Εισαγωγή: Οι Δυσμενείς Εμπειρίες της Παιδικής Ηλικίας (ΔΕΠΗ), περιγράφουν αντιξοότητες που έχουν συμβεί πριν από την ενηλικίωση και σχετίζονται με την παραμέληση, την κακοποίηση και ορισμένες δυσλειτουργίες στα πλαίσια της οικογένειας.
Σκοπός: Η παρούσα μελέτη ερευνά τη σχέση των ΔΕΠΗ με τη Διαταραχή Τζόγου, καθώς και τον ρόλο των συμπτωμάτων κατάθλιψης, άγχους και στρες στη διαμεσολάβηση της σχέσης αυτής.
Μεθοδολογία: Συγχρονική μελέτη που πραγματοποιήθηκε από τον Νοέμβριο του 2023 έως τον Ιανουάριο του 2024 σε δείγμα 106 ατόμων. Η κλινική ομάδα αποτελούνταν από 53 άτομα (49 άνδρες, 4 γυναίκες, mean= 41,4 έτη, SD=9,3 έτη) που είχαν απευθυνθεί σε προγράμματα απεξάρτησης από τον τζόγο. Συγκεκριμένα, στη θεραπευτική μονάδα του ΚΕΘΕΑ Άλφα, στο τμήμα προβληματικής χρήσης διαδικτύου και διαταραχής τζόγου του 18 Άνω καθώς και στην ομάδα αυτοβοήθειας των Ανώνυμων Τζογαδόρων στην Αθήνα. Η ομάδα ελέγχου αποτελούνταν από 53 άτομα (49 άνδρες, 4 γυναίκες, mean= 41,6 έτη, SD=8,8 έτη) από τον γενικό πληθυσμό, αντίστοιχης ηλικίας και φύλου με την κλινική ομάδα. Τα ερωτηματολόγια που χορηγήθηκαν και στις δύο ομάδες ήταν: το Ερωτηματολόγιο Σοβαρότητας Προβληματικού Τζόγου, το Ερωτηματολόγιο Lie/Bet Questionnaire, η Κλίμακα Κατάθλιψης, Άγχους και Στρες-21 (Depression and Anxiety Stress Scale-21), το Ερωτηματολόγιο Δυσμενών Εμπειριών της Παιδικής Ηλικίας, ενώ χορηγήθηκαν ένα ερωτηματολόγιο σχετικά με νέες μορφές ΔΕΠΗ και ένα ερωτηματολόγιο δημογραφικών στοιχείων.
Αποτελέσματα: Το 73,6% των ατόμων της κλινικής ομάδας πληρούσε τα κριτήρια για παθολογικό τζόγο ενώ το αντίστοιχο ποσοστό για τον γενικό πληθυσμό ήταν 11,8%. Η κλινική ομάδα ανέφερε περισσότερες ΔΕΠΗ με μέση τιμή 2,4 μονάδες (SD=2,2 μονάδες), συγκριτικά με την ομάδα από τον γενικό πληθυσμό όπου η μέση τιμή ήταν 1,9 μονάδες (SD=1,0 μονάδες). Επίσης, φάνηκε να υπάρχουν κάποιες διαφορές μεταξύ των ομάδων σχετικά με το είδος των ΔΕΠΗ που ανέφεραν. Οι περιπτώσεις που διέφεραν σημαντικά ήταν η συμβίωση με μέλος της οικογένειας με ψυχική ασθένεια, με θετικό ποσοστό για την κλινική ομάδα 34% έναντι 15,1% για την ομάδα του γενικού πληθυσμού (p=0,024), η σωματική βία από συνομηλίκους με ποσοστά 15,1% και 0% αντίστοιχα (p=0,012) και η λεκτική βία από συνομηλίκους με ποσοστά 34% και 22,6% αντίστοιχα (p=0,044). Τέλος, τα άτομα της κλινικής ομάδας είχαν υψηλότερη μέση βαθμολογία στην Κλίμακα Κατάθλιψης, Άγχους και Στρες-21 ίση με 18,2 μονάδες (SD=14,8 μονάδες), σε σχέση με τον γενικό πληθυσμό για τον οποίο η μέση βαθμολογία ήταν 13,2 μονάδες (SD=11,0 μονάδες).
Συμπεράσματα: Η παρούσα μελέτη αποτελεί μία πρώτη προσπάθεια αποτύπωσης της σχέσης της Διαταραχής Τζόγου με τις αντιξοότητες κατά την παιδική ηλικία και των συμπτωμάτων κατάθλιψης, άγχους και στρες. Όλα τα παραπάνω ζητήματα σχετίζονται με την δημόσια υγεία και τα ευρήματα που προκύπτουν επιβεβαιώνουν ότι τα άτομα της κλινικής ομάδας εμφάνισαν υψηλότερες βαθμολογίες σε όλες τις παραπάνω Κλίμακες. Επομένως, κρίνεται ωφέλιμο να διενεργηθούν περισσότερες μελέτες με σκοπό την κατανόηση, την πρόληψη αλλά και την αντιμετώπιση των ΔΕΠΗ στο πλαίσιο των προβλημάτων τζόγου.
(EL)
Introduction: Adverse Childhood Experiences (ACEs) describe adversity that has
occurred before adulthood and is related to neglect, abuse, and certain dysfunctions within
the family.
Purpose: This study investigates the relationship between ACEs and gambling
disorder, as well as the role of symptoms of Depression, Anxiety and Stress in mediating this
relationship.
Methodology: A cross-sectional study was carried out from November 2023 to
January 2024 on a sample of 106 people. The clinical sample consisted of 53 people (49 men,
4 women, mean=41.4 years, SD=9.3 years) who had turned to gambling rehabilitation
programs. Specifically, to the therapeutic unit of KETHEA Alpha, to the department of
problematic internet use and gambling disorder of 18 Ano as well as to the self-help group of
Gamblers Anonymous in Athens. The control group consisted of 53 subjects (49 men, 4
women, mean=41.6 years, SD=8.8 years) from the general population, of the same age and
gender as the clinical group. The questionnaires administered to both groups were: the
Problem Gambling Severity Index, the Lie/Bet Questionnaire, the Depression, Anxiety and
Stress Scale-21, the Adverse Childhood Experiences Questionnaire, while a questionnaire on
new forms of ACEs and a demographic questionnaire were administered.
Results: 73.6% of the people in the clinical group met the criteria for pathological
gambling, compared to 11.8% for the general population. The clinical group reported more
ACEs with a mean value of 2.4 points (SD=2.2 points), compared to the group from the
general population where the mean value was 1.9 points (SD=1.0 points). Also, there seemed
to be some differences between the groups about the type of ACEs they reported. The cases
that differed significantly were living with a family member with mental illness, with a
positive rate for the clinical group of 34% versus 15.1% for the general population group
(p=0.024), physical violence by peers with rates of 15.1% and 0% respectively (p=0.012) and
verbal violence by peers with rates of 34% and 22.6% respectively (p=0.044). Finally,
subjects in the clinical group had a higher mean score on the Depression, Anxiety and
Stress-21 Scale equal to 18.2 points (SD=14.8 points), compared to the general population for
whom the average score was 13.2 points (SD=11.0 points).
Conclusions: The present study is a first attempt to capture the relationship between
Gambling Disorder and childhood adversity and the symptoms of depression, anxiety and
stress. All the above issues are related to public health and the resulting findings confirm that
individuals in the clinical group showed higher scores on all of the above scales. Therefore, it
is beneficial to conduct more studies in order to understand, prevent and treat ACEs in the
context of gambling problems.
(EN)
/aggregator-openarchives/portal/institutions/uoa
