Η νευροπάθεια του καρδιακού αυτονόμου νευρικού συστήματος (ΚΑΝΣ) σχετίζεται με
την παράταση του διορθωμένου ως προς την καρδιακή συχνότητα διαστήματος QT στο
ΗΚΓ (QTc) σε διαβητικά άτομα χωρίς νεφροπάθεια.
Δεν υπάρχουν δεδομένα στη βιβλιογραφία αναφορικά με τη σχέση της
νευροπάθειας του ΚΑΝΣ και του διαστήματος QTc σε άτομα με χρόνια νεφρική νόσο
τελικού σταδίου (ΧΝΝΤΣ). Έτσι, μελετήθηκαν 134 ασθενείς με εκτιμώμενο ρυθμό
σπειραματικής διήθησης μικρότερο των 20ml/min/1,73m2, καθώς και 48 υγιείς
μάρτυρες που εξομοιώθηκαν ως προς την ηλικία και το φύλο.
Η εκτίμηση της νευροπάθειας έγινε με τις κλασσικές δοκιμασίες Ewing και Clarke.
Το διάστημα QT μετρήθηκε σε ΗΚΓ ηρεμίας. Το QTc υπολογίστηκε με βάση τον τύπο
του Bazett.
Η συχνότητα της νευροπάθειας του ΚΑΝΣ ήταν σχεδόν 4 φορές μεγαλύτερη
στους ESRD σε σχέση με τους μάρτυρες. Σε σχέση με τους μη-διαβητικούς, οι
διαβητικοί είχαν σημαντικά μεγαλύτερη συχνότητα (83,0% έναντι 46,8%, Ρ<0,001)
αλλά και βαρύτητα νευροπάθειας.
Η διάρκεια του διαστήματος QTc, ήταν σημαντικά μεγαλύτερη στους
νεφροπαθείς σε σχέση με τους μάρτυρες (399,4 ± 28,7 έναντι 368,1 ± 26,7 msec,
Ρ<0,001). Όταν συγκρίθηκαν οι αιμοκαθαιρόμενοι ασθενείς με τους μη-
αιμοκαθαιρόμενους, αυτοί δεν διέφεραν σε καμία από τις παραμέτρους καρδιακής
επαναπόλωσης. Αντίθετα οι διαβητικοί, σε σχέση με τους μη-διαβητικούς, είχαν
σημαντικά παρατεταμένο QTc (408,9 ± 33,1 έναντι 393,5 ± 24,0 msec, P=0,003)
και τη διασπορά του (67,2 ± 27,2 έναντι 49,0 ± 24,0 msec, P<0,001).
Οι πάσχοντες από νευροπάθεια του ΚΑΝΣ νεφροπαθείς εμφάνιζαν σημαντικά
παρατεταμένο διάστημα QTc καθώς και τη διάρκεια των διασπορών του QT και QTc
(QTd και QTcd).
Η παρουσία σακχαρώδη διαβήτη καθόριζε σημαντικά θετικά, και ανεξάρτητα
τη διάρκεια της QTd, της QTcd, καθώς και την εμφάνιση αλλά και τη βαρύτητα της
νευροπάθειας του ΚΑΝΣ στους ασθενείς με ΧΝΝΤΣ, που αποτελεί πρωτότυπο εύρημα
της παρούσας διατριβής.
(EL)
Cardiac autonomic neuropathy (CAN) correlates with prolonged duration of
corrected QT interval (QTc) in diabetics without nephropathy. There is no data
in the literature on the association between CAN and QT interval prolongation
in end-stage renal disease (ESRD) patients. Thereby, we studied 134 patients
with estimated glomerular filtration rate less than 20ml/min/1,76m2 and 48
healthy controls, matched for age and gender.
Evaluation of CAN was done with classic Ewing and Clarke tests. QT interval was
measured in a standard 12-lead ECG and QTc interval was calculated with the
Bazett’s formula.
The frequency of CAN was almost 4-fold higher in ESRD patients, comparing to
controls. The diabetic subjects had significantly higher frequency of CAN
(83,0% vs 46,8%, Ρ<0,001), comparing to non-diabetics.
QTc interval duration was significantly longer in ESRD patients comparing to
controls (399,4 ± 28,7 vs 368,1 ± 26,7 msec, respectively, Ρ<0,001). Neither of
these parameters was different between patients in heamodialysis and
non-heamodialysis patients. In contrary, diabetics had significantly prolonged
QTc (408,9 ± 33,1 vs 393,5 ± 24,0 msec, P=0,003) and QTc dispersion (67,2 ±
27,2 vs 49,0 ± 24,0 msec, P<0,001), than non-diabetics.
The QTc interval, as well as QT and QTc dispersion (QTd and QTcd) were
significantly prolonged in ESRD patients with CAN.
Presence of diabetes was an independent predictor of QTd and QTcd duration, in
ESRD patients. Moreover, diabetes was the major determinant of the presence and
the severity of CAN in these patients, representing an original finding of this
thesis.
(EN)
/aggregator-openarchives/portal/institutions/uoa
