«‘Έλλογο’ και ‘Ενεργά Πραγματικό’: Μεθοδολογικές και Κανονιστικές Όψεις της Doppelsatz του Hegel»

Το τεκμήριο παρέχεται από τον φορέα :
Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών   

Αποθετήριο :
Πέργαμος   

δείτε την πρωτότυπη σελίδα τεκμηρίου
στον ιστότοπο του αποθετηρίου του φορέα για περισσότερες πληροφορίες και για να δείτε όλα τα ψηφιακά αρχεία του τεκμηρίου*



«‘Έλλογο’ και ‘Ενεργά Πραγματικό’: Μεθοδολογικές και Κανονιστικές Όψεις της Doppelsatz του Hegel»

Τόλης Θωμάς (EL)
Tolis Thomas (EN)

born_digital_graduate_thesis
Πτυχιακή Εργασία (EL)
Graduate Thesis (EN)

2020


Στον πρόλογο της Φιλοσοφίας του Δικαίου, του κεντρικού έργου πολιτικής φιλοσοφίας του Hegel, διατυπώνεται η γνωστή «δίδυμη ρήση» (Doppelsatz): «Αυτό που είναι έλλογο είναι ενεργά πραγματικό· και αυτό που είναι ενεργά πραγματικό είναι έλλογο.» Πρόκειται για την πλέον πολυσυζητημένη φράση ολόκληρου του έργου και μία από τις αιτίες για την ανακήρυξη του Hegel σε συντηρητικό απολογητή του υπάρχοντος. Διαφωνώντας με την παραπάνω πρόσληψη της Doppelsatz, αλλά και με τη μεταγενέστερη αμιγώς μεθοδολογική ερμηνεία του Robert Stern, υποστηρίζω τον εγγενώς κριτικό ή και ‘προοδευτικό’ χαρακτήρα της ρήσης σε ό,τι αφορά στη συσχέτιση ανάμεσα στο μεθοδολογικό της υπόβαθρο και τις κανονιστικές της προεκτάσεις. Το έλλογο στην εγελιανή φιλοσοφία αντιστοιχεί στην εξέλιξη της «έννοιας» (Begriff), η οποία, τουλάχιστον στην πλέον σύνθετη και συγκεκριμένη της μορφή, δεν αρκείται σε ένα αφηρημένο πρόταγμα, δέον ή ουτοπία. Αντιθέτως, διαμεσολαβεί το πραγματικό, διαμορφώνοντάς το. Αντίστοιχα, η πραγματικότητα καθίσταται τέτοια, στο βαθμό που πραγματώνει την έννοια στην έλλογη πληρότητά της. Η τεχνική διαφορά των όρων «πραγματικό» (Realität), «ύπαρξη» (Existenz) ή «ενθαδικά υπάρχον» (Dasein) από τη μία, και «ενεργά πραγματικό» (Wirklichkeit) από την άλλη, επιτρέπει την απόσταση ανάμεσα στην περισσότερο ή λιγότερο επαρκή εμπέδωση του έλλογου από το πραγματικό. Σε αυτή την απόσταση έγκειται και ο κριτικός χαρακτήρας της εγελιανής ρήσης. (EL)
In the preface of the Philosophy of Right, Hegel’s principal work on political philosophy, is expressed the known “double dictum” (Doppelsatz): “What is rational is actual; and what is actual is rational.” It is the most debated phrase of this particular work and constitutes one of the main reasons why Hegel was declared to be a conservative justifier of the existent. Disagreeing with the aforementioned intake of the Doppelsatz, as well as with the later purely methodological interpretation by Robert Stern, I support the inherently critical or even “progressive” character of the phrase to the interrelation between its methodological background and its normative extensions. The rational in Hegelian philosophy corresponds to the evolution of the “notion” (Begriff), which, at least in its most intricate and specific form, is not content with an abstract form of an imperative, ought-to-be or utopia. On the contrary, it mediates the actual, whilst shaping it. Respectively, actuality is such, to the degree that it reifies the notion to its rational plenitude. The technical difference between the terms “reality” (Realität), “existence” (Existenz) or “determinate being” (Dasein) on the one hand, and “actuality” (Wirklichkeit) on the other hand, permits the distance between a more or less adequate consolidation of the rational by the real. In this distance lies the critical character of the Hegelian dictum. (EN)

Κοινωνικές, Πολιτικές και Οικονομικές επιστήμες

Κοινωνικές, Πολιτικές και Οικονομικές επιστήμες (EL)
Social, Political and Economic sciences (EN)

Ελληνική γλώσσα

Σχολή Οικονομικών και Πολιτικών Επιστημών » Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης
Βιβλιοθήκη και Κέντρο Πληροφόρησης » Βιβλιοθήκη Σχολής Οικονομικών και Πολιτικών Επιστημών » Βιβλιοθήκη Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης - Επικοινωνίας και Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης - Τουρκικών Σπουδών και Σύγχρονων Ασιατικών Σπουδών - Κοινωνιολογίας

https://creativecommons.org/licenses/by-nc/4.0/




*Η εύρυθμη και αδιάλειπτη λειτουργία των διαδικτυακών διευθύνσεων των συλλογών (ψηφιακό αρχείο, καρτέλα τεκμηρίου στο αποθετήριο) είναι αποκλειστική ευθύνη των αντίστοιχων Φορέων περιεχομένου.