Εισαγωγή: Η συχνότητα ανάπτυξης αντιερυθροκυτταρικών αντισωμάτων στις έγκυες
στην Ελλάδα δεν είναι γνωστή.
Σκοπός Της Μελέτης: H εκτίμηση της συχνότητας και της ειδικότητας των
αλλοαντισωμάτων κατά την κύηση στην Ελλάδα και η μελέτη των παραγόντων που
σχετίζονται με την εμφάνισή τους.
Υλικό Και Μέθοδος: Μελετήθηκαν 4638 έγκυες γυναίκες μεταξύ Ιανουάριου 2006 και
Ιούνιου 2011 σε δύο Τριτοβάθμια Νοσοκομεία της Αττικής. Έγινε καταγραφή των
δημογραφικών στοιχείων και του ιστορικού των εγκύων. Προσδιορίστηκαν η ΑΒΟ
ομάδα αίματος, το σύστημα Rhesus D, C c E e και το Kell ενώ η ανίχνευση των
αλλοαντισωμάτων (έμμεση δοκιμασία Coombs) έγινε με πλήρως αυτοματοποιημένη
μέθοδο (INNOVA Ortho Clinical Diagnostics). Η ταυτοποίηση των αλλοαντισωμάτων
έγινε με panel ερυθροκυττάρων γνωστής αντιγονικής σύνθεσης των εταιρειών Ortho
Clinical Diagnostics και Diamed. Η στατιστική ανάλυση (chi-square και
Fisher's exact test) έγινε με τη χρήση του προγράμματος Prism 2.
Αποτελέσματα: Από τις 4368 έγκυες που μελετήθηκαν, 3292 (75,37%) ήταν
ελληνίδες και 1076 (24,63%) αλλοδαπές. Ανιχνευτήκαν 41 αλλοαντισώματα σε 39
αλλοανοσοποιημένες εγκυμονούσες (0,89%). Η συχνότητα αλλοανοσοποίησης ήταν
0,66% (22/3292) στις ελληνίδες και 1,76% (17/1076) στις αλλοαδαπές (p=0,01).
Το συχνότερο κλινικά σημαντικό αλλοαντίσωμα ήταν το anti-D, n=8 (0,18%). Το
anti-D ήταν σημαντικά συχνότερο στις Rh-D(-) αλλοδαπές 6/104 (5,76%)
συγκριτικά με τις Rh-D(-) ελληνίδες 2/353 (0,56%), (p=0,002).
Η συχνότητα των αλλοαντισώματων πέραν του anti-D κατανεμήθηκε ως εξής anti-C
(0,02%), anti-c (0,05%), anti-E (0,14%) anti-Ce (0,02%), anti-K (0,11%),
anti-Jka (0,02%), anti-Jkb (0,02%), anti-Lea (0,09%), anti-M (0,07%). Σε μια
έγκυο ανιχνεύθηκαν πολλαπλά αλλοαντισώματα: anti-D+C+Jkb.
Η συχνότητα ανάπτυξης ερυθροκυτταρικών αντισωμάτων ήταν σημαντικά μεγαλύτερη
στις πολύτοκες σε σχέση με τις πρωτοτόκες (p=0,0088) καθώς και σε αυτές με
ιστορικό μετάγγισης (p<0,0001).
Συμπεράσματα: Η συχνότητα ανίχνευσης ερυθροκυτταρικών αντισωμάτων στην
κύηση στην Ελλάδα είναι: 0,89%.Το anti-RhD είναι το συχνότερο αντίσωμα.Υπάρχει
ετερογένεια στην αντιμετώπιση και παρακολούθηση των εγκύων και διαφαίνεται
επιτακτική η ανάγκη σύνταξης και εφαρμογής εθνικών κατευθυντήριων οδηγιών για
την πρόληψη της αιμολυτικής νόσου του νεογνού.
(EL)
AIM/OBJECTIVES:
To access the incidence and specificity of maternal red blood cells
alloimmunisation and its relevant clinical impact in Greece.
BACKGROUND:
The rate of alloimmunisation in pregnant women in Greece is unknown.
MATERIALS/METHODS:
We performed a 4-year study in two tertiary hospitals in Greece. Demographics,
transfusion and obstetric history were analysed. Maternal alloimmunisation was
detected with indirect anti-globulin test.
RESULTS:
We investigated 4368 pregnant women. Of which 3292 (75•37%) were Greek and 1076
(24•63%) were migrants. In 39 alloimmunised women, 41 alloantibodies were
detected (0•89%). The incidence of alloimmunisation was 0•66% (22/3292) in
Greeks and 1•76% (17/1076) in migrants (P=0•01). Anti-D was the most frequent
alloantibody (0•18%). Anti-D was more frequent in migrants; 5•76% compared to
0•56% in Greek RhD negative women (P=0•002). Other antibody specificities in
declining frequency rank were anti-K, anti-E, anti-Lea, anti-M, anti-c,
anti-Ce, anti-Jka, anti-Jkb and anti-C. Primiparae vs para >2 and past history
of blood transfusion were significantly associated with alloimmunisation during
pregnancy (P=0•0088, P<0•0001, respectively).
CONCLUSIONS:
Our results depict differences in the delivery of health care between migrants
and Greek women, as well as the heterogeneity in practices for the prevention
of haemolytic disease of foetus and newborn in Greece and highlight the need
for the implementation of nationwide guidelines.
(EN)
Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
