Στόχος της παρούσας εργασίας είναι η διερεύνηση των τρόπων σκηνικής αναπαράστασης της γκέι στρατιωτικής αρρενωπότητας σε τρία νεοελληνικά κείμενα, όπως παρουσιάστηκαν στις παραστάσεις, Συνέβη σε χάλκινο άμμο του Στέφανου Κακαβούλη (σκην. Στέφανου Κακαβούλη, Θέατρο Παραμυθίας, 2016), Γκιακ του Δημοσθένη Παπαμάρκου, (σκην./διασκ. Γεωργίας Μαυραγάνη, ΚΘΒΕ, 2017–2018· σκην./διασκ. Πέτρου Μαλιάρα, ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Βέροιας, 2022) και Ένας στρατιώτης που τον έλεγαν Λαβ του Ιάσονα Σίγμα (σκην. Ελένης Μποζά, Εθνικό Θέατρο, 2018). Εντός τους, αναδύεται μια εναλλακτική αρρενωπότητα προς το κρατούν πρότυπο, η οποία, αν και μπορεί να αντιμετωπίσει την περιφρόνηση και την περιθωριοποίηση, διαδρά, διαμορφώνει και επιτελεί την ανδρική ταυτότητα εντός του στρατιωτικού θεσμού, μέσω της οποίας έρχονται στο φως ρήξεις, ρωγμές, αμφισημίες και ασυνέχειες στο ομοκοινωνικό περιβάλλον του στρατού. Μας ενδιαφέρει να εντοπίσουμε τις δυναμικές που δημιουργούνται και τη θέση που διαπραγματεύονται αυτά τα υποκείμενα, να αναλύσουμε τους τρόπους αναπαράστασης και επιτέλεσης αυτών των αρρενωποτήτων επί σκηνής, καθώς και τις ανταποκρίσεις σε αυτό το καθεστώς, όπως αίσθημα διαμαρτυρίας και δυσαρμονίας, ψυχολογικά και συναισθηματικά αδιέξοδα, ψυχική διάβρωση και ηθική καταρράκωση, σύγκρουση. Υπόθεση εργασίας είναι ότι οι αναπαραστατικές τέχνες, ειδικά το θέατρο, εμπλουτίζουν τις αναγνώσεις των κειμένων και αναδεικνύουν τις διαδικασίες της κοινωνικής κατασκευής των ταυτοτήτων.
(EL)
This thesis aims to explore the stage representation of the masculinities that deviate from the normative model of hegemonic masculinity within military institution, namely men with homoerotic desire or homosexual men. Specifically, an alternative form of masculinity comes to the fore in the following performances; It Happened on Copper Sand by Stefanos Kakavoulis (directed by Stefanos Kakavoulis, Paramythia Theatre, 2016), Gkiak by Dimosthenis Papamarkou, (directed and adapted by Georgia Mavragani, National Theatre of Northern Greece, 2017; directed and adapted by Petros Malliaras, Municipal and Regional Theatre of Veroia, 2022) and A Soldier Named Love by Iasonas Sigma (directed by Eleni Boza, National Theatre of Greece, 2018). Although it can be derided and marginalized, this form of masculinity exists within the military institution, forges, and performs the masculine identity, through which failures, ambiguities, and discontinuities emerge in the homosocial military environment. Our main interest is to track the dynamics played out, to identify the position negotiated by these subjects, and to analyze both the ways in which these masculinities are represented and performed on stage, and their responses to the military institution, such as sentiments of protest and disharmony, psychological and emotional deadlocks, mental breakdown, humiliation, conflict. Our hypothesis is that the performing arts, especially the theatre, enrich our perspectives on these texts, and uncover the underlying processes of the social construction of identities.
(EN)
/aggregator-openarchives/portal/institutions/uoa
