Ο θρήνος, τα μοιρολόγια, το πένθος, ο χαμός, ο θάνατος, η θλίψη, η απώλεια και τελικά ο πόνος, αποτελούν λέξεις με βαρύγδουπη σημασία, λέξεις που δυστυχώς έχουν αισθανθεί όλοι οι άνθρωποι, λέξεις οι οποίες βαραίνουν τις ψυχές όλων. Στον ελληνικό χώρο αλλά και στον υπόλοιπο κόσμο «η σκιά του θανάτου» περικλείει και περικλείεται στην καθημερινή ζωή των ανθρώπων και ρυθμίζονται με εθιμικό τρόπο. Τα έθιμα συνιστούν πηγή δικαίου, ρυθμίζοντας την κοινωνική ζωή. «Τα ήθη, τα έθιμα, ο ηθικός νόμος είναι ο ρυθμιστής της κοινωνικής ζωής. Ρυθμίζει τις κοινωνικές σχέσεις, όχι ατόμων μόνον αλλά και λαών, διότι και οι λαοί και τα έθνη, όσο και αν έχουν ιδίαν και ανεξάρτητη ζωή, έχουν κοινή την φύση και τον προορισμό […]. Κάποια ψυχολογική ανάγκη τους επέβαλε να ρυθμίσουν τη ζωή τους και τις ανάγκες τους. Και εθέσπισαν κανόνες ζωής με προφορική συμφωνία, που τους έγινε συνείδηση, τους έγινε νόμος και κανονισμός και συνήθεια και αυτό είναι το έθιμο που το σέβονται όλοι […]» (Ζ. Ν. Ξηροτύρης, Ο θρήνος του χωριού, Αθήνα 1995). Το έθιμο συνιστά μία εσωτερική ανάγκη των ανθρώπων να ακολουθήσουν συγκεκριμένη πορεία επί ποικίλων ζητημάτων, είναι μία κοινωνική συνήθεια. Ο θρήνος, λοιπόν, όπως και τα ταφικά έθιμα αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινής ζωής των ανθρώπων. Ας αναφερθεί βέβαια, ότι ήδη από την αρχαιότητα υπήρχε μοιρολόι και θρήνος, το οποίο εκφραζόταν με ποικίλους τρόπους. Ο Σόλων, μάλιστα (θα γίνει λόγος παρακάτω), θέσπισε νόμους ώστε να περιοριστεί η ακραία εξωτερίκευση του πόνου. Στην παρούσα εργασία γίνεται αναφορά σε μοιρολόγια από διάφορα μέρη της Ελλάδας. Η απεικόνιση του θανάτου και της θλίψης στα ελληνικά μοιρολόγια, η θέση, την οποία κατέχουν οι νεκροί και οι συγγενείς αυτών στα άσματα του πένθους, η θέση της γυναίκας αλλά και του άνδρα στην έκφραση του πόνου αποτελούν τμήματα της παρούσας διπλωματικής εργασίας.
(EL)
Mourning, obituaries, bereavement, loss, death, sorrow, loss and ultimately pain are words with a heavy meaning, words that unfortunately have been felt by all people, words that weigh on everyone's souls. In the Greek area but also in the rest of the world "the shadow of death" surrounds and surrounds people's daily lives and they are regulated in a customary way. Custom is inherent in every culture that refers to the consciousness of people. Customs are a source of law, regulating social life. "Mores, customs, the moral law is the regulator of social life. It regulates the social relations, not only of individuals but also of peoples, because both peoples and nations, even if they have separate and independent lives, have a common nature and destiny […]. Some psychological need forced them to regulate their lives and their needs. And they established rules of life with a verbal agreement, which became their conscience, became a law and a regulation and a habit and this is the custom that everyone respects […]” (Z. N. Xirotyris, O thrinos tou hwriou, Athens 1995). Custom constitutes an internal need of people to follow a certain course on various issues, it is a social habit. Mourning, therefore, like funeral customs, is an integral part of people’s daily life. It should be mentioned, of course, that since ancient time there were mourners and mourning, which was expressed in a variety of ways. Solon, in fact (will be discussed below), established laws to limit the extreme externalization of pain. In this project, reference is made to obituaries from various places of Greece. The portrayal of death and grief in Greece obituaries, the position held by the dead and their relatives in the chants of mourning, the position of women and men in the expression of pain are parts of this project.
(EN)
/aggregator-openarchives/portal/institutions/uoa
