Η παρούσα εργασία ανατρέχει στα χρόνια του ’70 που μετατρέπονται στο σημείο εκκίνησης μίας ιστορικής και κοινωνικοπολιτικής διαδρομής χρησιμοποιώντας ως αφηγηματικό άξονα τη γραφή του Λουίς Σεπούλβεδα (Χιλή 1949 – Ισπανία 2020) έτσι όπως παρουσιάζεται στην Τρέλα του Πινοτσέτ (2002). Μέσω αυτού του έργου που αφορά μία συλλογή χρονικών – άρθρων πραγματοποιούνται αναστοχασμοί αναφορικά με την ταραχώδη τροχιά στην οποία έμπαινε η Χιλή. Περιγράφονται πτυχές της κρατικής
τρομοκρατίας και αναλύονται τα ίχνη της νεοφιλελεύθερης πολιτικής που κληρονόμησε η περίοδος της δικτατορίας στο κοινωνικό σώμα της χώρας. Στη συνέχεια, ξεχωρίζει η περίπτωση του ίδιου του Σεπούλβεδα, ένα από τα πιο κοντινά πρόσωπα του σοσιαλιστικού περιβάλλοντος του Σαλβαδόρ Αγιέντε και με ξεκάθαρη πολιτική στάση. Εκκινώντας από τα άρθρα, στόχος είναι να παρουσιαστούν ζητήματα που συσχετίζονται με την εξουσία, τη μνήμη και την επανανοηματοδότησης της χιλιανής γης, αποκαλύπτοντας τις βαθιές πληγές της κοινωνίας, ενώ την ίδια στιγμή εξετάζεται η ανάμιξη των ΗΠΑ. Επιπλέον, αναδεικνύεται το ζήτημα της δύναμης που φέρει η γραφή και η αξιολόγηση του κατά πόσο το έργο του Λουίς Σεπούλβεδα έχει τη δυναμική να οδηγήσει στην παραγωγή νέας ιστορικής και κοινωνικής γνώσης. Ως αποτέλεσμα, πραγματοποιείται μία αναδρομή που φτάνει έως το σήμερα μέσα από διερεύνηση ιστορικών πηγών, ντοκουμέντων, αφηγήσεων και συνεντεύξεων.
(EL)
El presente trabajo gira la mirada hacia atrás, a los años ’70 que se convierten en el punto de partida de un recorrido histórico y sociopolítico, utilizando como pilar narrativo la escritura de Luis Sepúlveda (Chile 1949 – España 2020), así como aparece en La locura de Pinochet (2002). Mediante esta obra, una colección de crónicas, se realizan reflexiones sobre la trayectoria turbulenta en la que se metía Chile. Se describen aspectos del
terrorismo de estado y se analizan las huellas neoliberales que dejó el período dictatorial en el espacio y el cuerpo colectivo del país. A continuación, se destaca el caso de Sepúlveda, una de las personas más cercanas del ciclo socialista de Salvador Allende y con claro compromiso político. Partiendo de las crónicas, el objetivo es presentar asuntos relacionados con el poder, la memoria y la resignificación de la tierra chilena, revelando las cicatrices profundas de la sociedad, mientras se examina la involucración estadounidense. Además, se pone de relieve la cuestión del poder de la escritura y se evalúa si la obra testimonial de Luis Sepúlveda tiene la fuerza de vincular a la producción de nuevo conocimiento histórico y social. Como resultado, se realiza una retrospección que llega hasta hoy en día a través de la indagación a recursos históricos, documentos, narraciones y entrevistas.
(EN)
Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
