Πρόλογος: Η CPR από παρευρισκόμενους αυξάνει την πιθανότητα επιβίωσης μετά από
προ-νοσοκομειακή ανακοπή. Όμως, η συχνότητα πραγματοποίησης CPR από πολίτες
είναι χαμηλή και μία από τις αιτίες είναι η άρνηση πραγματοποίησης εμφυσήσεων.
Ενώ η αξία των θωρακικών συμπιέσεων είναι αναμφισβήτητη, η αξία των εμφυσήσεων
στόμα-με-στόμα αποτελεί πεδίο αντιπαράθεσης εδώ και δύο δεκαετίες περίπου.
Σκοπός: Η μέτρηση του αναπνεόμενου όγκου αέρα κατά την διάρκεια θωρακικών
συμπιέσεων σε εθελοντές ασθενείς, ώστε να καθοριστεί εάν η CPR μόνο με
θωρακικές συμπιέσεις παρέχει ικανοποιητικό αερισμό.
Μέθοδος: Μελετήθηκαν 17 επιλεγμένοι, εθελοντές ασθενείς ASA I-II,
προγραμματισμένοι για χειρουργείο εκτός της περιοχής του θώρακα μετά από
ενημέρωση και έγγραφη συγκατάθεση. Οι συμπιέσεις πραγματοποιήθηκαν μετά από την
εισαγωγή στην αναισθησία, χωρίς την βοήθεια μηχανικής συσκευής θωρακικών
συμπιέσεων και σύμφωνα με τις οδηγίες του ERC το 2010. Η συνεχής καταγραφή σε
πραγματικό χρόνο των αναπνευστικών παραμέτρων έγινε με την χρήση
πνευμοταχογράφου.
Αποτελέσματα: Η διάμεση τιμή του παθητικά αναπνεόμενου όγκου ανά συμπίεση
(Vtcpr) ήταν 55ml (εύρος τιμών από 4-140ml), σημαντικά μικρότερη από τη διάμεση
τιμή του φυσιολογικού νεκρού χώρου που υπολογίστηκε 90ml. Ο λόγος του
αναπνεόμενου όγκου (Vtcpr)/φυσιολογικό νεκρό χώρο (Vd) κατά την διάρκεια του
παθητικού αερισμού που προκαλούν οι θωρακικές συμπιέσεις είναι 0.5. Σε τέσσερις
εθελοντές καταγράφηκαν παθητικοί αναπνεόμενοι όγκοι μεγαλύτεροι από το δικό
τους φυσιολογικό νεκρό χώρο, με τη διάμεση τιμή του Vtcpr να είναι επίσης
μεγαλύτερη σε τρείς από αυτούς, ενώ σε ένα εθελοντή όλοι οι παθητικοί
αναπνεόμενοι όγκοι, επομένως και η διάμεση τιμή του Vtcpr, ήταν μεγαλύτεροι από
το νεκρό χώρο. Όλοι οι ασθενείς ήταν διασωληνωμένοι, που σημαίνει ότι είχαν
ανοικτό αεραγωγό και ο ανατομικός νεκρός χώρος ήταν μικρότερος από αυτόν που
αντιστοιχεί σε κανονικές συνθήκες.
Συμπεράσματα: Οι παθητικοί αναπνεόμενοι όγκοι αέρα που δημιουργούνται από τις
θωρακικές συμπιέσεις σε υγιείς εθελοντές δεν είναι ικανοί για την εξασφάλιση
ικανοποιητικού αερισμού. Άλλοι μηχανισμοί ανταλλαγής αερίων, όπως ο HFV πιθανόν
να παρέχουν τη δυνατότητα ανταλλαγής αερίων στους πνεύμονες. Είναι πιθανόν
όμως, εάν οι όγκοι που καταγράφηκαν στους εθελοντές αντιστοιχούν και στο αρχικό
στάδιο της καρδιακής ανακοπής όπου συχνά αναφέρεται η παρουσία αγωνιώδους
αναπνοής, μαζί να δημιουργούν ικανοποιητικές συνθήκες αερισμού.
(EL)
Background: Cardiopulmonary resuscitation (CPR) performed by bystanders
increases the chance of survival after pre-hospital cardiac arrest. The rate of
pre-hospital CPR is low (a recent international meta-analysis report a rate of
32%). One of the causes of low pre-hospital CPR is the denial of by-standers to
perform mouth-to-mouth ventilation. Although the need for chest compressions is
unquestionable, the need for mouth-to-mouth ventilation has been questioned the
last two decades.
Aim: Our aim is to measure passive tidal volumes generated during external
chest compressions, in order to determine whether chest compressions alone
without any ventilation in pre-hospital CPR provide adequate ventilation.
Methods: In the study participate after written consent 17 volunteers ASA I-II
who met the inclusion criteria. After induction of anesthesia, chest
compressions were performed manually to the volunteers, according to ERC
guidelines (2010). Continuous real time respiratory variables were measured
using a pneumotachograph.
Results: The median of passive tidal volume per compression (Vtcpr) was 55ml
(range 4-140ml), being considerably less than the median dead space (Vd), which
calculated 90ml. Tidal volume (Vtcpr) / dead space ratio during passive
ventilation generated by chest compressions was 0.5. In four volunteers the
passive tidal volume were higher than their own physiological dead space and
the median of passive tidal volume was higher in three of them. All patients
were intubated that means anatomic dead space was less than that of an
individual without an endotracheal tube and the airway was not obstructed.
Conclusions: Passive tidal volumes generated during eternal chest compressions
in CPR are not adequate to maintain significant ventilation. Other methods of
ventilation as high frequency ventilation (HFV) might provide adequate gas
exchange in the lungs. Nevertheless, the gasping respiration soon after cardiac
arrest in combination with passive ventilation during external cardiac
compressions might provide adequate ventilation in some extend.
(EN)
Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
