και πολιτισμικά. Στα χρόνια που εκτείνεται το παρόν πόνημα, φαίνεται να συντελέστηκαν πολύ μεγάλες αλλαγές σε όλους τους τομείς της ζωής των κατοίκων του. Στόχος τους, η διατήρηση της συνεκτικότητας της κοινότητας και ενός «ξεχωριστού» τρόπου ζωής, κρατώντας ζωντανά πολλά στοιχεία μιας παλιάς «παραδοσιακής κουλτούρας» του παρελθόντος. Η συνεχής επαναδιαπραγμάτευση της τοπικής, κοινωνικής ακόμα και της εθνοτικής τους ταυτότητας, ανασηματοδοτεί νέες επιτελεστικές πρακτικές, αναβιώνοντας γλέντια, δημιουργώντας νέα, και συνεχίζοντας κάποια αρχέγονα.
(EL)
Kouvaras of Mesogeia, Attica, is the last "village" of South Eastern Attica, which of course has been urbanized in terms of living conditions, the lifestyle of the inhabitants, having access to telecommunications and means of transport, but spatially and socially it strongly maintains the characteristics of a provincial village. Its population, native Arvanites who settled in the area since the 14th century, as well as in the rest of Mesogeia, largely retains elements of introversion of a closed society. The few surnames recorded and their high frequency essentially show us that these are descendants of old large families that were structured as clans.
Despite the fact that the population has a common origin, manners, customs, cultural and social references, language, etc. it is noticeable that its urbanization, the adaptation to new life standards and the abandonment of the native language happened with a slower pace in Kouvaras than in the rest of Mesogeia that were urbanized faster.
The data studied and have to do with the changes in the community from the beginning of the 20th century until 2024, mainly belonging to the intangible culture of the Kouvariotes. They concern the old language, that is Arvanitika, and how and when it was abandoned, the instrumental list and its changes, the recordings and records of local musicians, the photographic material and data collected from twentyseven interviews.
Even today, Kouvaras continues to be a unique landmark of the Mesogeia in terms of geography, sociology and culture. In the years which this study covers, it seems that very great changes have taken place in every aspect of its inhabitants’ lives. Their goal is to maintain community cohesion and a "distinct" way of life, keeping alive many elements of an old "traditional culture". The constant renegotiation of their local, social and even ethnic identity re-signals new performative practices, reviving traditional celebrations, creating new and continuing some archaic ones.
(EN)
/aggregator-openarchives/portal/institutions/uoa
