Εισαγωγή – Η υποτροπή αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της θεραπευτικής διαδικασίας απεξάρτησης σε οποιοδήποτε από τα στάδια αυτής. Η επανένταξη ενός πρώην ουσιοεξαρτημένου μετά την ολοκλήρωση ενός θεραπευτικού προγράμματος κλειστού τύπου έχει εντελώς διαφορετικά χαρακτηριστικά αλλά και προκλήσεις από την επανένταξη του ουσιοεξαρτημένου που επιδιώκει να ενταχθεί σε όλους τους κοινωνικούς τομείς, ενώ παράλληλα διεξάγεται η θεραπεία απεξάρτησής του με την συμβολή επαγγελματιών ψυχικής υγείας και την στήριξή του από ομάδες αυτοβοήθειας.
Σκοπός – Στόχος της συγκεκριμένης μελέτης είναι να προσεγγίσει, να περιγράψει και να εντοπίσει τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι υπό θεραπεία ουσιοεξαρτημένοι και να διερευνηθούν οι πιθανές σκέψεις υποτροπής, να αναδειχθούν τα κύρια ζητήματα που τους αφορούν και που τους έχουν οδηγήσει ή θα μπορούσαν να τους οδηγήσουν σε υποτροπή, να αποτυπωθεί η εμπειρία, η σκέψη και το συναίσθημα τους με τέτοιον τρόπο ώστε να πλαισιωθεί ποιοτικά το ζήτημα της υποτροπής, να παραταθούν συγκεκριμένες προτάσεις πρόληψης της υποτροπής βάσει των παραπάνω και να διαφανεί η ενδεχόμενη ανάγκη περαιτέρω στήριξης.
Μέθοδος – Ελήφθησαν συνεντεύξεις από 14 χρήστες ναρκωτικών ουσιών άνω των 21 ετών, οι οποίοι αποφάσισαν να διακόψουν την χρήση μπαίνοντας σε μία διαδικασία απεξάρτησης εξατομικευμένης παρέμβασης, ήτοι διέκοψαν την χρήση αυτοβούλως με την σταθερή υποστήριξη επαγγελματιών υγείας και την ένταξή τους σε ομάδες αυτοβοήθειας και έχουν παραμείνει στην θεραπεία για τουλάχιστον ένα έτος όντας σε αποχή. Στο ερωτηματολόγιο διερευνώνται οι παράγοντες των σκέψεων για υποτροπή, των παρελθοντικών υποτροπών αλλά και των προαγόντων οι οποίοι δρουν αποτρεπτικά στην ύπαρξή της.
Αποτελέσματα – Από τις απαντήσεις που δόθηκαν προκύπτει ότι η υποτροπή αλλά και το ενδεχόμενο αυτής, είναι αναπόσπαστο μέρος της διαδικασίας απεξάρτησης και οι παράγοντες ποικίλλουν, όντας πολυδιάστατοι, εσωτερικοί και εξωτερικοί. Φάνηκε ότι για κάθε συνθήκη η οποία ωθεί την σκέψη στην χρήση, υπάρχει μία αντίστοιχη συνθήκη/κατάσταση που δρα αντίθετα, απομακρύνοντας την επιθυμία για χρήση. Ο αυτοματοποιημένος τρόπος επιβίωσης μέσω της αυτοκαταστροφής καλείται να μετατραπεί σε διαβίωση με πρακτικές αυτοφροντίδας και η εκμάθηση σε αυτό απαιτεί χρόνο και θεραπεία. Επιπλέον, οι συνθήκες οι οποίες συνθέτουν την ύπαρξη μιας ικανοποιημένης διαβίωσης, απομακρύνουν το ενδεχόμενο της υποτροπής.
(EL)
Introduction – Relapse is an integral part of the addiction treatment process at any of its stages. The reintegration of a former substance abuser after completing a closed treatment program has completely different characteristics and challenges than the reintegration of the substance abuser who seeks to integrate into all social sectors while undergoing addiction treatment within the setting of sessions with mental health professionals and the support from self-help groups.
Purpose – The purpose of this specific study is to approach, describe and identify the difficulties faced by substance addicts in treatment and to investigate possible thoughts of relapse, in order to highlight the main issues that concern them and that have led them or could lead them relapse, to capture their experience, thoughts and feelings in such a way as to qualitatively frame the issue of relapse, to extend specific relapse prevention suggestions based on the above and to reveal the eventual need for further support.
Method – Interviews were conducted with 14 drug users over 21 years of age who decided to stop using drugs by entering an individualized intervention drug addiction process, so they stopped using voluntarily with the constant support of health professionals and by joining self-help groups and have remained in treatment for at least one year in abstinence. The questionnaire investigates the factors of their thoughts about relapse, the factors of past relapses and the factors that act as a deterrent to its existence.
Results – From the answers given, it appears that relapse, as well as the possibility of it, is an integral part of the addiction process and the factors vary by being multidimensional, as well as internal and external. It appeared that for every condition that prompts the thought of using, there is a corresponding condition/situation that does the opposite, removing the desire to use. The automated way of surviving through self-destruction is to be transformed into a living with self-care practices, while learning to do so, takes time and therapy.
(EN)
/aggregator-openarchives/portal/institutions/uoa
