Στην παρούσα διπλωματική εργασία εξετάζεται η λειτουργία της σιωπής στα διηγήματα “El árbol” (1939) και “La historia de María Griselda” (1946) της María Luisa Bombal (Χιλή, 1910-1980). Η σιωπή δεν προσεγγίζεται ως έλλειψη ήχου ή απουσία λόγου, αλλά ως ηχώ πολλαπλών φωνών και αντανάκλαση ποικίλων εικόνων. Η Χιλιανή συγγραφέας χρησιμοποιεί τη λογοτεχνική σιωπή σε όλο της το έργο. Μέσω των επιλεγμένων διηγημάτων επιχειρείται μια ανάλυση των διαφόρων λειτουργιών της σιωπής στην αφήγησή της. Η ρητορική της σιωπής περικλείει τα λογοτεχνικά μέσα που χρησιμοποιούνται για την έκφραση της σιωπής και η ποιητική της σιωπής μπορεί να περιγραφεί ως μία σύνθεση του άρρητου, του απερίγραπτου. Ο κύριος στόχος αυτής της μελέτης είναι να αποκωδικοποιήσει τη λογοτεχνική σιωπή και να αποκαλύψει πώς εκφράζεται από την συγγραφέα, πώς εμφανίζεται στο κείμενο και πώς την ερμηνεύει ο αναγνώστης. Επιπλέον, εξετάζεται ο αντίκτυπος που μπορεί να έχει η σιωπή σε μια επικοινωνιακή κατάσταση, μέσω των διαφόρων τύπων και μορφών λογοτεχνικής σιωπής σύμφωνα με την Bobes Naves και της ταξινομικής πρότασης των Camargo και Méndez. Εξεταζόμενη ως θεμελιώδες στοιχείο της γλώσσας και όχι ως λογοτεχνικό θέμα, η σιωπή προσφέρεται για διάφορες δυνατότητες ανάλυσης. Η μελέτη της σιωπής στη λογοτεχνία είναι ένα πολύ ενδιαφέρον εγχείρημα, δεδομένου ότι πίσω από αυτήν, στις περισσότερες περιπτώσεις, δεν υπάρχει μία σωστή απάντηση ή μία αδιαμφισβήτητη αλήθεια. Η σιωπή είναι ένα κενό που καλεί τον αναγνώστη να το καλύψει και να συμπληρώσει την αφηγούμενη ιστορία.
(EL)
En esta tesina se examinan las funciones del silencio en dos cuentos de María Luisa Bombal (Chile, 1910-1980), “El árbol” (1939) y “La historia de María Griselda” (1946). El silencio no se aborda como falta de sonido o ausencia de habla sino como un eco de múltiples voces y un reflejo de diversas imágenes. La escritora chilena emplea el silencio literario a lo largo de toda su obra. A través de los cuentos seleccionados se lleva a cabo un análisis de las diversas funciones del silencio en su narrativa. La retórica del silencio encierra los recursos literarios empleados para expresarlo, mientras que la poética del silencio puede describirse como una composición de lo indecible, lo inexpresable. El objetivo principal de este estudio es descifrar el silencio literario y revelar cómo lo expresa la escritora, cómo se manifiesta en el texto y cómo lo interpreta el lector. Además, se examina el impacto que puede tener el silencio en una situación comunicativa, a través de los diversos tipos y formas del silencio literario según Bobes Naves y la propuesta taxonómica de Camargo y Méndez. Visto como un elemento fundamental del lenguaje y no como un tema literario, el silencio se ofrece para diversas posibilidades de análisis. El estudio del silencio en la literatura es una tarea muy interesante ya que detrás de él, en la mayoría de los casos, no hay una respuesta correcta o una verdad que no se pueda cuestionar. El silencio es un hueco que invita al lector a rellenarlo y completar la historia narrada.
(EN)
/aggregator-openarchives/portal/institutions/uoa
