Οι σύγχρονοι ρυθμοί της ζωής δημιουργούν μια κενότητα στον άνθρωπο, ο οποίος ενώ φαινομενικά τα έχει όλα, στην ουσία δεν έχει τίποτα, δεν έχει τη γνώση ακόμα και αν αποκτήσει όσα υλικά αγαθά μπορεί για να καλύψει τις εφήμερες – ψευτο-ανάγκες του, πάλι μέσα του θα αισθάνεται, ότι κάτι του λείπει, ένα ατελείωτο κενό, γιατί δεν έχει κάνει καμία κίνηση, καμία υπέρβαση για να αποκτήσει την αληθινή γνώση. Ο ανθρώπινος νους πρέπει να αλλάξει, να τραπεί, να μετατραπεί και να αλλοιωθεί με την καλή έννοια, να ανοίξει τις πνευματικές του αντένες για να μπορέσει να αντιληφθεί την γνώση του Συμεών.
Αυτή η γνώση είναι που θα τον οδηγήσει στην ευδαιμονία στην ολοκλήρωση και στη Θέωση, για τον άγιο Συμεών υπήρξε πορεία ζωής, για τον κάθε άνθρωπο που μελετάει τον άγιο Συμεών αυτή η πορεία προς τη γνώση είναι εφικτή και μπορεί να γίνει πραγματικότητα, ξεκινώντας από τον τρόπο που ζει σε αυτό τον κόσμο αρκεί να ακολουθήσει τον φιλοσοφικό - νοητό και λογικό - ερευνητικό αλλά και θεολογικό τρόπο σκέψης του.
Η ανάπτυξη της εργασίας εκτείνεται σε τρία βασικά μέρη, τα οποία έχουν αλληλένδετη εξάρτηση το ένα από το άλλο, στο πρώτο μέρος γίνεται μια σύντομη αναφορά στον όρο «γνώση». Κάνοντας μια σύντομη ιστορική αναδρομή θα φτάσουμε στην εποχή του Συμεώνος, θα διασαφηνιστεί η έννοια της γνώσεως καθώς επίσης και ποια είναι τα κοινά της σημεία με την Πλατωνική Φιλοσοφία και τους Στωικούς, αλλά και με έναν νεότερο φιλόσοφο τον Γκαμπριέλ Μαρσέλ, ο οποίος πλησιάζει τη σκέψη του αγίου Συμεών. Στο δεύτερο μέρος θα αναπτυχθούν οι θέσεις του αγίου Συμεώνος ως προς τη Δημιουργία: τον άνθρωπο και τον κόσμο, το σώμα, την ψυχή και πως ο άνθρωπος ξέφυγε από το ρόλο του και έπεσε στην αμαρτία, μια κατάσταση που ισοδυναμεί για τον Συμεών με την «αγνωσία» δηλαδή την απώλεια της γνώσης. Στη συνέχεια, εξετάζεται ποια είναι τα αποτελέσματα για τον άνθρωπο, η κατάσταση της φθοράς – «αγνωσίας». Το τρίτο μέρος αναφέρεται στην πορεία (στάδια), δηλαδή στην πορεία για υπέρβαση της φθοράς, που μπορεί να κάνει κάθε άνθρωπος με σκοπό να αποκτήσει τη γνώση. Τί διαφορά έχει η γνώση για τον άγιο Συμεών, τί είναι ο φωτισμός και η μέθεξη του Θείου Φωτός, από ποια στάδια και προϋποθέσεις διέρχεται ο άνθρωπος για να επιτύχει την επίγνωση, δηλαδή την πνευματική του προκοπή, ποια είναι η «τροπή των όντων», με ποιο τρόπο ο άνθρωπος «αλλάζει» μεταμορφώνεται και μετουσιώνεται ο νους από «ανθρωποειδή» σε «θεοειδή».
Στο τελευταίο μέρος καταγράφονται τα συμπεράσματα αλλά αναδεικνύεται και η προσωπικότητα του Συμεώνος του νέου Θεολόγου, μέσα από τον ποιητικό του λόγο (Παράρτημα), εκεί όπου ο Άγιος συναντάει τον Ποιητή και αντίστροφα. Στην κατακλείδα της εργασίας θα περιληφθούν εν συντομία λόγοι του αγίου Συμεώνος σε ποιητική μορφή, κείμενα επιλεγμένα με οκτασύλλαβο στίχο που περικλείουν φιλοσοφικούς στοχασμούς με θεολογική διαύγεια και αποτελούν υψηλό επίπεδο διανόησης, της Βυζαντινής Φιλοσοφίας.
(EL)
The modern rhythms of life create an emptiness in man, who, while seemingly having everything, in fact has nothing, has no knowledge even if he acquires as many material goods as he can to cover his ephemeral - pseudo-needs, he will still feel inside that something is missing, an endless void, because he has made no movement, no transgression to acquire true knowledge. The human mind must be changed, drawn, transformed and altered in a good sense, open its spiritual arteries to be able to perceive the knowledge of Simeon.
It is this knowledge that will lead him to bliss to fulfillment and to Τheosis, for St. Simeon it was a path of life, for every person who studies St. Simeon this path to knowledge is possible and can become reality, starting from the way he lives in this world as long as he follows his philosophical - intellectual and logical - research and theological way of thinking.
The development of the work is divided into three main parts, which are interdependent on each other, in the first part there is a brief reference to the term "knowledge". By making a brief historical review, we will arrive at the time of Simeon, the concept of knowledge will be clarified, as well as what it has in common with Platonic Philosophy and the Stoics, and with a younger philosopher Gabriel Marcel, who approaches the thought of St. Simeon. The second part will develop the positions of Saint Simeon regarding creation: man and the world, the body, the soul, and how man escaped from his role and fell into sin, a state that for Simeon is equivalent to "agnosia", i.e. the loss of knowledge. Next, we consider what the results are for man, the state of decay - "agnosia". The third part deals with the path (stages), i.e. the path to overcoming decay, which every man can take in order to acquire knowledge. What is the difference between knowledge for St. Simeon, what is the illumination and intoxication of the Divine Light, through which stages and conditions man passes in order to achieve awareness, i.e. his spiritual progress, what is the "trope of beings", in what way man "changes" is transformed and the mind is transmuted from "humanoid" to "godlike".
In the last part, the conclusions are recorded but also the personality of Simeon the new Theologian is highlighted through his poetic discourse (Appendix), where the Saint meets the Poet and vice versa. The conclusion of the work will briefly include speeches of Saint Simeon in poetic form, texts selected in eight-syllable verse that encompass philosophical reflections with theological clarity and constitute a high level of intellectualism, Byzantine Philosophy.
(EN)
/aggregator-openarchives/portal/institutions/uoa
