Η εργασία αυτή αποσκοπεί στο να προβάλει την αμερικανική προεδρική ρητορική ως βασικό παράγοντα ανακατανομής της ισχύος τόσο στην περίπτωση της πυραυλική κρίσης του 1962 όσο και στην περίπτωση του πολέμου στην Ουκρανία. Βασικό στοιχείο της ρητορικής αυτής, το οποίο καλείται να αναδείξει η παρούσα διπλωματική εργασία, είναι η διαχρονικότητα των βασικών θεματικών της, δηλαδή του αντιρωσικού αισθήματος (είτε με την μορφή του αντικομουνισμού, είτε με την μορφή της αντίθεσης στον αυταρχισμό) και του «μεσσιανικού» ρόλου των ΗΠΑ ως υπερασπιστών και συντηρητών της ελευθερίας και της δημοκρατίας παγκοσμίως.
Στόχος, λοιπόν, αυτού του πονήματος είναι να αποδείξει, με τη βοήθεια της μεθοδολογίας Ανάλυσης Λόγου (discourse analysis) και μέσα στα πλαίσια της Γεωπολιτικής Συστημικής Αναλύσεως (ΣΓΑ), πως η ρητορική των δύο προέδρων, Kennedy και Biden, παρά τις βασικές διαφορές μεταξύ τους λόγω της παρόδου των δεκαετιών και της συνακόλουθης μεταβολής των ιστορικών συνθηκών, διακατέχονται από την ίδια λογική και τους ίδιους στόχους. Αποτέλεσμα αυτού είναι να δυνάμεθα πλέον να μιλάμε για επιστροφή της ψυχροπολεμικής ρητορικής, τρεις δεκαετίες μετά την επίσημη λήξη του Ψυχρού Πολέμου. Θα προσπαθήσουμε, λοιπόν, να αναδείξουμε το πώς η ρητορική αυτή ασκεί καίρια γεωπολιτική επιρροή και στα δύο υπό μελέτη σύμπλοκα, δηλαδή της Κούβας και της Ουκρανίας.
Προσδοκώμενο, λοιπόν, αποτέλεσμα της παρούσας διπλωματικής είναι η κατασκευή γεωπολιτικού υποδείγματος τάσεων της ανακατανομής της ισχύος. Στο υπόδειγμα αυτό θα αποτυπώνεται η ανακατανομή της ισχύος σε αμφότερα τα προαναφερθέντα γεωπολιτικά συστήματα. Η ανάλυση της δράσης και της λειτουργίας του Γεωπολιτικού Παράγοντα θα πραγματοποιηθεί επί του πυλώνα ισχύος «Πολιτισμός/Πληροφορία».
(EL)
This paper aims to highlight American presidential rhetoric as a key factor in the redistribution of power in both the 1962 missile crisis and the Ukraine war. A key element of this rhetoric, which this thesis aims to highlight, is the timelessness of its main themes, i.e. anti-Russian sentiment (either in the form of anti-communism, or in the form of opposition to authoritarianism) and the "messianic" role of the US as the defender and preserver of freedom and democracy worldwide.
Therefore, the aim of this paper is to prove, with the help of discourse analysis methodology and within the framework of Systemic Geopolitical Analysis, that the rhetoric of the two presidents, Kennedy and Biden, despite the basic differences between due to the passage of decades and the consequent change in historical conditions, they are possessed by the same logic and the same goals.
The result of this is that we can now talk about the return of Cold War rhetoric, three decades after the official end of the Cold War. So, we will try to highlight how this rhetoric exerts a key geopolitical influence on both complexes under study, that is, Cuba and Ukraine.
Therefore, the expected result of the present diplomacy is the construction of a geopolitical model of trends in the redistribution of power. This model will reflect the redistribution of power in both of the aforementioned geopolitical systems. The analysis of the action and operation of the Geopolitical Factor will be carried out on the "Culture/Information" power pillar.
(EN)
/aggregator-openarchives/portal/institutions/uoa
