Η κνίδωση αποτελεί μια συχνή στον πληθυσμό κνησμώδη δερματοπάθεια που χαρακτηρίζεται από την αιφνίδια έκθυση πομφών ή/και αγγειοοιδήματος. Διακρίνεται σε οξεία και χρόνια κνίδωση με χρονικό διαχωριστικό όριο τις 6 εβδομάδες, ενώ η χρόνια κνίδωση ταξινομείται περαιτέρω σε χρόνια αυθόρμητη κνίδωση, ιδιοπαθούς ή αυτοάνοσης αιτιολογίας και χρόνια επαγόμενη κνίδωση, με αίτιο την επίδραση κάποιου εξωτερικού φυσικού παράγοντα. Ειδικά, η χρόνια κνίδωση αποτελεί μία νόσο με σημαντική επίδραση στην ποιότητα ζωής των ασθενών και η θεραπεία της, με ύφεση των συμπτωμάτων, αποτελεί πρωταρχικό στόχο των θεραπόντων ιατρών. Η ομαλιζουμάμπη, ένα ανασυνδυασμένο, εξανθρωποποιημένο, IgG μονοκλωνικό αντίσωμα που συνδέεται εκλεκτικά στην ανθρώπινη IgE, είναι η μόνη εγκεκριμένη θεραπευτική επιλογή για τη θεραπεία της χρόνιας κνίδωσης που ανθίσταται στα αντισταμινικά. Σκοπός της παρούσας εργασίας ήταν η καταγραφή των ασθενών με χρόνια αυθόρμητη κνίδωση που έλαβαν ομαλιζουμάμπη ως θεραπεία, η αξιολόγηση της ανταπόκρισης σε αυτήν και η ανάδειξη πιθανών συσχετίσεων ατομικών ή/και κλινικών χαρακτηριστικών των ασθενών με την ανταπόκριση στη θεραπεία. Πραγματοποιήθηκε αναδρομική μελέτη παρατήρησης με αξιολόγηση αρχειακού υλικού που είχε καταγραφεί το διάστημα 2/2014 έως 11/2021 από ασθενείς με ΧΑΚ που παρακολουθούνταν στο Νοσοκομείο Αφροδίσιων και Δερματικών Νόσων Αθηνών «Ανδρέας Συγγρός», στο Τμήμα Επιδερμικών Δοκιμασιών. Στη μελέτη συμπεριλήφθησαν 96 ασθενείς που έλαβαν ομαλιζουμάμπη σε δόση 300mg. Τα σκορ UAS, UCT μετρήθηκαν στους μήνες 2 και 4 (μετά από 2 και 4 χορηγήσεις αντίστοιχα). Για την ανταπόκριση στη θεραπεία έγινε πολυμεταβλητή και μονομεταβλητή λογιστική παλινδρόμηση. Ως ανταπόκριση στη θεραπεία ορίστηκε το UAS score ≤6 στις 16 εβδομάδες από την έναρξη της θεραπείας. Οι μεταβλητές που ελέχθησαν και συμπεριλήφθησαν στα μοντέλα ήταν η ηλικία, το φύλο, η χρονική διάρκεια της κνίδωσης πριν την έναρξη της θεραπείας, η χορήγηση ανοσοκατασταλτικής αγωγής πριν την έναρξη της θεραπείας, η συγχορήγηση αντισταμινικών και το ιατρικό ιστορικό αυτοάνοσου νοσήματος. Τέλος, έγινε ανάλυση επαναλαμβανόμενων μετρήσεων του UAS σκορ. Το baseline UAS7 σκορ φαίνεται να σχετίζεται στατιστικά σημαντικά με χειρότερη ανταπόκριση στη θεραπεία (OddsRatio 0.94, p-value 0.017, 95% CI: 0.890 - 0.988). Δεν βρέθηκε άλλη στατιστικά σημαντική συσχέτιση των υπολοίπων μεταβλητών που ελέχθησαν με την ανταπόκριση στη θεραπεία. Η ανάλυση επαναλαμβανόμενων μετρήσεων έδειξε στατιστικά σημαντική μείωση του UAS7 score στου μήνες 2 και 4 (Coefficient -4.1, p<001).
Παρατηρήθηκε επίσης πως 49% των ασθενών διέκοψαν την αγωγή λόγω πλήρους ύφεσης της νόσου με UAS=0, 21% εξ’ αυτών εμφάνισαν υποτροπή των συμπτωμάτων και έλαβαν νέο κύκλο θεραπείας με εκ νέου πλήρη έλεγχο της νόσου σε ποσοστό 100%.
(EL)
Uriticaria is a common skin condition characterised by the sudden development of hives and/ or angioedema. It is classified as acute and chronic urticaria with a time limit of 6 weeks, while chronic urticaria is further classified into chronic spontaneous urticaria of idiopathic or autoimmune etiology and chronic induced urticaria caused by specific natural triggers. In particular, chronic urticaria is a disease with a significant impact on the quality of life of patients, and its treatment with remission of symptoms is the primary goal of treating physicians. Omalizumab, a recombinant, humanized, IgG monoclonal antibody that selectively binds to human IgE is the only approved therapeutic option for the treatment of antihistamine-resistant chronic urticaria. The purpose of this study was to register patients with chronic spontaneous urticaria who received omalizumab as treatment, to evaluate the response to it and to highlight possible correlations of individual and/or clinical characteristics of the patients with response to treatment. A retrospective observational study was carried out with an evaluation of archive recorded between 2/2014 and 11/2021 from patients with CSU who were followed up at the Athens Venereal and Skin Diseases Hospital "Andreas Syggros". The study included 96 patients who received omalizumab at a dose of 300 mg. UAS, UCT scores were measured at months 2 and 4 (after 2 and 4 administrations respectively). Multivariate and univariate logistic regression were performed for treatment response. Response to the treatment was defined as a UAS score ≤6 at 16 weeks from the start of treatment. Factors evaluated were age, sex, uriticaria duration before treatment start, immunosuppressive treatment at the start of treatment, antihistamines co-administration and medical history of autoimmune disease. Finally, a repeated measures analysis of the UAS score was performed. Baseline UAS7 was significantly associated with poorer response to omalizumab (OddsRatio 0.94, p-value 0.017, 95% CI: 0.89 - 0.988). No other statistically significant association was found between other potential factors and response. Fixed and random effects analysis showed a statistically significant decrease of UAS7 score at months 2 and 4 (Coefficient -4.1, p<001). It was also observed that 49% of patients discontinued treatment due to complete remission of the disease with UAS=0, 21% of them experienced a recurrence of symptoms and received a new course of treatment with complete control of the disease again in a percentage of 100%.
(EN)
Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
