ΠΕΡΙΛΗΨΗ
ΕΙΣΑΓΩΓΗ: Για την προσθετική αποκατάσταση των ασθενών που προσέρχονται στο οδοντιατρείο απαιτείται συνεργασία Οδοντιάτρου και Οδοντοτεχνίτη. Η διατήρηση υψηλού επιπέδου επικοινωνίας και συνεργασίας μεταξύ των δύο εξασφαλίζει την κατασκευή και παράδοση στους ασθενείς άρτιων προσθετικών εργασιών από λειτουργική και αισθητική άποψη. Αν και το επίπεδο επικοινωνίας με το Οδοντοτεχνικό Εργαστήριο αποτελεί ευθύνη του Οδοντιάτρου, συχνά παραβλέπεται, οδηγώντας σε αποκαταστάσεις μη βιολογικά αποδεκτές, εγείροντας ηθικά και νομικά ζητήματα.
ΣΚΟΠΟΣ: Σκοπό της παρούσας μελέτης αποτελεί η καταγραφή της συχνότητας εφαρμογής δέκα διαφορετικών τρόπων επικοινωνίας Οδοντιάτρου και Οδοντοτεχνικού Εργαστηρίου για την αισθητική απόδοση ακίνητων αποκαταστάσεων και η ανάδειξη των παραγόντων που τους επηρεάζουν.
ΥΛΙΚΟ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΣ: Πρόκειται για τυχαιοποιημένη, τυφλή μελέτη που βασίστηκε στη συμπλήρωση ηλεκτρονικού Ερωτηματολογίου από αντιπροσωπευτικό δείγμα Οδοντιάτρων του Οδοντιατρικού Συλλόγου Πειραιά (Ο.Σ.Π.) μέσα σε περίοδο ενός μηνός (4/5/2020 έως 5/6/2020). Τα δεδομένα του ερωτηματολογίου συσχετίστηκαν με τα βασικά χαρακτηριστικά του δείγματος (φύλο, χρόνο παρέλευσης από την απόκτηση του πτυχίου Οδοντιατρικής, κατοχή τίτλου εξειδίκευσης στην Οδοντιατρική, ποσοστό χρόνου ενασχόλησης με την προσθετική στην κλινική πράξη). Η σύγκριση των αποτελεσμάτων έγινε είτε με εφαρμογή του αμφίπλευρου ελέγχου του Fisher (Two tailed Fisher’s exact test), είτε με μη παραμετρικές δοκιμασίες, ανάλογα με την περίπτωση και ολοκληρώθηκε με κατηγορική παλινδρόμηση (CATREG). Το επίπεδο στατιστικής σημαντικότητας σε όλους τους ελέγχους ορίστηκε στην τιμή P < 0,05.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Από το σύνολο των 1100 Οδοντιάτρων του ΟΣΠ, το ερωτηματολόγιο συμπλήρωσαν 304 Οδοντίατροι (ποσοστό ανταπόκρισης 27,63%). Τα βασικά χαρακτηριστικά του δείγματος επηρεάζουν τη συχνότητα εφαρμογής των τρόπων επικοινωνίας Οδοντιάτρου και Οδοντοτεχνικού Εργαστηρίου για την αισθητική απόδοση ακίνητων αποκαταστάσεων. Το επίπεδο επικοινωνίας που καταγράφηκε χαρακτηρίστηκε ως μέτριο (η διάμεση τιμή ήταν 5 τρόποι επικοινωνίας) και επηρεάζεται θετικά κατά 54,5% από το ποσοστό ενασχόλησης με την προσθετική στην κλινική πράξη (rS = 0,242, P < 0,001) και αρνητικά κατά 45,6% από τον χρόνο παρέλευσης από την απόκτηση του πτυχίου Οδοντιατρικής (rS = -0,254, P < 0,001). Όταν το επίπεδο επικοινωνίας αυξάνεται, καταγράφεται αύξηση της συχνότητας ικανοποίησης των Οδοντιάτρων (rS = 0,329, P < 0,001) και των ασθενών τους (rS = 0,346, P < 0,001) από την αισθητική απόδοση των ακίνητων αποκαταστάσεων.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Η έρευνα αυτή εστιάστηκε αποκλειστικά σε Οδοντιάτρους και τα αποτελέσματα της δεν είναι άμεσα συγκρίσιμα με την πλειοψηφία αντίστοιχων ερευνών που διενεργήθηκαν κυρίως σε Οδοντοτεχνίτες. Τα ποσοστά που καταγράφηκαν στην εφαρμογή των διαφόρων τρόπων επικοινωνίας με το Οδοντοτεχνικό Εργαστήριο είναι πιθανό να υπερεκτιμώνται από την πλευρά των Οδοντιάτρων. Τα αποτελέσματα όμως είναι σημαντικά καθότι μπορούν να αποτελέσουν τη βάση για περαιτέρω έρευνα στον Ελληνικό χώρο σε διαφορετικές περιοχές και με ευρύτερο αντικείμενο, προκειμένου να αναδειχθούν τα προβλήματα στην επικοινωνία Οδοντιάτρου και Οδοντοτεχνικού Εργαστηρίου στο σύνολό τους και να προταθούν οι κατάλληλες παρεμβάσεις για τη βελτίωσή τους.
(EL)
SUMMARY
INTRODUCTION: Efficient cooperation between Dentists and Dental Technicians is required, concerning dental prosthetic rehabilitation of patients. Maintaining a high level of communication and collaboration between the Dentist and Dental Technician, ensures the fabrication and delivery to patients of sound dental prostheses both in terms of functionality and esthetics. Despite the fact that Dentists are responsible for maintaining the communication status with the Dental Laboratory, this responsibility is often overlooked, leading to dental prostheses which are not biologically acceptable, raising ethical and legal issues.
AIM: The aim of the present study is to record the frequency at which ten various communication methods pertaining to the aesthetics of fixed prostheses are implemented, between Dentists and Dental Technicians, and at the same time to highlight the factors that may affect their application.
MATERIALS AND METHODS: This is a randomized, blind study based on the completion of an electronic Questionnaire by a representative sample of Dentists of the Piraeus Dental Association (OSP) within a period of one month (4/5/2020 to 5/6/2020). Questionnaire data were correlated with baseline sample characteristics (namely gender, time elapsed since dental degree acquisition, presence of any Dental specialty title, percentage of time engaged in prosthetics during clinical practice). Data comparison was performed either in terms of two tailed Fisher's exact test, or in terms of non-parametric tests, as required, and the completion of analysis was performed with the application of categorical regression (CATREG). The level of statistical significance in all tests was set at P < 0.05.
RESULTS: The questionnaire was completed by 304 out of the 1100 Dental Practitioners who were registered in OSP (27,63% response rate). Baseline characteristics of the study sample were related to the implementation frequency of the various communication methods between Dentists and Dental Technicians, concerning the esthetics of fixed restorations. The recorded level of communication was characterized as moderate (the median number of communication methods applied was 5) and it was positively associated with the percentage of time that the Dentist was engaged in prosthetics during clinical practice by 54.5% (rS = 0.242, P < 0.001) and negatively associated with the time elapsed since dental degree acquisition by 45.6% (rS = -0.254, P < 0.001). As the level of communication increases, there is also an increase in the satisfaction rate recorded for Dentists (rS = 0.329, P < 0.001) and their patients (rS = 0.346, P < 0.001) concerning the esthetics of fixed restorations.
CONCLUSIONS: This research was focused exclusively on Dentists and its findings are not directly comparable to the majority of similar studies conducted mainly on Dental Technicians. The percentages recorded in the implementation of the various methods of communication with the Dental Laboratory are likely to be overestimated by the Dentists. However, the findings are sound as they can form the basis for further research within the Greek population in various regions and with a more extended scope, in order to highlight all issues in Dentist and Dental Laboratory communication and to provide the appropriate interventions for their improvement.
(EN)
Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
