Μέσα από την ανάλυση μετααποικιακών μυθιστορημάτων από την Νότια Αφρική, την Ινδία και την Βόρεια Αμερική, η παρούσα διατριβή επιχειρεί να μελετήσει την επίδραση της παγκοσμιοποίησης στα κυριαρχικά δικαιώματα των μετααποικιακών υποκειμένων και κοινοτήτων. Στο εισαγωγικό τμήμα της διατριβής γίνεται μια σύντομη αναφορά κι ανάλυση των μετααποικιακών μυθιστορημάτων προς εξέταση και παρουσιάζεται η μεθοδολογική προσέγγιση των λογοτεχνικών έργων.
Το πρώτο κεφάλαιο μελετά τo μυθιστόρημα του J.M. Coetzee Foe (1986) με σκοπό να αναδείξει τον τρόπο με τον οποίο η διαστρεβλωμένη αναπαράσταση του μετααποικιακού υποκειμένου μέσα από την δυτική λογοτεχνία μπορεί να συμβάλλει στην διατήρηση και επανασύσταση αποικιακών και ρατσιστικών αντιλήψεων. Το δεύτερο μέρος του κεφαλαίου επικεντρώνεται στο μυθιστόρημα του Coetzee Disgrace (1999) με σκοπό να καταγραφεί o η προσπάθεια των μετααποικιακών υποκειμένων της Νότιας Αφρικής να ανακτήσουν τη γη τους και να εδραιωθούν ως παραγωγικά μέλη της κοινωνίας μετά το τέλος του απαρτχάιντ.
Στο δεύτερο κεφάλαιο της διατριβής μελετάται νεότερη μετααποικιακή λογοτεχνία από την Ινδία μέσα από το πρίσμα του υποτελούς υποκειμένου όπως αυτό εξετάζεται από την Gayatri Spivak και την ομάδα Subaltern Studies. Στο πρώτο μέρος του κεφαλαίου αναλύεται το μυθιστόρημα White Tiger (2008) του Aravind Adiga όπου μέσα από τη ζωή ενός υποτελούς υποκειμένου διαφαίνεται η σταδιακή αποκαθήλωση του υφιστάμενου κράτους δικαίου και η αντικατάσταση των παραδοσιακών μύθων και ιστοριών των κοινοτήτων από τις τεχνοκρατικές επιταγές του νεοφιλελευθερισμού. Το δεύτερο μέρος του κεφαλαίου μελετά το διήγημα “Pterodactyl, Puran Sahay and Pirtha” (1993) της Mahasweta Devi μέσα από το πλαίσιο της Πράσινης Επανάστασης που έλαβε χώρα στην Ινδία τη δεκαετία του 1960. Μέσα από την ανάλυση της αινιγματικής εμφάνισης ενός προϊστορικού πτηνού στo χωριό Pirtha, εξετάζεται η περιθωριοποίηση των υποτελών κοινοτήτων από το Ινδικό κράτος και η σημασία του μυθικού στοιχείου στην πολιτική υπόσταση των υποτελών υποκειμένων. Η μυστηριώδης εμφάνιση του προϊστορικού πτηνού εξετάζεται μέσα από την κριτική ανάλυση της ομάδας Subaltern Studies και της Spivak ώστε να μελετηθεί ο τρόπος με τον οποίο οι μύθοι και ιστορίες των υποτελών αντικατοπτρίζουν βαθύτατες κοινωνικές και πολιτικές κρίσεις. Το κεφάλαιο κλείνει με την ανάλυση του μυθιστορήματος Animal’s People (2007) του Indra Sinha όπου διερευνώνται οι μακροπρόθεσμες επιπτώσεις του τοξικού ατυχήματος στο εργοστάσιο Μποπάλ το 1984 και η σχέση που αναπτύσσει ο κεντρικό ήρωας Animal με την Anjali. Μέσα από την ανάλυση των δύο αυτών θεματικών εξετάζεται η τοξικότητα της παγκοσμιοποίησης που υπονομεύει την ευημερία των υποτελών κοινοτήτων εις το διηνεκές αλλά και ο λόγος για τον οποίο η ανάσχεση της εκτεταμένης εμπορευματοποίηση των ανθρώπων και της γης που συντελείτε στην εποχή της παγκοσμιοποίησης είναι συνυφασμένη με την αποδόμηση της τοξικής αρρενωπότητας.
Το τρίτο κεφάλαιο της διατριβής εστιάζει στα έργα Tracks (1988) και The Bingo Palace (1994) της Louise Erdrich καθώς και στο Shell Shaker (2001) της LeAnne Howe με στόχο να μελετηθεί ο τρόπος με τον οποίο οι ιθαγενείς της Βόρειας Αμερικής, Anishinaabe και Choctaw, επιστρατεύουν την νομοθεσία που τους επιτρέπει να ιδρύσουν καζίνο ώστε να εδραιώσουν την κυριαρχία τους και να ανακτήσουν τη χαμένη γη τους. Μέσα από τη λογοτεχνική ανάλυση των συγκεκριμένων μυθιστορημάτων εξετάζονται οι επιπτώσεις της αμφιλεγόμενης απόφασης των ιθαγενών να υιοθετήσουν τις αρχές του φιλελευθερισμού και πως αυτή υπονομεύει τις κυριαρχικές τους επιδιώξεις και τους αναγκάζει να ανασυντάξουν τους μύθους και τις ιστορίες τους.
Στο συμπερασματικό κεφάλαιο της διατριβής αναλύεται ο τρόπος με τον οποίο η λογοτεχνική αναπαράσταση του μετααποικιακού υποκειμένου μπορεί ακούσια να ανασυστήσει τον αποικιοκρατικό λόγο, πως οι λόγοι και πρακτικές της παγκοσμιοποίησης εντείνουν τις πατριαρχικές δομές που διέπουν τις μετααποικιακές κοινότητες και πως η αποδόμηση των μύθων ιθαγενών από τις μετααποικιακές κοινότητες αποτελεί μια προσπάθεια διαπραγμάτευσης με ή και ανάσχεση των υπαγορεύσεων της παγκοσμιοποίησης.
Τα προαναφερθέντα μετααποικιακά μυθιστορήματα μελετώνται μέσα από τα θεωρητικά κείμενα των Michel Foucault, Gayatri Spivak και Jacques Derrida, έτσι ώστε να αναλυθεί ο τρόπος με τον οποίο η παγκοσμιοποίηση διαμορφώνει τόσο την καθημερινή πραγματικότητα όσο και τις φιλοσοφικές, θεωρητικές και παραδοσιακές πεποιθήσεις των μετααποικιακών υποκειμένων και κοινοτήτων. Για τον λόγο αυτό επιχειρώ να μελετήσω τα συγκεκριμένα μυθιστορήματα μέσα από την ανάλυση του homo oeconomicus από τον Foucault ώστε να διαλευκανθούν τα κίνητρα που περιστασιακά ωθούν μετααποικιακά υποκείμενα να ασπαστούν τις αρχές του φιλελευθερισμού. Εξίσου σημαντική για την μελέτη των μυθιστορημάτων είναι η κριτική ανάλυση των υποτελών από την Spivak και την ομάδα Subaltern Studies ώστε να μελετηθεί ο τρόπος με τον οποίο η περιθωριοποίηση, καταπίεση και διαστρεβλωμένη αναπαράσταση των υποτελών υποκειμένων της Ινδίας δεν τους επιτρέπει να εισχωρήσουν, επί ίσοις όροις, στα κανάλια της παγκοσμιοποίησης. Τέλος, επιχειρώ να αναπτύξω ένα διάλογο μεταξύ μετααποικιακών μυθιστορημάτων και της αποδόμησης της κυριαρχίας από τον Derrida ώστε να αναλύσω τόσο την συσχέτιση των πολιτικών επιδιώξεων των μετααποικιακών κοινοτήτων με τους μύθους και τις παραδόσεις τους όσο και την κυριαρχική προδιάθεση που χαρακτηρίζει κάθε ζώντα οργανισμό.
(EL)
The aim of this research is to explore literary narratives which reveal how postcolonial subjects adopt and adapt to the discourses of globalization in order to consolidate their sovereignty. J. M. Coetzee’s Foe (1986) and Disgrace (1999) expose the ways in which literary and theoretical forms of representation can unwittingly sustain the previously colonized subject in the trajectory of the colonial time. The insidious ways by which globalization consolidates colonial discourses is further examined through a close reading of Aravind Adiga, Indra Sinha and Mahasweta Devi’s literary texts. Adiga’s text The White Tiger (2008) is a postcolonial Bildungsroman in which Balram, an indebted subaltern, conforms to the dictates of neoliberalism in order to escape subalternity. My point of interest is in the epistolary structure of Adiga’s text, which reveals Balram’s neoliberal phantasies about exploiting the effects that trigger the progressive erosion of the state. Sinha’s Animal’s People (2007) contemplates the consolidation of phallocentric economies within globalization. A close reading of the relationship between Animal and Anjali explores the modalities of a sovereignty which counters patriarchal and masculinist discourses. The disenchanting dynamics of globalization are often deferred by the insistence of indigenous myths and traditions that illuminate other ways of inhabiting the world. Devi’s “Pterodactyl, Puran Sahay and Pirtha” (1995) documents the irruption of the mythical in the sphere of the political and discloses the ways in which indigenous myths counter the totalizing narratives of globalization. The significance of myths and their reformulation in the present that tackle the encroaching policies of the settler-state are also the focal point of my analysis of Louise Erdrich’s and LeAnne Howe’s literature. Erdrich’s Tracks (1988) and The Bingo Palace (1994) represent a literary genealogy that depicts the struggles of the Anishinaabe to retain their native land through the reconfiguration of their myths and the integration of the casino economy in tribal politics. Lastly, the urgency of imbricating Choctaw myths in the reconsolidation of native sovereignty is explored through LeAnne Howe’s The Shell Shaker (2001) which narrates the compromises of the community to the dictates of the casino economy in order to articulate their sovereign claims.
I develop a dialogue between the aforementioned literary narratives and selected theoretical texts by Michel Foucault, Gayatri Spivak and Jacques Derrida to further discuss the effects of globalization on the material world of communities and subjects in the literary texts under study as well as on their philosophical, theoretical and mythical discourses. By focusing on Foucault’s analysis of the homo oeconomicus, Spivak’s critical elaboration on subaltern subjectivity, and Derrida’s deconstruction of sovereignty, this dissertation remains attentive to the interruptive silences of various sovereign subjects and their communities that haunt the neoliberal age and tries to contemplate the events and histories that conjure other configurations of the political.
(EN)
/aggregator-openarchives/portal/institutions/uoa
